148. En nog een dagje...

Van een weekendje zeilen komt niet veel. Enerzijds werkt het weer niet erg mee, anderzijds zijn er andere verplichtingen.

Zo slaan we zaterdagnacht het slapen maar over. We hadden beloofd onze zoon en zijn vriendin naar Schiphol te brengen. Niets bijzonders, zij het niet dat we 's nachts om twee uur moeten vertrekken. Echt slapen voor die tijd lukt natuurlijk niet, alleen voor de vorm een beetje liggen met de oogjes dicht. Daar rust je niet echt van uit kan ik je vertellen. Gelukkig maar dat we eerst op de buienradar kijken voordat we vertrekken. De beelden beloven niet veel goeds en daarom gaan we extra vroeg weg. Noodweer is ons deel: stortregens en onweer. In het donker op onverlichte wegen rijden is toch al niet onze liefhebberij, maar dit is nog een graadje erger. Gelukkig hebben we ruim de tijd en kunnen we het rustig aan doen.

Je wilt niet weten hoe druk het midden in de nacht op Schiphol is. Wat doen al die reizigers daar op een tijdstip dat een normaal mens in zijn bed ligt? We nemen een mega Starbucks om wakker te worden (en te blijven). We zwaaien de kinderen uit en gaan weer naar huis. We krijgen hetzelfde noodweer over ons heen als op de heenweg. Heeft het een rondje gemaakt en op ons gewacht? Een soort deja-vu ervaring. Langzaam en voorzichtig rijden, de ruitenwissers op topsnelheid en proberen om niet in slaap te vallen. Om half 7 's morgens zijn we weer thuis en duiken we gelijk uitgeput het bed in. Een paar uurtjes slapen en daarna op ziekenbezoek in het ziekenhuis. Het is al een rare dag en het blijft een vreemde dag. Het lijkt wel of wij een jetlag hebben.



Vandaag zijn we allebei nog vrij. We staan op tijd op en om half 12 varen we alweer op het IJsselmeer. Van de door het marifoonbericht voorspelde windkracht 3 tot 4 klopt niet veel. De voorspellingen lijken de laatste weken steeds wat van slag. Het waait eind vier tot eind vijf. Dat kan je toch nauwelijks windkracht 3 noemen. Grote golven met schuimkoppen. Het idee is om naar Hindeloopen te gaan, maar dat ligt recht tegen de wind in. We laveren nog wel een tijdje in die richting, maar het duurt ons te lang. We schakelen over op plan B: het maken van een toeristisch zeiltochtje. Dat betekent een beetje rondvaren op het IJsselmeer zonder specifiek doel. Het gaat nog een graadje harder waaien dus kunnen we mooi ons 'tijdens het zeilen - reven' nog eens oefenen. Voor de wind, halve wind, aan de wind, stormrondje. Lekker wat aanklooien dus.



Parallel aan de Afsluitdijk zien we in de verte een boot zonder mast dobberen. Twee jongemannen op een hevig schommelende boot die druk bezig zijn de boel te bergen. Het voorzeil ligt nog gedeeltelijk onder de boeg en een stuk mast hebben ze overdwars over de kajuit liggen. De marifoonantenne is bij de fatale manoeuvre overduidelijk gesneuveld, dus we zeilen twee rondjes om ze heen om te vragen of ze hulp nodig hebben. Toevallig hebben we net daarvoor de beide reddingboten van Hindeloopen over de marifoon gehoord en later gezien. Zij slepen een ander gehavend jachtje de haven van Makkum in; ze zijn dus nog redelijk dichtbij. Echter, de mannen denken het zelf te kunnen klaren en we laten ze verder met rust. Het is nog een heel eind naar Makkum, op vrij woelig water. Een boot zonder zeil en mast is een speelbal op de golven. Al die losse lijnen en verstaging aan dek lijkt me ook een risico met de motor aan. Er hoeft maar even iets over boord te zakken en het zit in de schroef. Ik ben benieuwd hoe het verder met ze is afgelopen.

Deze weersomstandigheden zorgen wel voor mooie plaatjes: een (gereefd) schip van de bruine vloot met een mooie 'snor' voor de boeg en lefgozers die met teveel zeil op een onderzeeƫr proberen na te doen.



We 'spelen' nog even verder en als we uiteindelijk de havenmond van Makkum invaren zien we daar op het strandje een hele oploop. Een ambulance en de SAR reddingshelicopter staan op het zand. Een surfer die ongelukkig is neergekomen?

Het was weer een ruig dagje zeilen. Geen rustig, ontspannen tochtje terwijl je met een kopje koffie in de hand de krant leest. Maar ja, altijd nuttig om extra ervaring op te doen. Het blijkt vandaag weer overduidelijk: we hebben alle vertrouwen in onze boot. Ook met minder goed weer zal ze ons niet teleurstellen. En dat is altijd goed om te weten.

147. Dagje zeilen

De vakantie mag dan voor mij voorbij zijn: ik werk niet fulltime, dus op mijn vrije dag kunnen we best nog even een stukje zeilen. We pakken de auto en in een mum van tijd zijn we in Makkum. Het was een goed idee om de boot daar nog even te laten liggen!

Er staat een stevige westenwind met uitschieters tot 20 knopen. Eerst met, later zonder een rifje en de kluiver ingedraaid, spuiten we richting het zuiden. Jammer van die vervelende korte golven op het IJsselmeer. We hebben ze bijna dwars en dat betekent dat we heel wat af hobbelen; een duidelijk 'gevalletje klotsbak' vandaag. Het zeilen gaat echter zo lekker dat we doorvaren tot Stavoren.

In de oude haven liggen we aan de kade. We hebben de hele weg in de schaduw van het zeil gezeten en op het eind werd dat best wel fris. Uit de wind en in het zonnetje scheelt het voor ons gevoel wel 10 graden met buiten op het water. Ik maak een lekkere hete pot thee en we warmen onze oude koude  botten in de zon. Bob knutselt nog wat met nieuwe blokjes die hij heeft gekocht.

Stavoren

Na een uurtje maken we los en vangen we met de terugweg aan. Geheel tegen de voorspellingen in, varen we wederom aan de wind. Het waait iets minder hard, dus de kluiver kan er ook bij en met soms meer dan 6 knopen snelheid gaat het retour richting Makkum. Er staat nog steeds een warrig zeetje. We maken op een gegeven moment zo'n  schuiver dat onze arme Joris van de kuipbank valt. Dat is hem nog niet eerder overkomen.

Het is blijkbaar druk bij de sluizen van Kornwerderzand. Er komen ons steeds grote groepen boten tegemoet: ze zijn vanaf de eilanden onderweg naar huis. De meeste vakanties lopen ten einde, de papa's en de mama's moeten weer aan het werk en de kindertjes weer naar school.


Het was een heerlijke zeildag. In de haven ruimen we de boot op en sluiten we af. Als we naar de auto lopen, worden we geroepen door Hans en Ingrid, collega's van Bob. Ze hebben vorig jaar hun zeilboot ingeruild voor een prachtige Agder motorboot en liggen toevallig een nachtje in de haven. Net terug van hun tocht over de Hollandse rivieren met als toetje een bezoek aan Texel. We zitten even gezellig op het riante voordek en nemen onze vakantiebelevenissen door. Nou ja, wij hoeven niets te vertellen want Ingrid leest deze blog en is overal al van op de hoogte... Ingrid heeft onderweg trouwens prachtige, kleurige sjaals gemaakt. Eerstdaags via internet en op bestelling te verkrijgen (ha, ha, ha, ja toch Ingrid...?).

Morgen weer gewoon aan het werk.


146. Helaas...

...de vakantie is voor mij weer voorbij. Bob heeft nog twee weken, maar ik moet er deze week weer aan geloven.

We hebben een heerlijke terugtocht. Een mooi windje, lekker weer en flink wat stroming. Langs het zeegat eerst even tegen (zie foto: het verschil tussen snelheid door het water en snelheid over de grond) maar daarna loopt het hard mee. Snelheden van ruim 7 knopen worden makkelijk gehaald.






We kiezen ditmaal de route via het Inschot en over het Zuidoostrak. Het is wel even zoeken want de boeien liggen ver van elkaar vandaan. Bovendien klopt de kaart van de plotter in het geheel niet met de werkelijkheid. Volgens de plotter varen we over droogevallen land en staan de boeien heel ergens anders. Typisch eeen geval van 'wandelende zandbanken'. De kaart van Stentec (op het notebook) c.q. de papieren kaart zijn duidelijk recenter; daar kunnen we nog enigszins uit wijs worden. We gokken goed en lopen niet vast. Dat zou trouwens niet erg zijn, want het moet nog hoog water worden. Wat een genot om zo te zeilen! Van mij hoeft er geen einde aan te komen.




Dat doet het natuurlijk toch, en wel in de vorm van de sluizen bij Kornwerderzand. Daar is het, zoals verwacht, flink druk. We hebben geluk. De brug over de Afsluitdijk gaat net open en we kunnen er gelijk met de rest van de wachtende boten door. In de sluis passen we niet meer, dus daarvoor moeten we een lichting wachten. We liggen gezellig gestapeld aan wat Haarlemse boten die op de terugweg zijn. Dat schept gelijk een band...

De wind is ondertussen gaan liggen en het wordt bloedje heet. In de sluis ruimen we de boot vast zoveel mogelijk op. We motoren in een ruk door naar Makkum, leggen de boot vast en vluchten in de van airconditioning voorziene auto. Wat een temperatuur! We hebben dit jaar verschrikkelijk geboft met het weer. Na een zeer koud en druilerig voorjaar hebben we nu uiteindelijk twee hele mooie weken en twee wat wisselvallige weken gehad. Geen enkele hele dag regen en geen kou geleden. Volgend jaar weer? Ik teken ervoor!



- Posted using BlogPress from my iPad


145. Zomer!

We treffen het fantastisch: het is al een paar dagen zomers warm en zo blijft het de komende dagen ook. Na langdurig democratisch overleg besluiten we niet verder te gaan.






Vlieland heeft ons heel veel te bieden: vlak naast de jachthaven een breed strand waar we ook met de hond op mogen. Genoeg amusement in de vorm van de dagelijks in- en uitvarende bruine vloot en direct zicht op het wijde water van het Wad.








Je kan hier heerlijk wandelen en fietsen in het bos en in de duinen. Het dorp is klein maar heeft een supermarkt en een boekwinkel: de belangrijkste zaken op dit moment. De boxen in de haven garanderen bovendien wat privacy en de mogelijkheid te vertrekken wanneer je wilt.

Hoewel we best zin hebben in een lekker tochtje, blijven we toch maar op ons honk. Het enige minpuntje waar we aan moeten wennen, is dat we 's morgens bij het ontbijt geen krantje hebben om te lezen. Die komt pas met de eerste veerboot mee en dan hebben we het ontbijt allang achter de kiezen...

Wat hebben we in de zon en de warmte in Kornwerd, Harlingen, Makkum of op het IJsselmeer (met zijn vliegjes) te zoeken terwijl we over zo'n prachtig vakantie-eiland kunnen beschikken? Het tij is voor de meeste bestemmingen ook nog ongunstig en op Terschelling wordt het stapelen... We doen het dus heerlijk rustig aan. Zeemijlen hebben we dit seizoen tenslotte al genoeg gemaakt...

- Posted using BlogPress from my iPad

144. Zon, zee, strand en fietsen



Het is een prachtige dag. Eerst genieten we van het gekrioel in de haven. Boten willen eruit, andere boten moeten daarom verlegd worden, boten willen erin. Vooral de schippers van de bruine vloot moeten al hun kunde aanwenden om hun schepen, zonder boegschroef, op de vierkante centimeter te manoeuvreren. Respect.



Buiten ligt alweer een 25 tal boten voor anker totdat ze naar binnen mogen. Het waait flink en ze moeten lang wachten; wij hebben gister nog geluk gehad. De havenmeesters lossen het hier netjes op. Ze gaan met een bootje elk schip langs en vragen hoe laat ze gearriveerd zijn, hun lengte en hun naam. Later worden ze dan stuk voor stuk via de marifoon naar binnen geroepen waar een andere havenmeester in een bootje ze opvangt en ze naar de juiste plaats brengt.

We brengen Joris naar 'huis' zodat hij even uit kan rusten. Bob en ik lopen langs het strand naar de meest oostelijke punt van het eiland. Het strand is breed en leeg. Wat een ruimte. Later toch maar in een huisje aan het strand gaan wonen? Het is wel heel verleidelijk.

Na de lunch vleien we ons neer op het strandje bij de jachthaven. Lekker in de zon en de wind. Joris kan het ook wel waarderen. We kijken uit over het Wad.





Morgen zijn we hier ook nog. We gaan dan fietsen. Omdat de hondenmandjes dun gezaaid zijn, informeert Bob vast bij de verhuurder of hij er voor morgen nog een heeft. Hij krijgt de fietsen gelijk mee. Wij grijpen de gelegenheid aan om onze avondkoffie te gaan drinken in een strandpaviljoen aan het Noordzeestrand. Terug fietsen we door de duinen. We raken enigszins de weg kwijt zodat we ongewild toch nog heel veel kilometers maken...


- Posted using BlogPress from my iPad

143. Naar Vlieland















De zon is nog niet op wanneer we vertrekken. Met ons glippen stilletjes twee andere bootjes de Noorderhaven uit. Henk is al wakker en doet ons uitgeleide. 







Net als we de havenmond van Harlingen verlaten, verschijnt de grote, vurige bal boven de horizon. Gelijk zien we ook het koppie van een zeehondje naast ons opduiken: goeiemorgen! Langs de Pollendam staat nog geen wind en moteren we. Daarna begint het te waaien en kunnen de zeilen op en de motor uit. Het is een prachtig tochtje. Nog wel fris: wanneer gaan we iets van die voorspelde warme 
dag merken?














De haven van Vlieland is vol. De twee rode vlaggen wapperen fier in de wind. We moeten buiten een paar uur ankeren voordat we erin kunnen want eerst moeten de vertrekkers eruit. Een mooie gelegenheid om onze Rocna op hard zand uit te proberen. Hij houdt prima, maar het is onhandig dat hij niet op de boegrol zit. Daar zit het andere anker al op. Enfin, tijd genoeg om over een oplossing na te denken.









Om 1 uur mogen we naar binnen. De haven ligt inderdaad potjevol. Gelukkig is er nog wel een box voor ons. We beginnen gelijk met wat koelers aan te trekken en een grote dikke Magnum te eten... Waarom leggen ze de kleinste bootjes (met het minste sanitair) hier altijd het verste weg van het toiletgebouw? Je moet hier kilometers over de steigers lopen...

- Posted using BlogPress from my iPad

142. Harlingen







Het wordt tijd om te verkassen. We hijsen de zeilen en varen Oudeschild uit.
Er waait een lekker windje zodat we de hele weg tot de Boontjes kunnen zeilen. Daar wordt het smal en draait de vaargeul recht in de wind. Het verbaast ons hoeveel zeilboten we tegenkomen die tegen de stroom in varen. Is dit de jachtige manier van leven van de moderne mens die niet op de kentering van het tij kan wachten?



In de Noorderhaven vinden we een mooi plekje in een box aan de drijfsteiger. Niet ver van de Zeevonk vandaan, de boot waarmee we de oceaanoversteek hebben gemaakt. Was het onderweg nog wel een beetje fris, hier tussen de huizen staat geen wind en de zon schijnt in de kuip. We warmen lekker op. Het is gezellig druk in de stad, het is markt. Henk en Joke komen 's avonds wat bij ons drinken. Henk is nog niet aan onze temperaturen gewend, hij heeft het zo koud dat onze kachel erbij aan moet...




De volgende dag loop ik met Joris naar de winkelstraat om een krantje te kopen, als ik Henk tegenkom die net de post uit de postbus haalt. Dat is toch wel heel apart om je broer zo te ontmoeten. Vooral omdat hij zoveel jaren is weggeweest. We drinken koffie op de Zeevonk. Joris voelt zich er wonderwel thuis.



We gaan ook nog even mee in het nieuwe gele autootje, boodschappen doen bij de bouwmarkt. Er is en wordt hard gewerkt en van alles vernieuwd. De verwarming doet het al, net zoals de boiler. Gordijnen zijn gekocht, douchekranen zijn vernieuwd. De vaart zit er goed in.

's Avonds komen Michiel en Alies even op bezoek. Henk en Joke krijgen onverwacht de bemanning van de 'Fiddlesticks' op visite. Ze komen ook even bij ons langs om wat te drinken. Wij kennen ze van St. Maarten; Michiel is ze tegengekomen op Klein Curacao. Hans is een humoristisch verteller. We genieten van zijn verhalen. Ondanks dat het heel gezellig is, bonjouren we om tien uur iedereen van boord want we moeten morgen om half zes op!


- Posted using BlogPress from my iPad

141. Genieten

Een fijne, relaxte dag vandaag. Hoewel we wel tien opties de revue hebben laten passeren, blijkt 'hier' blijven op Texel de beste. Of de wind komt uit de verkeerde richting, of het tij loopt te vroeg of de andere Waddenhavens zijn te vol, of de brug in Harlingen draait te laat...
Gewoon lekker niets doen dus. Tijdens het ontbijt op het gemak het krantje lezen, daarna fietsen huren en op pad. Het eiland dwars oversteken naar de Noordzeekust en daar in een strandtent koffie drinken. Lekker in het zand zitten en mensen kijken. Joris is zo moe dat hij op zijn handdoekje heel diep ligt te slapen. Mensen en honden passeren hem rakelings maar hij merkt er helemaal niets van. In het fietsmandje zit hij te knikkebollen... Arme hond, wat zal hij blij zijn als de vakantie voorbij is en hij thuis weer de hele dag kan slapen!








Terug in Oudeschild met de fiets wat voorraden levensmiddelen ingeslagen. Even douchen en daarna in het zonnetje lekker aan de wijn. Vakantie is verukkelijk...!
- Posted using BlogPress from my iPad

140. Texel



We vermaken ons kostelijk op het Texel en we genieten weer net zo zeer van de Waddenhaven. We liggen vlakbij de uitgang (makkelijk voor als de hond hoge nood heeft...). Vanuit de kuip hebben we direct zicht op het Havenkantoor; we zitten op de eerste rang ongegeneerd mensen te kijken. Voor wie het niet kent: het Havenkantoor is groot, ruim en modern. Het sanitair is prima en vanaf de derde etage heb je een prachtig uitzicht over de Wadden. Als extra bonus staan de diverse tv's afgestemd op de Olympische Spelen. Handig om straks Anky en Epke aan te moedigen. De WiFi is gratis en redelijk snel.











Het loopje naar het dorp voert eerst langs het grote 'Piratenwrak' en alle andere leuke kinderspeelwerktuigen en -veldjes, druk bezocht door de watersportjeugd. De fietsenverhuur en het kleine winkeltje waar we de krant en brood halen staan ernaast.







Daarna wandelen we langs de vissersschepen en een hele grote watersportwinkel die echt van alles verkoopt. Moeilijk voorbij te komen dus. Bij mijn favoriete 'hebbedingetjes' winkel heb ik ook weer een en ander ingeslagen, daar kan ik niet langs lopen zonder de portemonnee te trekken. Vervolgens worden de terrasjes in het dorp door ons gekeurd. Heel blij ben ik met de nieuwe supermarkt. Was er eerst alleen een heel klein winkeltje met een even zo bescheiden assortiment, nu staat er een nieuwe winkel, dichterbij ook, die veel meer verkoopt.




De Kompaan wil graag een kluiverval in de mast hebben. De heren komen overeen dat Bob, als lichtste, naar boven gaat om de val in te voeren. Dat naar boven hijsen lukt prima. Helaas zit een te lange schroef van de windmeter in de weg. De schroef zit erg vast en ook de schijven voor de val lopen niet zoals het behoort. De expeditie wordt dus afgeblazen. Het gaat zo niet lukken, eerst moet de mast naar beneden. Helaas.

- Posted using BlogPress from my iPad

139. Zeilen







Voor vakantiebegrippen staan we vroeg op. Eerst moeten we het IJsselmeer nog dwars oversteken en daarna willen het tij halen van Den Oever naar Texel. Bovendien worden er 's middags dikke buien met onweer en harde windstoten verwacht. Die willen we liever niet midden op open water over ons heen krijgen.

Van Stavoren zeilen we naar Den Oever. Was er ruime wind voorspeld, we moeten hoog aan de wind zeilen, maar het loopt lekker. Op een enkel klein buitje na houden we het droog. De donkere onweerswolken blijven gelukkig boven land.

De sluis bij Den Oever staat uitnodigend open als we aan komen varen. We liggen er met een bootje of vier in. Wat een verschil met de sluis bij Kornwerderzand waar we in het begin van de vakantie langsvoeren: daar lagen rijen dik te wachten om geschut te worden richting eilanden.



De planning is uitstekend. Precies op het moment dat de stroom mee gaat lopen, varen we het Wad op. Voor ons vaart een bootje met drie oudere Duitse heren. Het zijn niet de meest ervaren zeilers want ze laten zich steeds compleet wegzetten door de dwarsstroom. Als ze zich dan eindelijk realiseren dat ze buiten de geul varen, volgt er een ruk aan het roer. Zo zigzaggen ze voor ons uit. We nemen de ondiepe route via de Bollen. Hier liggen alleen groene boeien. Nu raken de heren helemaal het spoor bijster. Ze weten niet aan welke kant ze de boeien moeten passeren. Ze gokken natuurlijk op de verkeerde kant. Uiteindelijk zijn ze de boeien helemaal kwijt en draaien ze vertwijfeld rondjes op de plaat. Ze hebben geluk dat het springtij is, anders waren ze zeker vastgelopen. Ik zeg al tegen Bob: 'Ik ga ze niet redden als ze droogvallen hoor. Zulke oenen. Ik wil nog wel de KNRM voor ze oproepen maar verder zoeken ze het zelf maar uit.' Gelukkig voor hen is het niet nodig.




In de Waddenhaven Texel is het 'thuiskomen'. Altijd gezellig druk hier. Het zonnetje gaat schijnen, het blijft droog en het wordt een heerlijke zomer/vakantiemiddag. De NB Kompaan ligt hier ook. We hadden ze in Harderwijk verteld dat Texel goed te bereiken en een leuke bestemming voor kinderen is. Ze liggen hier al een paar dagen en hebben het gelukkig naar hun zin. 's Avonds drinken met elkaar een borrel in de kuip van de Sylke. We kunnen tot 11 uur buiten zitten; ideaal!




- Posted using BlogPress from my iPad

138. Skutsjesilen











Vanmorgen na de koffie kijken we bij de sluis hoe de skutsjes zich er (zonder motor) door wurmen. Vermakelijk om te zien.






Het is druk. Stavoren wordt overspoeld door dagjesmensen. Auto's moeten tot ver buiten de stad geparkeerd worden. Michiel en Alies komen ook een dagje naar deze Friese folklore kijken. Ook zij moeten er aan geloven en moeten een heel eind lopen voordat ze bij het water zijn; gelukkig is het droog. We ontmoeten ze op de dijk en samen met hond Joris vleien we ons in het gras, wachtend op wat komen gaat.




Halverwege de wedstrijd wordt het donker en begint het te regenen. Onverwacht wat ons betreft want de buienradar leek anders aan te geven. Het houdt niet meer op en we horen het onweer in de verte rommelen. Sneu voor de bemanningen, maar de meeste toeschouwers vluchten weg van de onbeschutte dijk. We staan eerst nog een tijdje te schuilen maar de regen lijkt niet van plan op te houden. Uiteindelijk lopen we toch maar in gestrekte draf naar de boot. Daar zitten we droog en gezellig en nemen een kop warme thee. De wedstrijd volgen we verder via Omrop Fryslan.






Vanwege het mogelijke naderende onweer wordt de wedstrijd vroegtijdig beeindigd. Jammer. Net als de skutsjes de sluis weer opzoeken, wordt het droog en snellen wij ook die richting op om de terugkomst van de 'gladiatoren' mee te maken. Met een kibbelingetje in de hand, zittend in het zonnetje en uitkijkend over de mensen- en botenmassa is de regen heel snel weer vergeten.

We wandelen naar de Oude Haven en strijken neer op een terras voor een koele witte wijn. Ook hier is het feest alom. Veel boten, veel mensen, veel drank en veel muziek. Erg gezellig. De kinderen zoeken hun auto op en gaan naar huis en wij lopen terug naar de boot. Vroeg in de avond onweert en regent het nog even, maar dat maakt niet uit. Wj genieten nog na van een hele leuke dag.
- Posted using BlogPress from my iPad

137. Rustdag



Ondertussen ben ik met het dieseltreintje op en neer naar Leeuwarden geweest om een dagje te werken. Bob heeft in de tussentijd o.a. de was gedaan. Niet met de hand maar in de luxe wasmachine en droger van de jachthaven. Dat is leuk thuiskomen met alle kleren weer schoon op de plank!



Vandaag rustig aan gedaan. Wel even de pomp van het toilet gemaakt. Gelukkig hadden ze daarvoor in Stavoren losse onderdelen te koop. Hij pompt nu weer zo goed dat we op moeten passen dat we zelf niet door het gaatje verdwijnen!


Vanmiddag begint het stadje in rap tempo vol te lopen. Met bootjes wel te verstaan want morgen is het hier Skutsjesilen. Ook een reden waarom we nog een dagje extra gebleven zijn. Als het morgenmiddag net zo hard waait als vandaag, dan wordt het nog een spannende strijd!
Aan het eind van de middag zijn alle skutsjes en hun volgschepen gearriveerd. De kom achter het gemaal ligt helemaal vol. Dat wordt morgen op tijd opstaan om het hele circus door de sluis te zien gaan.





Tijdens onze avondwandeling stuiten we op een gebroken mast die achteloos langs het wandelpad ligt. Onze fantasie begint gelijk te werken: wat zou er gebeurd zijn?












- Posted using BlogPress from my iPad