223. Nieuw Statenzijl

Hoewel we in eerste instantie voor onze voorjaarsvakantie een uitstapje met de ferry naar Newcastle in gedachten hebben, wordt het een hele andere bestemming. Onze hoogzwangere dochter zegt maar steeds dat ze voelt dat ons eerste kleinkind te vroeg komt; meestal is haar intuitie goed dus we nemen haar serieus. Omdat we, wanneer het zover is, niet ver weg en al helemaal niet afhankelijk van veerdiensten willen zijn, besluiten we in de buurt van haar te blijven. Onze bestemming wordt daarom Drenthe.

Om het gemis aan het voor ons o zo noodzakelijke water enigszins goed te maken, huren we een luxe huisje met een eigen zonnebank en sauna. We maken er maar gelijk een wellnessvakantie van en zoeken een bungalowpark met ook een eigen zwembad en een pitch&putt 18 holes golfbaan. We hebben het de hele week reuze druk met al deze gezonde mogelijkheden.

We maken wat uitstapjes in de buurt en zo komen we (niet geheel toevallig) bij Nieuw Statenzijl terecht. Het uiterst zuidelijke puntje van de Dollard, op de grens met Duitsland.

Nieuw Statenzijl rechts boven het midden bij de 'A'

sluis

We bekijken de sluis en wandelen over het Marcelluspad naar de Kiekkaaste, de enige buitendijkse vogelkijkhut van Nederland. Het is eb en we zien dat de prikken ver van de rand van de geul met water staan, iets om rekening mee te houden mochten we hier ooit met de boot komen. Niet dat het ons een erg aannemelijke bestemming lijkt, maar ingeval van nood...

sluis met rechts langs het water het pad
naar de Kiekkaaste

Marcelluspad

Kiekkaaste

uitzicht over de aanloopgeul en het wad

We hebben zin in koffie en rijden daarom door naar Delfzijl. We stoppen even bij de Neptunus jachthaven, daar waar we van de zomer nog gelegen hebben. Als afsluiting van onze Duitse Waddenvakantie en een lange inspannende dagtrip vanuit Norderney streken we neer op het terras. Wat hadden we het gezellig en wat hebben we gelachen met onze medereizigers! Toen konden we met ons groepje boten ternauwernood een plekje vinden; nu zijn alle steigers leeg. 

lege jachthaven Delfzijl

Ondertussen zijn we weer thuis. Het kleinkind heeft besloten nog even op zich te laten wachten. Maar wij hebben van onze onverwachte bestemming geen spijt: Drenthe is prachtig, we hebben veel mooie nieuwe plekken gezien en we voelen ons super gezond!

222. BOOT Holland

BOOT Holland ligt alweer achter ons. Voor velen betekent deze eerste Nederlandse watersporttentoonstelling van het nieuwe jaar een voorzichtige start van het zeilseizoen. Erg veel zeilboten staan er niet, maar dat geldt evenzeer voor de HISWA. Desalniettemin is het heerlijk snuffelen tussen de boeken, het touwwerk en de gadgets...Je krijgt er direct zin in!
Leuk om op de radio te horen dat onze Friese BOOT Holland groter is dan de Amsterdamse HISWA. Ik weet het: daar willen de randstedelingen niet erg aan, maar het is toch echt zo!

Voor het eerst sinds jaren hoeven we niet zelf in de stand van onze zeilvereniging 'de Toerzeilers' te staan. Dat betekent niet dat we op onze lauweren kunnen gaan rusten want er is ons vriendelijk doch  dringend verzocht of we voor een presentatie kunnen zorgen. In de stand is een grootbeeld tv ingebouwd. Het is natuurlijk wel leuk als daarop iets te zien is, zo'n groot zwart gat is anders niet erg aanlokkelijk.

We hijsen ons achter de computer en gaan aan het knutselen. Daarbij goed in het oog houdend uit welke mensen onze doelgroep bestaat en wat zij zoeken: Friezen die de overstap van het binnenwater naar het IJsselmeer of de Waddenzee willen maken, leden die graag de zee op zouden gaan en een enkeling die informatie over een verrre reis zoekt. Uit ons foto- en filmarchief duiken we voor iedereen wat wils op. Wat algemene informatie over de vereniging erbij en uiteindelijk, na een paar avonden knutselen, is er een leuke DVD ontstaan. Bewegende beelden trekken altijd. Als we aan komen lopen bij de stand, staan er inderdaad mensen naar onze presentatie te kijken. Leuk als je resultaat hebt van je inspanningen. De DVD bevalt goed en hij mee mag naar de HISWA. Ook daar zal hij de hele dag door vertoond worden. We hebben wel eer van ons werk.

We zien niet zo heel veel nieuwe dingen. Maar zoals altijd is het gezellig druk en ontmoeten we tal van bekenden. De organisatie is zo slim geweest om een paviljoen neer te zetten waarin de hele dag  live beelden van de Olympische Spelen worden uitgezonden. Tegen de tijd dat Ireen Wüst haar 3 km moet rijden, staan rijen mensen haar aan te moedigen. Een leuke sfeer geeft dat. Het is dan wel bevroren water, maar het blijft water! Ireen wint goud en er klinkt een luid applaus van al die bootjesmensen. Daarna waaiert iedereen weer uit over de standjes, de kraampjes en de eettentjes.

Buiten staat er een storm van windkracht 8 en het giet van de regen maar we zijn al helemaal in de stemming: nog maar heel even wachten en we pellen onze SYLKE uit haar jas en ze verhuist weer naar het water.

221. Droog?

Onze Sylke staat deze winter voor het eerst onder haar mooie, goed passende zwarte jas van de firma BOOTZEIL. Vorig jaar gewonnen op BOOT HOLLAND.

Nu en dan gaan we even kijken hoe het met de vochtigheid binnen is. Daar hebben we voorheen gelukkig nooit veel last van gehad. Voor ons geen muffe kussens en vochtige gordijnen want alle textiel halen we er 's winters zoveel mogelijk uit. Net als boeken, kaarten, levensmiddelen en andere losse dingen. We sloven ons wat dat betreft aan het eind van het seizoen flink uit. Soms wel eens wat te flink denk ik. Er is niet veel wat we in de boot laten. Het gevolg is dat het nu bij ons op zolder heel erg vol staat... Als we ooit gaan verhuizen moeten we dat zeker in het zeilseizoen doen, als de zolder weer leeg is, want anders blijven we sjouwen.

binnen (zonder flits genomen)

Het voordeel van deze jaarlijkse verplaatsing is wel dat alles in goede conditie blijft. Nu, met het nieuwe zeil erop, is dat niet anders. De twee vochtvreters doen wel wat, maar de hoeveelheid water onderin de bakjes is minimaal. Dankzij de raampjes in het zeil is het binnenin lekker licht. We hebben geen zaklantaarn nodig. De vier luchtgaten in de zijkanten van het zeil zorgen voor voldoende ventilatie; we zien het zeil in de wind opbollen. De mast ligt op een standaardje plat op het dak: aan de voor- en aan de achterkant hebben we wat ruimte opengelaten zodat er een luchtstroom van voor naar achteren ontstaat. 

Wat de binnenkant betreft merken we tussen ons oude halve zeiltje en dit mooie grote nieuwe zeil niet zoveel verschil. Wat wel uitmaakt is het vuil buitenop. De kuip, de gangboorden, het dekje, bovenop de kajuit, alles is brandschoon. Dat zal straks aan het begin van het seizoen wel voor een aangename verrassing zorgen neem ik aan.

bovenop (met tegenlicht)

220. Breehorn

Zodra ik een berichtje op Facebook heb gezet van ons bezoek aan de Breehorn werf in Woudsend, krijg ik een reactie terug of wij 'klaar' zijn met de North Beach?
Nee hoor, integendeel. We zijn nog lang niet klaar met ons kleine bootje! Wij krijgen juist langzamerhand weer vreselijk veel zin om met de Sylke lekkere lange rakken te zeilen op het IJsselmeer: opspattend water, borrelend kielzog, prachtige vergezichten, de wind in het haar en de boot dansend op de golven. Middenin gezellige IJsselmeerstadjes liggen en heerlijke kibbeling eten. Het seizoen kan wat ons betreft niet snel genoeg beginnen.

De Toerzeilers organiseren een lezing op de Breehorn werf over trim en spinnakers. Gevolgd door een rondleiding door het bedrijf. Altijd leuk om te zien hoe bekende zeilschepen gemaakt worden. We worden heel gastvrij onthaald en getrakteerd op koffie, thee, cake en lekkere koek.

De Breehorn is een prachtig schip maar veel te groot en te duur voor ons. Laten wij ons maar lekker bij ons kleine, vertrouwde, dappere scheepje houden. Over trim en spinnakers hebben we in de loop der tijden al verschillende lezingen gevolgd, dus daarover horen we niet zo heel veel nieuws. Dat ligt zeker niet aan de onderhoudende spreker maar meer aan ons.

Zo'n bezoekje is echter ook heel geschikt om de in de winter wat losser geworden banden met mede leden aan te halen. Het is bijna een soort van reünie. Op zo'n bijeenkomst krijg je vanzelf verschrikkelijk veel zin om weer te gaan zeilen. Buiten giet het van de regen, de ramen klapperen in de sponningen en wij zitten met ons allen lekker warm en droog binnen te 'ouwehoeren' over onze schepen. Dat is iets wat elke trotse booteigenaar heel goed kan. 

Het was weer reuze gezellig: dit soort evenementen helpen ons de winter door!