Schipper Henk belt vanmorgen vroeg met de vraag: "Het zonnetje schijnt hier, er is nog weinig wind. Zouden jullie de zeilen er voor mij af willen halen?" Zoiets hoef je ons maar één keer te vragen en we zitten al in de auto. Altijd in voor een beetje actie en helemaal als het iets met boten te maken heeft.
De schipper is ziek, de zeilen moeten er hoognodig af, dus wie anders kan dat beter doen dan Bob. De Zeevonk, waarmee we onlangs onze grote reis hebben gemaakt, is een beetje ons tweede thuis. Behalve de schipper kent niemand "de techniek" van de boot beter dan Bob. Hij heeft haar mee helpen bouwen, we hebben met haar op het Wad en naar Engeland gezeild, we hebben met haar alle "Nederlandse" eilanden in de tropen bezocht en uiteindelijk, als klap op de vuurpijl, zijn we met haar de Atlantische Oceaan overgestoken. Door de jaren heen heeft Bob genoeg tijd en gelegenheid gehad samen met Henk alle mogelijke problemen en storingen op te lossen. Tijdens onze laatste reis hebben we midden in de nacht nog met met windkracht 7 vanaf het dak het zeil naar beneden getrokken... Daarmee vergeleken moet het nu, bij daglicht en in de haven, een makkie zijn.
Omdat we weten hoe groot en hoe zwaar die enorme lappen zijn, schakelen we gelijk extra hulptroepen in: zoon en schoonzoon worden ook "besteld". Bij een dergelijke klus heb je nooit handen teveel. De temperatuur lag vannacht rond het vriespunt en er wordt voor vanmiddag mist verwacht, dus het kan best koud worden. Het thermo ondergoed gaat aan, we nemen handschoenen en mutsen mee en zo gaan we, op alles voorbereid, op weg.
Het grootzeil geeft zich vrij gemakkelijk gewonnen. Er is maar één enkele zeillat die wat tegenspartelt. Precies die ene lat waarmee we midden op de oceaan ook hebben geworsteld. Toen wilde hij niet in zijn pocket blijven, nu wil hij er niet uit. Uiteindelijk lukt het en kunnen we het zeil opvouwen en droog in de zeilzak opbergen.
 |
| Bob in de mast |
Dan de genua. Zoals verwacht wil hij niet naar beneden. Er zit niets anders op dan Bob omhoog te hijsen. In een stoeltje en met behulp van de ankerlier hangt hij te bungelen in de wind. Op bijna 20 m hoogte kan hij in de verte, op de Waddenzee, de stoomboot aan zien komen: Sinterklaas is op weg naar Harlingen. Na tweemaal op en neer geweest te zijn met bahco en inbussleutels lukt het dan eindelijk.
 |
| trekken aan de genua |
 |
| buffelen op de boegspriet |
 |
| gelukkig is de straat droog... |
