123. Wind

Wind is leuk; teveel wind is niet leuk.

Voor dit weekend staat de tocht 'Ankeren & droogvallen op het Wad' op het program. Met het organiseren van zo'n tocht voor 20 boten haal je heel wat werk op je hals. We hebben de taken samen met een mede-organisator verdeeld; maar toch.

Voor november al moet een datum geprikt worden, want de tocht moet mee in de aankondiging voor de evenementen van het volgende jaar. Die datum hangt op het Wad natuurlijk mede af van het getij. Het is niet zo aardig om je gasten midden in de nacht te laten vertrekken of te laten aankomen...

Er moet een eerste bericht aan de deelnemers geschreven worden. Dat bericht stoppen we helemaal vol met tips over kaarten, navigatie, ankers, ankerlijnen, veiligheidsmiddelen, voorzieningen aan boord, droogvaltips over eventuele wadpoten, afsluiters, ontluchten, vooraf water klaarzetten en nog meer van dat soort dingen. Dat alles met het idee dat deelnemers dan nog ruim de tijd hebben om items aan te schaffen/aan te passen ruim voor vertrek.

Een paar weken voor de tocht gaat er weer een mail de deur uit waarin de laatste puntjes op de 'i' gezet worden. Daarin de juiste positie van ons avontuur, de havens die we aandoen, vertrek- en aankomsttijden, de gezamenlijke maaltijd en nog wat administratieve dingen. Ondertussen moet er een definitieve deelnemerslijst voor de Kustwacht gemaakt worden. Afspraken met havenmeesters en restaurant moeten bevestigd en gecontroleerd worden. Deelnemers bellen en mailen met allerlei vragen. Sommigen moeten helaas afzeggen, anderen op de wachtlijst sluiten zich verheugd aan. Hartstikke leuk en we zijn er maar druk mee.

En dan is het de week voor vertrek. Wat doen de weerberichten? Nou, dat geeft ditmaal niet veel hoop. Windguru, Windfinder, KNMI en MetOffice voorspellen geen van allen best weer. Veel regen, maar erger, ook heel veel wind. Er komt een depressie/trog aan die nu net op het moment supreme voor een bak wind gaat zorgen. Beaufort 6 tot 7 en dan ook nog uit zuidelijke richtingen zodat door afwaaiing zeer waarschijnlijk al veel te weinig water op de plaat staat om er uberhaupt op te komen om daarna droog te kunnen vallen.

Er wordt besloten om nog tot donderdagmorgen te wachten. Dan komt de weersvoorspelling voor het weekend van Zilt Meteo uit. Voor het Waddengebied ook altijd interessant. Ook deze meteo-Henk geeft eenzelfde soort voorspelling en we besluiten de hele tocht alsnog af te blazen. Dat voelt heel vreemd want op het moment dat we dat beslissen is het buiten warm, windstil en er schijnt een lekker zonnetje: "Ze hebben het toch echt wel bij het rechte eind?" Erg jammer voor de deelnemers die zich erop verheugd en voorbereid hebben. Gelukkig is er alle begrip en soms ook zelfs opluchting. We zijn dus niet de enigen die met enige achterdocht de weerberichten hebben gevolgd...


Zaterdagmiddag gaan we met de auto o.a. even een visje scoren in Stavoren en daarna alsnog naar de boot. Het waait inderdaad hard; tegen het eind van de middag gaat het steeds harder waaien. De wind giert door de verstaging in de haven. Op het strand word je compleet gezandstraald en de golven breken over de pier heen. Dat gaat zo de hele nacht door en om 10 uur 's ochtends wordt een 'gale warning' zuid-zuidwest 7 afgegeven. Was de tocht doorgegaan, dan waren de deelnemers nu op de terugweg richting zuiden (wind tegen) geweest. Voorwaar geen pretje op het IJsselmeer. Gelukkig, het besluit is een goed besluit geweest.



De Sylke ligt veilig aan vier lijnen mooi te wezen in haar box. We gebruiken het weekend om veel met de hond te wandelen (storm is vanaf de kant altijd leuk om te zien), te relaxen en wat klusjes te doen. Het is vaderdag en Bob wordt verwend met een gekookt eitje voor het ontbijt...





Heel voorzichtig laat het zonnetje zich door de dikke wolkenluchten heen nu en dan heel even zien. De wind zou later vanmiddag wat moeten bedaren. Jammer alleen dat je nooit weet wanneer precies. Is dat om 1 uur of om 6 uur? Ach wat geeft het, we genieten zo ook wel van ons bootje. Genoeg te lezen, te zien en te doen. Volgend weekend beter!

- Posted using BlogPress from my iPad

122. Eindelijk met de Sylke het water op!



Raar, het is bijna midden juni en nu pas gaan we met de Sylke voor het eerst serieus het water op. De hele maand mei hebben we door de Atlantische oversteek (zie sylpost2012.blogspot.com) gemist. En mei, dat is normaal gesproken de maand waarin we zelf tochten organiseren en aan andermans tochten meedoen. Zo zijn we dit jaar misgelopen: Rondje Afsluitdijk, Rondje Noord-Holland, de Small Ships Race en de nachttocht. Elk weekend raak dus.

De boot ligt al sinds begin april achter het huis, maar pas vorige week hebben we de zeilen aangeslagen, zijn de voorraden aangevuld en hebben we de allerlaatste karweitjes gedaan. Bob, Michiel en Alies hebben even een kort proeftochtje op het meer gezeild en dan eindelijk, dit weekend, is het zover. We moeten wel, want volgend weekend mede-organiseren we 'Ankeren en Droogvallen op het Wad'. Op vrijdagavond zullen we de deelnemers in Den Oever moeten ontvangen. Om daar op tijd te kunnen zijn, zal de boot toch zeker dit weekend in Makkum moeten liggen.

En zo pakken we hond en bagage en moteren we richting IJsselmeelkust. Zoals gewoonlijk hebben de hele weg wind tegen, dus onze trouwe Yanmar moet erg zijn best doen. Op het Heegermeer krijgt hij even rust en hijsen we de zeilen. Het is er druk, erg druk in vergelijking met de Atlantische Oceaan. Opeens moeten we met laveren korte slagen maken, over voorrangsregels nadenken en op mede-watersporters letten. Dat is wel even wennen. 

In de vaart richting Workum gaan de zeilen weer naar beneden en de motor aan. We nemen de bruggen en de sluis vlot en zo zitten we na een lange afwezigheid weer op het IJsselmeer. Het voelt als thuiskomen, ook al ziet het water groen, staan er venijnige korte golfjes en waait het zoals vanouds. De kluiver komt erbij en we ontdekken dat nog niet alles vlekkeloos is 'ingeregen'. Maar goed dat we deze generale repetitie hebben voordat we volgende week echt op pad gaan. Bob brengt heel wat tijd op het dansend voordek door voordat de fok- en de kluiverrol doen waarvoor ze zijn bedoeld.

'Toerzeil Ids' heeft voor de SSR naar Lowestoft ons reddingsvlot geleend. Hij is met de boot in Hindeloopen, vaart ons achterop en aan de meldsteiger van de Marina in Makkum verplaatsen we het zware ding van de ene naar de andere boot. Ook weer geregeld! (En Ids, hoe wist je dat wij gek op 'Schippersbitter' zijn? Bedankt!)

Bij de havenmeester trekken we onze portemonnee zodat we de komende 6 weken een eigen plekje in de Marina hebben. De ideale uitvalsbasis voor tochten op IJsselmeer en Wad. Na die zes weken begint voor ons de zomervakantie en zien we wel waar de wind ons brengt.
's Avonds lopen we een ommetje langs het strand. Joris de hond herkent de spannende luchtjes en de smakelijke keuteltjes van de vele konijnen die hier in het wild rondlopen.
Wij gaan meer op de lucht van lekker eten af en vernieuwen onze kennismaking met Makkum met, hoe kan het ook anders, verse vis.

Om vijf uur 's morgens is het al licht en hoor ik de regen op het luik boven ons hoofd kletteren. We gebruiken de natte en winderige ochtend om te klussen en te bedenken wat we vergeten zijn en volgend weekend echt moeten meenemen. Het wordt een hele lijst. De kachel laten we ook even lopen want het is in de ochtend zowel binnen als buiten 12 graden celsius. Dat kan beter...!

Michiel haalt ons 's middags met onze eigen auto op en zo zijn we weer thuis. Wij en de boot zijn klaar voor hopelijk een super seizoen!


- Posted using BlogPress from my iPad