98. Afgelegde route

Op onderstaand plaatje de afgelegde route tijdens onze vakantie zoals die is vastgelegd op het navigatieprogramma op het notebook.


Grappig is om te zien dat we veruit de meeste mijlen hebben gemaakt om naar Zeeland toe te komen en om weer naar huis terug te gaan. Voor de heen- en terugreis hebben we elk ongeveer een kleine week gebruikt. Daarbij hebben we relatief grote afstanden afgelegd en lange vaardagen gemaakt.

In Zeeland zelf hebben we ongeveer twee weken doorgebracht. Doordat de plaatsjes vlak bij elkaar liggen, hebben we daar korte afstanden gezeild en veel verschillende havens aangedaan.

97. Thuis!

Vannacht draaide de wind en haalde hij flink aan. Fikse regenbuien ook. Het ging aardig tekeer. Gelukkig hadden we een extra achtertros gespannen en die hield ons maar net vrij van de steiger. Om 8.05 uur vertelt het marifoonbericht ons dat het noordwest 3-4 zou waaien. Dat noordwest klopt wel, maar die 3-4 kunnen we niet plaatsen. Het waait bij vlagen windkracht 6. Een passend einde van onze vakantie. Nat, grauw en veel wind. Volgens de krant is dit een van de somberste zomers ooit.

Wetende dat het gisteren voor de sluis van Stavoren "rete druk" was, besluiten we om gelijk maar te vertrekken. Ontbijten doen we na de sluis, in rustiger vaarwater. We stuiteren even over het stukje IJsselmeer van de Spoorhaven naar de sluis. Er staat een flinke deining. We gaan helemaal alleen door de sluis en om 9.15 uur zitten we al op het Johan Frisokanaal. Snel werk! De werkzaamheden voor het verdubbelen van de sluis zijn zo te zien al begonnen; volgend seizoen klaar?

Met een rif en de fok stuiven we over de Fluessen met snelheden van 6,5 knopen. Erg vlagerige wind. Aan het eilandje de "Leijepolle" zien we een schip liggen dat wel heel erg veel lijkt op het schip waar broertje negenentwintig (!) jaar op heeft gewoond. Henk, je mag het vanaf het verre eiland Grenada al dan niet bevestigen. Zie foto. (Het is hem dus; Henk bedankt voor je reactie!)


Onderweg worden we ook nog even achtervolgd en omcirkeld door een fotograaf in een bootje. Maakt foto's van zeilende/varende schepen. Zet de foto's op internet en vervolgens kan je ze, als je ze mooi vindt, bestellen. Leuk initiatief. Jammer alleen dat de boegspriet ingeschoven zit en we met een rif varen...Niet echt ons bootje in volle glorie.
Zie botenfotografie.nl op 19 augustus: Sylke



Op de Jeltesloot en het Prinses Margrietkanaal is het druk. Waar gaan al die mensen naar toe? Naar huis of weten zij iets wat wij niet weten...? Het is halve wind kracht 6 en alleen al op de mast hangen alle zeilboten scheef. De vele moterbootjes schuifelen als een krab door het water. Nog even en we zijn thuis.

Ondanks het wisselvallige weer hebben we toch een hele mooie en afwisselende vakantie gehad. Alles gezien wat we wilden zien. Op zee geweest. In Zeeland op zoet water, op zout water en op zout stromend water gezeild. Daarbij ook nog op de rivieren gevaren. We hebben ons, rekening houdend met het weer, goed aan onze planning kunnen houden.


In 3 1/2 week hebben we ruim 450 mijl afgelegd. Zonder panne, zonder pech. Alle lof voor de "Sylke" die ons toch maar mooi, onverstoorbaar doorzeilend, overal heeft gebracht. En met dank aan de iPad natuurlijk, die het mogelijk maakte om dagelijks verslag te doen op de blog. Joris de hond moeten we ook niet vergeten. Ondanks zijn hoge leeftijd hebben we geen centje last van hem gehad en heeft hij geduldig alle "ontberingen" doorstaan. Samen hebben we het gelukkig ook heel goed (d.w.z. zonder echtscheiding, moord of doodslag...) kunnen volhouden. Je leeft tenslotte vier weken lang op een oppervlakte van maar iets meer dan 18 vierkante meter. Een goede test voor je huwelijk; dat zeker. Maar we zijn geslaagd en hebben nog een leuke vakantie gehad ook!

96. Stavoren

Het heeft de hele nacht gehoosd. Het ging zo hard dat het water al gorgelend van de boot afliep. Nog nooit eerder gehoord.

Volgens de weerman van de Telegraaf moeten we vandaag met het volgende weer rekening houden: "Een klamme, warme en benauwde dag met vanmorgen soms uitbundige zonneschijn. Een dag om een lekkere verkoelende duik in het water te nemen".


Nu, het is 11 uur. Ik ben dik aangekleed, inclusief zeillaarzen, truien en zeilpak. Ik zit, al zeilend, binnen aan mijn blog te werken want buiten is het koud. Het is zwaar bewolkt en de temperatuur ligt onder de 15 graden. Ik begrijp niets meer van de weerberichten. Verheugen we ons al de hele week op deze ene "tropische" dag; krijg je dit. Er is geen touw aan vast te knopen. Het gaat ook harder waaien. Op een gegeven moment moet de kluiver eraf want we moeten aan het roer hangen. Even later komt er een stormwaarschuwing windkracht 6. Wie het nog begrijpt, mag het zeggen.


We passeren de kardinaal "Vrouwezand Zuid": we zijn weer thuis in Friesland! Was onze bestemming eerst Hindeloopen, daar gaan we nu maar niet naar toe. Met de heersende winden lig je daar niet lekker. Dus besluiten we maar gelijk bij Stavoren naar binnen te schieten; daar waren we toch al vlakbij. Er komt een heel donker luchtje aan: ben benieuwd of we het drooghouden vanmiddag! Niet dus. Het tentje gaat er weer op en we duimen dat het dit keer niet te lang gaat duren.

95. Urk

Vanmorgen eerst een beetje cultuur gesnoven en daarna pas vertrokken. Het is tenslotte niet zo ver naar Urk. Eerst met weinig wind, later trekt hij nog flink aan. Hoog aan de wind langs de Ketelbrug

Bij het binnenvaren van Urk blijkt al direct dat wij niet de enige bezoekers zijn. We hebben het hier nog nooit zo druk gezien. We zijn even bang dat we midden in een of andere festiviteit zijn beland, maar dat blijkt later toch niet zo te zijn. Dit is volgens de havenmeester voor Urker begrippen een normale doordeweekse bouwvak-vakantiedag. Gelukkig vertrekt er net een bootje en kunnen wij gelijk zijn plaats innemen. Aan de kade, dus eerste rang.


Eerst nemen we de hond mee voor een lekker stuk wandelen richting visafslag. Op de terugweg gaan bij de supermarkt langs en als laatste doen we de visboer aan. Bij de grootste visafslag van Nederland zijn en geen vis eten, dat kan natuurlijk niet. Het is nog steeds redelijk fris buiten (t-shirt, dunne trui, dikke trui en een jas), dus het wordt iets warms: kibbeling met patat. Glaasje witte wijn erbij en wij zijn weer helemaal blij. Onze buurjongetjes zijn ook helemaal blij. Van een aardige havenmeester mogen ze mee in zijn bootje, geld ophalen bij de passanten. Even later komen ze trots langsvaren in het elektrische bootje, zelf achter het stuur. Wat is er toch een verschil in havenmeesters. Je komt ze ook tegen die totaal ongeschikt zijn voor het vak: stuurs, nors en ongeinteresseerd. Je vraagt je af hoe zo'n man ooit aan zo'n baan is gekomen. Daar is vast geen sollicitatieprocedure aan vooraf gegaan.


Het downloaden van de blog wil maar niet lukken. Had ik gister al problemen met de "gratis WiFi" van Lelystad, vandaag is het helemaal pet. Volgens mij hebben ze op Urk het bestaan van internet nog niet uitgevonden want op geen enkele manier is hier verbinding met de rest van de wereld te verkrijgen. Morgen maar zien of het ergens anders beter gaat.

94. Lelystad

Het heeft de hele nacht geregend het is weer een grijze dag. Om tien uur varen we weg bij Durgerdam. Het zeilpak en de laarzen toch maar weer aan want het is koud. We varen ruime wind en later voor de wind. Bulletalie en kluiverboom erin. Er zijn weinig boten op het water. Komt goed uit; zo kan het spul de hele rit blijven zitten en hebben we een rustig tochtje langs de dijk. Langzamerhand lossen de wolken wat op en komt het er iets vriendelijker uit te zien.

We besluiten naar Lelystad te gaan. Daar zijn we dit seizoen nog niet geweest. Op aanraden van de bemanning van de "Seafox" en de "Trinity", die hier met een groep Toerzeilers met de meivakantieweek zijn geweest, gaan we naar de Bataviahaven.

Een passantenhaven die in het voorjaar voor het eerst in gebruik is genomen. In de ene helft van de haven ligt de bruine vloot, de andere helft is voor jachtjes bedoeld. Geen boxen maar drie lange drijfsteigers van bij elkaar 1000 meter lengte. Expres gedaan zodat alle soorten en maten boten hier terecht kunnen. Het biedt volgens de folder "een flexibele, multifunctionele capaciteit". Het is niet vol; volgens de havenmeester omdat er nog niet veel bekendheid aan is gegeven. Het toiletgebouw onder het havenkantoor ziet er prachtig uit. Veel roestvrij staal. Wie heeft die ronde deurknoppen bedacht: met natte handen krijg je de deuren niet open...

Op loopafstand Bataviastad (outlet voor merkkleding), de Bataviawerf, het NieuwLand Erfgoed Centrum en het RACM. Dus ook voor gezinnen met kinderen is hier wel wat te doen. De haven ligt niet heel erg beschut, maar het is zeker de moeite waard om hier eens te kijken. Vers brood kan bij de buurman van de havenmeester besteld worden, maar verder zijn de winkels een minuut of 20 lopen. Daar zal in de toekomst wel verandering in komen. Ik vermoed dat op de begane grond van het appartementencomplex op den duur ook nog wel winkeltjes zullen komen.


Leuk om een keer gezien te hebben en zeker de moeite waard om te onthouden als locatie voor een groot Toerzeil evenement!

93. Durgerdam

's Ochtends komt mijn zus nog even koffiedrinken. Op ons verzoek lopen we met het fototoestel naar het oude sluiskolkje van Spaarndam. Daar hebben we 31 jaar geleden onze trouwfoto's gemaakt. We poseren in min of meer dezelfde houding; niet in pak en trouwjurk maar in spijkerbroek en trui. "Beetje" ouder, "beetje" grijzer; leuk om de foto's van toen en nu naast elkaar te leggen!

   

Spaarndam ligt aan de Mooie Nel. Meer dan 40 jaar geleden heeft mijn broer hier kennisgemaakt met het zeilen. Zijn eerste bootje was een kleine BM. Ik mocht wel eens mee en zo heeft hij mij ook aangestoken. Jeugdsentiment dus. Nu is hij de Atlantische Oceaan overgezeild en scharrelt hij met zijn boot tussen de Caraibische Eilanden. Dat heeft onze Mooie Nel op haar geweten!





We vertrekken weer. De laatste etappe van onze Staande Mast Route is Zijkanaal C. Om 12 uur willen door de brug over de Rijksweg zijn. Deze gaat maar drie keer per dag een uurtje open. Mis je de opening, dan kan je tot 's avonds half acht liggen wachten... Door de sluis, door de Rijksbrug en door de brug Buitenhuizen. Het gaat allemaal een beetje op zijn elfendertigst. 

Op het Noordzeekanaal is het beredruk. Door de marifoon wordt er door de Havendienst en de schepen onophoudelijk heen en weer gepraat. Het ene schip draait de een haven in, het andere schip draait een andere haven uit, schepen willen elkaar passeren, sleepboten bemoeien zich ermee, rondvaarboten en de fast flying ferry er tussendoor; we worden er tureluurs van. We hebben het nog nooit zo chaotisch meegemaakt. We komen ogen en oren tekort om alle scheepsbewegingen voor en achter ons in de gaten te houden. Vermoeiend varen. Maar, de zon schijnt en we vergeten zeker niet te genieten van de aanblik van Amsterdam vanaf het water. Altijd weer leuk om achter het Centraal Station door te varen en alle bekende gebouwen te zien. Wachten voor de Oranjesluizen en wachten voor de Schellingwouderbrug. Uiteindelijk zijn we om een uur of vier bij Durgerdam en besluiten we daar te stoppen voor vandaag. Het is een van onze lievelingshaventjes. Krantje, toastje, drankje: vakantie!

92. Spaarndam

Om 10 uur vertrekken we als eersten uit het jachthaventje van Gouda. Wij zijn de enigen; de rest blijft nog zeker tot 12 uur liggen omdat de laatste berichten zijn dat de brug bij Waddinxveen waarschijnlijk pas om 2 uur voor het eerst gaat draaien. De bewoners van onze buurboot zijn zelfs nog in diepe ruste. Ook nadat wij elk al tweemaal heen en terug over hun dek gestommeld zijn. We boffen: het heeft de hele nacht geplenst maar het is nu even droog.  




We kachelen rustig naar Waddinxveen. Het ziet er daar heel ontspannen uit; veel rustiger dan gedacht. Er liggen maar een stuk of vijf boten langs de kant. Het is lastig aanmeren want er zijn geen bolders: met lange lijnen van en naar lantarenpalen heeft men wat geimproviseerd. Bij en op de brug ziet het oranje van de werklui. Nu en dan gaat de brug een stukje omhoog; stukje omlaag; stukje omhoog... Na een kwartiertje wachten komt het verlossende bericht dat hij zo open gaat. Om even over elven zijn we er al door! Blij dat we toch maar eerder zijn vertrokken. De zon begint te schijnen en ik hang en leg alle zeilpakken te drogen. Ze zijn nog steeds nat van gisteren.







 Kopje koffie erbij en we genieten van de trip. We gaan door Boskoop waar het vaarwater heel smal is en de huisjes tot bijna in het water zijn gebouwd. Vervolgens komen we door Alphen a/d Rijn. Het water loopt midden door de stad. Een prachtig tochtje waarbij we onze ogen uitkijken naar alle prachtige villa's. Alphen lijkt vanaf het water een hele mooie stad te zijn. Opvallend dat hoe breed het water gisteren was, hoe smal het nu is. We zijn blij dat het zondag is en we geen rekening hoeven te houden met de beroepsvaart.  





We willen de alternatieve route door Haarlem nemen. Als echte "Haarlemse Muggen" zijn we nog nooit eerder door onze geboorteplaats gevaren. Daar gaat nu verandering in komen! We slaan dus af na het Braassemermeer; daar vinden wij het heel rustig voor een mooie zondagmiddag. 

Op de Ringvaart daarentegen barst het van de sloepjes. Ze komen van alle kanten aan gesjeesd; de een nog harder dan de ander. We zien met verbazing hoe men hier de bootjes uit de wal houdt: met een soort van lange hengels. Dat heb ik in Friesland nog nooit gezien. We moeten verplicht een paar uur wachten voor de twee bruggen bij Sassenheim. Ze gaan maar een paar keer per dag open. Dus maar aan de wachtsteiger, op de golven van de jeugd met hun racebootjes, liggen deinen. Arme Joris zit verlekkerd naar het gras een paar meter verderop te kijken, maar hij kan de kant niet op. De pechvogel moet zijn plasje dus nog even ophouden. We merken wel dat we weer in de buurt van Schiphol zijn: de vliegtuigen komen achterelkaar over.  





We zitten in een konvooi van een boot of tien en we blijven bij elkaar. Voor dat we het weten zijn we Lisse, Hillegom, Heemstede en Haarlem gepasseerd. In deze laatste plaats zijn we geboren en getogen maar al dertig jaar weg. Voor ons extra leuk om alle bekende plekjes terug te zien. Uiteindelijk, om een uur of zeven, geven we de pijp aan Maarten en haken we af in Spaarndam. 's Avonds nog even op de koffie bij een oud-collega en we kunnen terugkijken op een prachtige dag!












91. Gouda

We zouden vandaag alleen het Hollands Diep oversteken om naar Strijensas te gaan, om daar morgen een goede uitgangspositie te hebben voor de start van de Staande Mast Route. Het loopt even anders. We naderen Strijensas en het is al een tijdje aan het regenen. Om nou de hele middag in de regen onder het tentje in een stil haventje te bivakkeren, lijkt ons niet zo aanlokkelijk. Het tij begint net de goede kant op te lopen dus we besluiten door te varen. Nat zijn we nu toch, maar dan doen we in elk geval nog iets nuttigs vandaag. Alle boodschappen voor het weekend en de krant zijn binnen; alle elektrische apparaten zijn opgeladen: wat let ons.





Vlak voor de Moerdijkbruggen slaan we de Dordtse Kil in. Het landschap valt lang niet tegen. Alleen bij Moerdijk ligt een enorm industriegebied. Verder is het groen met veel bomen. Ook de drukte van de scheepvaart valt ons alles mee. Ben je het Noordzeekanaal en het Prinses Margrietkanaal gewend, dan sta je hier niet echt van te kijken. Voordeel is wel dat het vaarwater hier veel breder is. Bij Dordrecht wachten we maar even voor de opening van de spoor- en verkeersbrug. Het is net kielekiele of we er onderdoor kunnen. Een beetje golfslag van een passerend schip en de marifoonantenne ligt eraf. Dat proberen we maar niet uit.  

Bij Krimpen a/d IJssel ligt een stormvloedkering met brug. Met de motor op volle kracht kunnen we nog net op het nippertje de laatste opening van de dag halen. En dat om 15.50 uur; de brugwachter wil op zaterdag zeker vroeg naar huis. Nu kunnen we zonder problemen nog een heel stuk doorvaren tot aan Gouda. Daar stranden we uiteindelijk op twee spoorbruggen die maar vijf keer per dag open zijn. En al die tijd hebben we de stroom mee gehad. Niet onbelangrijk, wat soms was hij wel twee knopen per uur. Om daar tegenin te gaan, dat valt niet mee en dat schiet al helemaal niet op. Wijze les: plan je tocht echt zodanig dat je vanaf het Hollands Diep naar Gouda v.v. stroom mee hebt; het is een niet te onderschatten factor.

90. Willemstad



















Heerlijk geslapen en vroeg wakker. We hebben zin om verder te gaan, dus gelijk maar uit bed en de trossen los. Om half 8 varen we de jachthaven uit. Op een van de platen van de Krabbekreek zien we een zeehondje liggen uitrusten. Om half 10 zijn we de Krammersluis al gepasseerd: de drukste sluis van Zeeland. Nu even niet, want we waren mooi vroeg. We kunnen zo naar binnen varen en liggen er maar met vier bootjes in. De jachtensluis bestaat uit twee hele smalle sluiskommen. Tijdens het schutten treedt er aan de zijkant een ingenieus systeem in werking waarmee zoet en zout water uitgewisseld wordt. "Spoelen" noemt men dit hier. Daardoor duurt een schutting nog eens extra lang. De laatste tijd is regelmatig ook nog een van beide kolken gestremd en dan is het met de wachttijden helemaal bal natuurlijk. 




Met ruime wind het hele Volkerak over. We hebben tot nu toe hier in Zeeland helemaal geen last van het beroepsverkeer gehad. Dat houdt men hier mooi gescheiden. Wij varen buiten de vaargeul, en buiten dat, de vaargeulen zijn hier erg breed. Bij de Volkeraksluis hebben we alweer geluk. We kunnen zo naar binnen en liggen wederom met maar een paar bootjes in de sluis. Is iedereen al naar huis of zo? Om half 1 varen we het vestingstadje Willemstad binnen. Wat een leuk plaatsje is dat. Klein, maar lief. Wij liggen in de jachthaven, maar er is ook een mooi binnenhaventje waar wat restaurantjes, terrasjes en winkeltjes omheen staan. De kade daar is voor ons een beetje te hoog en doet teveel aan mijn ooit daarop gebroken ribben denken... Dus maar weer veilig aan een drijfsteiger afgemeerd.




 


Er is nog meer te bekijken zoals de bastions en de wallen waar de schapen op grazen; de molen, de gracht en de Singel, de vuurtoren en de uitzichtpunten. Vanaf bijvoorbeeld het bastion Groningen heb je een prachtig uitzicht over het hele Hollands Diep. Je blijft hier foto's maken!





89. Sint Annaland


Vanmorgen in colonne Goes uitgevaren. Eerst door het kleine ophaalbruggetje en vervolgens door de grote brug in de stad. Nog even een foto van wat je als eerste bij binnenkomst in de stad ziet en wat we vanmorgen dus zagen toen we achterom keken... Welkom in (de strafgevangenis) van Goes! Door het Havenkanaal naar de sluis. Ook daar weer dringen geblazen. 




Het waait windkracht 5 als we de Oosterschelde opdraaien. Eerst nog even een slag naar het oosten, richting Wemeldinge en Yerseke. Zijn we die kant ook even op geweest en het komt goed uit met de stroomrichting. Vandaar om de Galgeplaat, door het Brabantse Vaarwater naar de Keeten en de Krabbekreek. Onderweg komen we een binnenvaartschip geladen met bestelauto's tegen. 



Ik wist niet dat dit soort vervoer over water bestond! De jachthaven van Sint Annaland is groot en winderig. 



Dat betekent dus met beleid aanleggen aan de meldsteiger en later in de box. De wind giert met windkracht 6, en later windkracht 7, door de verstaging. Een paar boxen van ons vandaan blijkt een van de organisatoren van het jaarlijkse rondje Noord-Holland van de Toerzeilers, Carel Bast, met zijn boot te liggen. De wereld is klein. In de loop van de middag zakt het water zo'n 2 1/2 meter tot 3 meter. Drijfsteigers zijn hier geen overbodige luxe.  Het kantoor van de havenmeester en het clubhuis zijn prachtig gelegen. 




Bij eb zie je hier de platen voor de deur droogvallen. Dat gaan we straks uitgebreid bekijken. Eerst een lekker kopje thee en de geweldig uitziende douches langdurig uitproberen.... De haven heeft zijn eigen beveiligingdienst: moeder de gans bivakkeert naast de toegangspoort en houdt alle in- en uitgaande bezoekers nauwlettend in de gaten. Ze wordt daarvoor beloond middels brood en vers water!


88. Goes



Ik lig nog in bed en hoor het volgende weerbericht over de marifoon: Zierikzee zuid 2-4, snel ruimend west, toenemend 4-5, later west tot zuidwest 5-6, bij buien eerst kans op windstoten tot 30 knopen (windkracht 7), buien, eerst mogelijk met onweer en hagel, zicht goed, in neerslag matig, eerst mogelijk slecht. De regen tikt op het luik en ik zie de takken van de bomen heen en weer zwiepen. Is dit wel weer om op te staan? Ja! We hoeven maar een klein stukje te varen naar Goes. Van iedereen die we onderweg tegenkomen horen we dat Goes zo ontzettend leuk is. Dat kan straks alleen maar tegenvallen want we hebben waarschijnlijk veel te overspannen verwachtingen nu. Enfin, Goes is een grote plaats, gezellig naar het schijnt, en dat hebben we precies nodig met dit weer. Op naar Goes dus. Met redelijk weer door het kanaal. Een van de bruggen gaat helaas maar eenmaal in het uur open. Daar moeten we voor wachten. Dat is jammer want er komt me toch een donkerblauwe lucht aan... En ja hoor, bij het aanleggen in de stadshaven komt de regen met bakken uit de lucht vallen. We zien er alsnog uit als een stel verzopen katten. Bij een jachthaven die we passeren, zien we de "Quibus" van Jan Oostveen liggen. We roepen hem en hij steekt verbaasd zijn hoofd uit het luik. Die komen we vast nog wel ergens tegen.




 We komen terecht in de eerste de beste box in de Stadshaven, een langwerpige kom midden in de stad. We liggen eerste rang: alles komt achter ons kontje langs geschoven. Elke keer als het bruggetje (op handkracht!) open gaat, pruttelen er weer een paar boten naar binnen die graag midden in het centrum willen liggen. Maar ja, de kom loopt dood en langzamerhand wordt door de vijfdubbeldikke rijen de doorvaart en de manoeuvreerruimte steeds kleiner... Genoeg te zien dus. 





 De voorraden zijn op dus we moeten de stad in. De slogan "Goes, winkelhart van Zeeland" maken ze meer dan waar. Groot plein, grote gebouwen en talloze winkelstraten met de wereld aan terrasjes. Goes is inderdaad erg leuk en valt niets tegen, integendeel. Alleen zie ik overal "Zeeuwse bolussen" te koop. Dat klinkt toch niet echt smakelijk in mijn oren. Wie die term heeft bedacht...



Later op de middag komt de Kolibri 660 aanvaren die we ook al in Zierikzee hebben gezien. Als een Kolibri eigenaar en een ex-eigenaar elkaar ontmoeten, dan is er altijd stof tot praten! 


We drinken gezellig een borreltje met elkaar. Hoe later op de dag, hoe harder het gaat waaien. En dat merken wij zelfs midden in de stad. Dat wil wat zeggen. De weersverwachtingen voor morgen zijn hetzelfde als die van vandaag. We vallen van ons geloof en besluiten gelijk een dagje Goes bij te boeken. Er valt hier genoeg te beleven en te doen, ook met regen.