169. Yes!

Eindelijk is het wat warmer weer. Zo zonnig als het in het zuiden van het land schijnt te zijn, is het bij ons niet. Maar de temperatuur maakt een boel goed. Het waait wel hard, erg vlagerig ook.

de gele AIS transponder
Zaterdag heeft Bob de AIS transponder aangesloten. Helaas is er hier bij huis geen ontvangst met het programma 'Marinetraffic'. De walstations zijn in Friesland blijkbaar dun gezaaid. We kunnen onszelf  niet zien liggen. Gelukkig doet het navigatie programma van Stentec het wel en kunnen we daarop controleren of we ook werkelijk uitzenden. Hoera! Het werkt. Toch wel een rustig idee voor straks op zee. Vooral omdat we maar een mini bootje zijn met een kort mastje en een klein zeiltje. Voor grote zeeschepen zijn we anders niet te zien. Het scenario van overvallen worden door mist op zee en/of 's nachts overvaren worden door een supertanker is iets waar ik echt wakker van kan liggen...

een superdun keuken LED-lampje aan het plafond
Een andere (letterlijk) langdradige klus is het monteren en aansluiten van de nieuwe zuinige LED-verlichting. Twee lange strips (een aan bakboord en een aan stuurboord), een superdun en -smal keukenlampje en een LED-lichtje in de bakskist. Er moeten draden getrokken worden en gaten geboord. Leuk werk, maar het vreet tijd.

LED-verlichting in de bakskist
Bob begint de zondagmorgen met de buitenkraan. Die kan voor het eerst sinds de winter weer open. Slang eraan en met water en shampoo vertroetelt hij het dek en de opbouw van de SYLKE. De boot verschiet van kleur. We hadden veel vieze zwarte lekstrepen dit jaar. Hopelijk behoort dat volgend jaar, met de nieuwe wintertent, tot de verleden tijd. Even lekker schrobben met een schuimend sopje is hard nodig.

glimmend en met zeil erop
Rond koffietijd beginnen we met schoonmaken met 'Commandant'. Even uitwrijven, daarna was erop en weer uitwrijven. Het resultaat mag er wezen; de boot spiegelt je tegemoet. Zonde om daar straks weer mee op zee te gaan varen... Voordat je het weet zit de hele boot onder een witte waas van zout.

Als toegift doen we het grootzeil er vast op. De rest van de week gaat het regenen en volgend weekend moet de boot naar de werf. Dan worden de De-bug en het SEPAR-filter ingebouwd. Tot onze schrik blijft er daarna niet veel tijd meer over voordat de mei vakantie begint!


168. Net een echt schip

Gelukkig, de mast staat. Toch altijd weer een karwei. Dit maal is het nog meer werk dan anders omdat Bob voor de winter alle touwwerk eruit heeft gehaald. Volgens hem was het dringend aan een wasbeurt toe. Leuk hoor, maar al die lijntjes moeten er ook allemaal weer in. Wat een werk... op het dek is het één grote chaos.

chaos

Gelukkig komt zoonlief even helpen met het zware werk. Het omhoog hijsen vind ik trouwens wel meevallen, het is meer dat je handen en ogen tekort komt om te kijken of er niets verkeerd zit of ergens achter blijft hangen. In de loop der jaren hebben we dat al een paar maal mogen meemaken.

Maar goed, het is weer klaar. De SYLKE lijkt weer net een echte zeilboot. Morgen kan het leuke werk beginnen: inruimen!

klaar!


167. Brrr.....

Uit de Leeuwarder Courant van zondag 7 april 2013:

LEEUWARDEN - De nacht van zaterdag op zondag was erg koud. In delen van Friesland, maar ook op andere plaatsen in het land,  zagen meetstations records gebroken worden.

De temperatuur varieerde van -5 tot zelfs ruim -10. Daarmee werd het op een aantal plaatsen de koudste nacht sinds de metingen in de jaren vijftig begonnen, meldt Weerplaza.


foto Jannes Wiersema, Leeuwarder Courant
We hadden al zo'n vermoeden toen we gister de boot te water lieten en besloten haar niet meer winterklaar te maken. Gelukkig hebben we vannacht de kachel aangelaten!


166. Water

Eindelijk is het zover: de SYLKE ligt weer in haar element.
De zon schijnt, het is wel fris en vannacht komt er waarschijnlijk nog een (laatste?) nachtvorstje overheen. Maar toch. Het begin van een mooi zeilseizoen is er.

Het is vanochtend voor het eerst dit voorjaar een drukte van belang op de jachthaven. Poetsen, schuren, schilderen; iedereen is plotseling uit zijn winterslaap ontwaakt. Maar goed dat wij met onze mooie schone, glimmende romp gelijk in het water kunnen. De motor start direct en floep, er spuit met een sierlijke straal gifgroene antivries uit de uitlaat. Dat vang ik (keurig als ik ben) zoveel mogelijk op in de puts. Daarna de emmer legen in de stortbak voor chemische toiletten. Lekkere vieze, kleverige groene handjes heb ik gelijk...


Gas erop en daar gaan we. De nieuwe schroef blijft zowaar zitten. We hadden al tegen elkaar gezegd: 'Je zal hem toch gelijk verliezen...'. Nou ja, dan weet je in elk geval waar je moet duiken.

Voor ons gevoel maakt de schroef een beetje een gorgelend geluid. We hebben wel het idee dat we sneller optrekken en daarna met minder toeren meer snelheid maken.


Wat is het weer lekker thuiskomen met het bootje! We gaan gelijk aan de slag. Binnen stofzuigen; we komen nog de laatste hondenharen tegen van arme Joris die nooit meer mee zal varen. Een sopje door het interieur en zelfs het hout wordt voor het eerst met 'Pledge' verwend. Het ruikt allemaal heerlijk schoon.

Morgen helpt Michiel ons met de mast weer omhoog zetten. Dan begint het al wat te lijken. We kunnen niet wachten om daarna te gaan inruimen!

165. Klaar!


Ondanks het koude weer -het was deze Pasen net zo koud als de afgelopen Kerst- is alles nu toch klaar! De romp staat in de was, de schroef zit erop en vandaag hebben we de antifouling gedaan.
Zo, dat geeft een voldaan gevoel. Wat ons betreft kan de SYLKE zaterdag het water in.

zit ie?
ja, hij zit!
glim, glim...