Het was geen lekker voorjaar. Er is tot nu toe niet veel gelegenheid geweest om wat aan de bootjes te doen. Ellenlange weekenden met alleen maar regen en een koude, snerpende wind. De boten staan buiten dus een beetje draaglijke temperatuur is toch wel wenselijk voordat we aan de slag gaan.
Maar nu is het dan lente! Niet alleen volgens de kalender maar ook in real life. Opeens is het weer omgeslagen. Na drie maanden een klein Thialf achterin de tuin te hebben gehad is het vreemd om plots weer golfjes in het water te zien bewegen. Het ijs is weg, de temperatuur vliegt omhoog en de bollen schieten de grond uit. Ik houd mijn “fingers crossed” dat er na deze koude, lange winter een prachtig voorjaar en een nog mooiere zomer volgt. Een Engels weerbureau voorspelt de heetste zomer ooit; dat hoeft nu ook weer niet. Het begin is er in elk geval: de zon schijnt, de dagen worden langer en de botenstalling roept, nee, schreeuwt om ons.
Als eerste pellen we de boten uit hun winterjas. We leggen de dekzeilen te drogen in het zonnetje: dwars over het middenpad van de parkeerplaats. Jammer alleen dat er nu en dan een lastige automobilist overheen wil rijden en alles weer aan de kant moet worden geschoven… De Sylke en de Mathilda zijn nog redelijk schoon. De stootlijst en het teak zijn een ietsje pietsje groen maar dat gaat er straks thuis, met een schuursponsje met soda, wel weer af. Het polyester is ook wat smoezelig maar daar is een sopje dan weer goed voor. De kajuitschotjes en de luiken worden opengegooid en de lentewind wappert door de boot. Binnen is alles gelukkig droog gebleven.
Wat nu volgt is een militaire operatie. Goed doordacht en razendsnel uitgevoerd door een team van drie enthousiaste lieden dat goed op elkaar is ingespeeld: een opzichter met twee man personeel. Eigenlijk betekent dit gewoon: we gaan de romp doen. We beginnen met een doekje met sop waarmee we het ergste vuil van de romp afhalen. Daarna gaat er iemand met een droge doek achteraan. Vervolgens is het de beurt aan de cleaner. De hele romp wordt van zwarte strepen, gele vlekken van binnenwater en andere vuiligheid ontdaan. Daar komt natuurlijk een persoon achteraan die het geheel weer uitwrijft. Als we dat hebben gehad is het tijd voor de laag was. Eén persoon wrijft in. De tweede wrijft de ergste laag was er weer af en de derde poetst alles brandschoon en glad. Al met al zijn we zeven keer over de romp heengegaan. En dat maal twee, want we doen gelijk maar allebei de boten… Het resultaat mag er wezen.
We kunnen ons spiegelen in beide rompen en ze voelen superglad aan.
De opzichter, een héle harde werker, heeft ondertussen ook nog kans gezien het onderwaterschip van de North Beach in de anti-fouling te zetten. Bij de Kolibri is dat gelukkig niet nodig. Nog even een nieuwe zinkanode om de schroefas en een op de top van de schroef en dan zijn we voor vandaag klaar. Bezweet en met spierpijn in onze armen gaan we naar huis. Het was een zeer bevredigende dag. Als eerste van de hele winterstalling staan we klaar voor de start. Nog even en dan zijn we vertrokken!
