245. Vakantietocht

In de zomervakantie organiseren Bob en ik voor 'de Toerzeilers' een 'Vakantietocht kleine boten IJsselmeer (en Wad)' voor kajuitzeiljachtjes tot maximaal 9 m. De tocht zit 'vol', de aanmelding is gesloten: we gaan er met vijf andere boten en hun bemanning twee hele gezellige en leuke weken van maken!


Omdat de thuishavens c.q. woonplaatsen door het hele land verspreid liggen, ontmoeten we onze medereizigers op een centraal gelegen locatie: het Havencafe Gooimeer in de jachthaven van Naarden; voor iedereen per boot of per auto goed bereikbaar. Grappig dat unaniem voor het laatste vervoermiddel wordt gekozen...

Het is nog zulk lekker weer dat we ons eerste drankje op het terras van het cafe nuttigen; met uitzicht op de bootjes in de haven. Na de eerste kennismaking verhuizen we naar binnen om gezamenlijk een hapje te eten.


Tijdens de gesprekken aan tafel komen er leuke overeenkomsten naar voren: twee boten die nog op de wal staan (Robert en Gerard moeten nog even hard aan het werk), twee boten met een Scandinavische naam, twee boten van het merk Spirit 28, twee 24-voeters en twee jongemannen die met ons meegaan.

Met een drankje in de hand bespreken we onze wensen en verwachtingen. Het merendeel wil erg graag ook wat havens op het Wad aandoen. Nicole verzekert mij dat zij in een vakantie altijd mooi weer meebrengt, dus als zij zich daaraan houdt, dan gaat dat ons zeker lukken!

Wij hebben er in elk geval nu al reuze zin in!

244. Fotograferen en laveren

Het weekend begint voor ons op de zaterdag met een klasje. Hmmm?

Een tijdje terug hebben we een digitale spiegelreflexcamera gekocht.
Bob had vroeger een analoge spiegelreflex en heeft in zijn jeugd jarenlang als bijbaantje op de fotoafdeling van een warenhuis gewerkt. Hij heeft er ervaring mee en weet er iets vanaf.
Ik wil graag betere en mooiere foto's maken. Niet alleen van 'bootjes voor de blog', maar ook van de kleinkinderen...

Met een spiegelreflex kan je zelf creatief aan de gang: je ziet (door de zoeker) exact wat je fotografeert, er is een korte reactietijd, je kan verschillende lenzen gebruiken, er zijn zeer veel verschillende instellingen mogelijk en de foto's hebben een hoge beeldkwaliteit.
Al die mogelijkheden zorgen helaas ook voor problemen: opeens moet ik gaan nadenken over scherpstellen, diafragma, sluitertijd en ISO. Er zit op het toestel wel een 'auto' knop voor dummy's, maar daarvoor heb ik hem niet gekocht. Dan had ik mijn eenvoudige compactcamera wel kunnen houden...

Gelukkig biedt de camerafabrikant een korte cursus aan. Bij ons in de buurt wordt die georganiseerd in de Aqua Zoo in Leeuwarden. We melden ons 's morgens met het toestel, een volle accu en pen en papier. We zijn met een man of vijftien. Nou ja, het merendeel is verrassend genoeg vrouw! Onze docent/fotograaf loodst ons in sneltreinvaart door de theorie heen en zowaar, met behulp van wat handige ezelsbruggetjes, begin ik het systeem te begrijpen en te onthouden.

onze docent
Daarna gaan we gezamenlijk de dierentuin in. We fotograferen op verschillende manieren stromend water (altijd handig op een boot...), we klikken met en zonder zoom, we klikken dieren in een donkere boom en in het water. We lopen speciaal naar de kangoeroes om hun sprongen in de lucht vast te leggen, maar de brave beesten zijn niet van plan om ons daarbij te helpen. Ze zitten als slaperige oude mannetjes te knikkebollen op hun achterste en zijn niet van plan overeind te komen.

zoek de verschillen...

lief...
oogjes toe
Het is een leerzame ochtend die een schat aan tips oplevert. Hopelijk wordt dit op den duur ook zichtbaar in deze blog!

Zondagmorgen pakken we de boot en zeilen we naar Stavoren. Een ruime 5 blaast ons naar het zuiden. Het is niet druk bij de sluis en we beslissen 'binnen' te gaan liggen. Met deze wind is het in de buitenhaven niet echt aangenaam toeven. We vinden een plekje aan het eilandje en maken een wandeling over de dijk. Met de lessen van de fotograaf nog in het achterhoofd, proberen we creatieve plaatjes te schieten. Dat valt niet mee...

we doen ons best...

Maandag, hoe kan het ook anders, waait er een N-NW wind. Dat wordt wederom kruisen naar huis. Ik heb nog nooit zoveel gelaveerd als in dit seizoen. Het lijkt of de wind dit jaar alleen maar uit het noorden wil komen. Een voordeel: ik ben er wel geduldiger op geworden.

de terugreis
Na 6 heerlijke uren zeilen zijn we terug op onze uitvalsbasis en rijden we met gloeiende wangen van zon en wind naar huis. Net op tijd om op tv het Nederlandse elftal aan te moedigen!

243. Vaderdag

Vrijdagavond kijken we, net als 7 miljoen andere Nederlanders, naar de eerste voetbalwedstrijd van Nederland op het WK. Wat een sensatie: met 5-1 winnen van de wereldkampioen!

Zaterdagmorgen doen we rustig aan en kijken we wat het weer gaat doen. Er staat een windkracht 5 uit het noorden. Het voelt buiten fris aan en er is geen zon te bekennen. Het ziet er niet heel  aanlokkelijk uit.

Tussen de middag klaart het op en besluiten we alsnog naar de boot te gaan. Ze ligt tenslotte niet in een dure jachthaven, klaar voor gebruik, om thuis op de bank te blijven zitten. De wind giert flink door de verstaging, maar daar laten we ons niet door bedotten. Het klinkt meestal onheilspellender dan het is. Om een uur of twee vertrekken we. Als bestemming hebben we Den Oever gekozen. We zijn er dit seizoen nog niet geweest en met de voor morgen/overmorgen voorspelde wind kunnen we  ook weer zeilend thuiskomen. Dat is een niet onbelangrijke factor waar we altijd rekening mee houden.

Het waait rond de 18 knopen. We steken een rif en houden de kluiver in zijn jasje. We hebben halve wind en met soms meer dan 6 knopen snelheid stuiven we parallel aan de Afsluitdijk op onze bestemming af. De boot ligt als een huis en het voelt als een pleziertochtje.

De Marina van Den Oever is nog steeds netjes, winderig en verlaten. Jammer dat hij zo ver van het dorp ligt en jammer dat het er altijd zo stil is. Op het terrein van de jachthaven ligt het welbekende restaurant De Dikke Bries. We zijn van plan om er een eenvoudige uitsmijter te eten, maar daarvoor  vindt de kok het al te laat. We kiezen dus iets uit de menukrant. Heel lekker, maar we zijn meer geld kwijt dan we van plan waren. Enfin, we houden ons voor dat het vast ter ere van Vaderdag is...

Na de maaltijd moeten de varkenshaasjes er weer afgewandeld worden. Buiten het terrein van de jachthaven slaan we linksaf: niets te zien behalve een donker bos en een met hoog gras begroeide dijk,  geplaveid met schapenpoep. Daarna gaan we rechtsaf: niets te zien behalve een donker bos en een gevaarlijk weggetje zonder trottoir. Zie daar de bezienswaardigheden in dit deel van de wereld. Een kleine troost is er nog wel: het verlaten ogende Leemans Gemaal. Het houdt de voetjes in de polder droog door middel van een sluisje met 6 m verval. Er ligt een vaste brug overheen, dus alleen geschikt voor motorjachtjes.


Ik wil terug op de boot nog even naar het voetbal luisteren, maar helaas is de wereldontvanger overleden. Bij nadere inspectie blijken de batterijen in zijn binnenste flink gecorrodeerd te zijn. Er komt geen geluid meer uit. Dan maar gaan slapen. Het voelt heel raar dat het buiten nog licht is wanneer we in bed liggen; dat is me de voorgaande jaren nooit zo opgevallen. Jammer dat we over een week de langste dag alweer hebben gehad.

Op de boot slapen we allebei langer en dieper dan thuis. Waar zou dat aan liggen? Geen idee maar we maken er dankbaar gebruik van. Zondag slapen we dus lekker uit. Geen ontbijt op bed voor Bob. Ik SMS de kinderen nog dat hij op zijn croissantjes met koffie en jus ligt te wachten, maar ze reageren niet...We doen het rustig aan met het idee dat we vandaag op de fiets naar het dorp gaan en daar uitgebreid bij de vissersboten, de sluis en de viskramen gaan kijken. Dat blijkt een verkeerde gedachte want het weerbericht is ondertussen veranderd. Het gaat maandag, op onze beoogde retourdag, harder waaien. Van het vooruitzicht dat we dan een paar uur lang hoog aan de wind tegen golven en windkracht 5 tot 6 op moeten boksen, worden we niet blij. Dus laten we de sightseeing voor wat het is en maken we ons klaar voor vertrek.

Er staat een dikke 5, dus we bereiden ons goed voor. Warme kleren aan, net als zeilpak, laarzen en reddingsvest. Ik smeer de boterhammetjes en zet koffie. We betwijfelen of we daar met deze golfslag zin in hebben, maar voor het geval dat. Bekertjes, frisdrank, waterflessen, koek en chocolade, alle benodigdheden gaan in een kratje dat we in de kuip op de grond zetten. En o ja, ik vis voor de zekerheid ook nog maar  wat zeeziektepilletjes uit de medicijndoos. We zetten het onderste schot in de kajuitingang en het luik gaat dicht. We verwachten dat we water over zullen krijgen, maar zo zijn we op alles voorbereid.


Het wordt inderdaad een hobbelig ritje. De voorpunt verdwijnt nu en dan bijna onder water en het  water golft door de gangboorden. Het waait tot 23 knopen. Op zich zeilt het heerlijk maar de grote golven remmen ons af. Dat is dan wel weer jammer. Het lijkt de achtbaan, de cakewalk en de botsautootjes in één attractie verenigd. Fotograferen of filmen is riskant vanwege het overkomende water en de plotselinge bewegingen. Het lukt, maar ik ben wel extra voorzichtig met het nieuwe fototoestel... Het harpje van de kraanlijn begeeft het en Bob moet wat toeren uithalen om de lijn provisorisch vast te zetten.
We komen met onze hoog-aan-de-windse koers niet eens zo ver onder Makkum terecht. Twee lange laveerslagen later zeilen we de haven binnen. Ondertussen zijn we bijna vijf uur verder.

Al met al hebben we een kort maar krachtig zeilweekend gehad. Een retourtje Makkum - Den Oever met redelijk zwaar weer, maar we hebben heerlijk gezeild. De pilletjes hebben we gelukkig niet nodig gehad...

242. Pinksteren

Het lijkt een mooi Pinksterweekend te worden: warm, zonnig en wat wind. 

Zaterdag maken we een prachtige zeiltocht, diagonaal over het IJsselmeer van Makkum naar Medemblik; de bestemming waar we vorige week niet aan toe zijn gekomen. Er staat een heerlijk windje: halve wind tot iets hoger aan de wind. Met gemiddeld vijf tot zes knopen scheren we met vol tuig over het water. Wat zeilt de boot toch fijn! De omstandigheden doen bijna tropisch aan. Een heerlijke warme bries en een nog net niet brandend zonnetje. Bob zit in alleen zijn korte broek achter het roer: een beetje bijkleuren noemt hij het. Hoe vaak we het dit voorseizoen al tegen elkaar gezegd hebben: wat een verschil in temperatuur met vorig jaar! 
En passant maken we met onze nieuwe zoomlens wat veraf foto's van ons onbekende boten. Dat lukt (ondanks de golven) aardig.


met zoomlens

uitvergroot
Halverwege de rit begint de lucht te betrekken en gaat er steeds meer kleding aan. Bij aankomst op onze bestemming begint het zelfs wat te regenen. De Westerhaven is bijna vol. Helaas heeft 'onze' box nieuwe, dikkere palen gekregen waardoor hij net iets smaller is geworden. We proberen het nog wel voorzichtig (tot vermaak van de mensen op het terras ernaast) maar we zijn net een centimeter te breed en de palen weten van geen wijken. 


onze (niet meer) favoriete steiger vanaf ons (nog wel) favoriete terras
Heel jammer; we lagen er altijd zo fijn: uitzicht op de brug met alle binnenkomende en vertrekkende scheepjes. Nu worden we verbannen naar een plekje helemaal achterin de haven. Niets te zien, niets te beleven en niets voor ons. 


haveningang Medemblik
Kasteel Radboud
De avond blijft warm met af en toe wat drupjes. We maken een wandeling naar het havenhoofd en naar het kasteel. Onderweg, in de Pekelharinghaven, zien we de boten van drie ons bekende deelnemers aan de Small Ships Race (IJmuiden-Lowestoft) liggen: Jur, Simon en het Duitse stel. Even later komen we ze tegen; ze zijn ook aan de wandel. Heel erg jammer: eergisteren, op de dag van vertrek waaide het windkracht 5 tot 6/7 uit het westen. Er had een record aantal van 33 boten ingeschreven waarvan er uiteindelijk 4 de overkant  hebben bereikt. De meeste boten zijn in IJmuiden blijven liggen, sommige zijn nog wel uitgevaren maar omgekeerd; een boot heeft zijn roer verspeeld. 
Dan ben je misschien wel een jaar met de voorbereidingen bezig. Je bestudeert kaarten en routes en je haalt je TKN-kennis nog eens op. De boot moet aan strenge eisen voldoen en wordt voorafgaand aan de start gecontroleerd. Ook dat kost inspanningen en investeringen. En dan, op het moment supreme, gaat het hele avontuur niet door. Heel zuur. Wij kunnen erover meepraten want we hebben een aantal jaar geleden  precies hetzelfde meegemaakt. 
De meeste SSR deelnemers kiezen als alternatieve bestemming Texel. Daar splitst de groep zich op om enigszins gedesillusioneerd naar de verschillende thuishavens terug te zeilen; voor hen geen glorieus diner met live band in het clubhuis in Lowestoft. Vandaar dat we deze drie bemanningen nu zomaar in Medemblik ontmoeten.

drie 'verdwaalde' deelnemers
's Nachts onweert en regent het. Bob gaat er uit om de luiken te sluiten. Op eerste Pinksterdag worden we wakker met het geluid van gedrup op het dak, het is windstil en helemaal bewolkt. We besluiten te vertrekken. Met zulk droevig weer duurt de dag wel erg lang als je op je plek blijft liggen. De jassen gaan aan. Niet vanwege de kou maar vanwege de nattigheid. We motoren anderhalf uur richting Hindeloopen. Dan begint er voorzichtig een klein briesje op te steken. Zeilen op en motor uit. Wat een verademing. Zo hoor je weer het ruisen en borrelen van het water langs de romp.
Vlakbij Stavoren valt de wind weg en gaat de motor aan. Een half uurtje later doen we hem weer uit. Het beetje wind dat er nu en dan is, is natuurlijk tegen. Daar lijken we een abonnement op te hebben de laatste tijd... Laveren met weinig wind, daar houdt onze boot niet zo van; daar is ze te zwaarlijvig voor. De North Beach houdt van een beetje actie. Met haar gewicht begint ze met een knoop of 8 lekker te lopen en kan je leuke slagen maken. Het grote voordeel is wel dat je niet snel hoeft te reven!

Zo worstelen we met veel geduld door naar Hindeloopen. Gelukkig wordt gaandeweg de lucht steeds blauwer en de wind steeds enthousiaster. Dat maakt het tochtje alsnog zeer aangenaam. We weten niet van onze boot bezielt. Ze gaat zo hard. We lopen zelfs een 33 voet Hanse in alsof hij stil staat. Ook Bavaria's, tweemasters en Fox'jes zijn vandaag niet veilig voor ons.

gezelligheid aan de binnenkant van de sluis...
...en aan de buitenkant
In de havenkom van Hindeloopen is het verschrikkelijk druk maar wel heel gezellig. We liggen als vierde gestapeld met nog twee boten naast ons en moeten maar afwachten of vannacht bij een draaiende wind de buren voor en achter ons niet aan de wandel gaan... Het is een groot feest. Zowel op het water als op de kant. 

de tuin van het sluiswachtershuis
toeschouwers op de wal
De voorbereidingen voor de fiets elfstedentocht die morgen plaatsvindt, zijn merkbaar vol aan de gang. We gaan uit eten om alvast mijn verjaardag te vieren. Daarna zitten we tot een uur of twaalf nog buiten; met onze buurman over bootjes en bestemmingen te kletsen. We genieten van de gezelligheid, het weer en in bescheiden mate de drank. We houden helemaal niet van bier maar sinds kort hebben we via onze kinderen kennisgemaakt met 0% Radler en aanverwante smaken. Daar lusten we wel soep van!



Tweede Pinksterdag begint weer warm en zonnig. alle boten zijn vannacht op hun plek blijven liggen. De wind is wel gedraaid maar gelukkig heeft menigeen gisteravond nog een extra lijntje uitgebracht,  en dat helpt. 

buiten-ontbijt
We ontbijten met verse croissantjes, sinaasappelsap en koffie. Daarna begint het circus weer op te breken. Prachtig hoe de bijna onontwarbare knoop aan bootjes zonder schade de haven uitkomt.
Er staat een flinke bries. De kluiver blijft in zijn hoes. Zonder dat halen we ruim 5 knopen snelheid. Het is beredruk op het IJsselmeer. Iedereen is duidelijk al vroeg op de terugweg van een lang weekend zeilen. Ook omdat er voor later op de dag noodweer wordt voorspeld. We zijn in een mum van tijd in de haven. Het is drukkend warm op de kant. Rustig wat eten, opruimen en naar huis. Het was weer een top weekend: wat hebben we verschrikkelijk mooi gezeild! Zo voelt elk weekend als vakantie: boffers die we zijn!

241. Hemelvaartweekend


We staan op tijd op, pakken snel in en vertrekken met de auto richting Makkum. Ruim op tijd om het tij naar Oudeschildt op Texel te halen. Er liggen vier vrije dagen voor ons. Een mooie gelegenheid om weer een wadtripje te maken. 


We varen op de motor naar de sluizen van Kornwerderzand. Ik heb het daar nog nooit zo druk gezien. Een constante stroom bootjes vaart dezelfde kant op. Bij de sluizen aangekomen zien we dat er tientallen boten aan de wachtsteigers liggen en eenzelfde aantal drijft rond. Er liggen wat grote bruine vloot schepen en er komen een paar aan. Helaas hebben deze joekels voorrang bij het schutten, dus dat schiet niet op. Dit is gekkenwerk: dat wordt uren wachten en een hoop ergernis. Op internet hebben we al gezien dat alle Waddenhavens vol zijn; alleen Texel heeft nog enkele plekjes voor de kleinste maat scheepjes. Als we door de sluis zijn, wordt het een race om nog een van die plekjes te bemachtigen.

Het zijn wel onze vrije dagen; bedoeld ter ontspanning. Hier doen we niet aan mee. Zeilen is continu je plannen bijstellen en daar zijn we ondertussen heel makkelijk in geworden. Geen Texel dus dit weekend maar we blijven op het IJsselmeer. We maken rechtsomkeert en verleggen onze koers richting Medemblik/Enkhuizen. De gennaker (met wartel nu) gaat omhoog en met ruime wind zeilen we met een rustig gangetje zuidwaarts. Het is vrij bewolkt en best fris. Dat valt een klein beetje tegen.


de Kreupel: zo plat, je ziet het pas wanneer je er bijna overheen vaart... 
lichtopstand de Ven bij Andijk
Vanwege de windrichting maken we eerst een slag richting Medemblik. De gennaker gaat eraf, we gijpen en varen onderlangs het vogeleiland de Kreupel naar Enkhuizen. Na 7 uur en 29 mijl zeilen arriveren we. De binnenhaven ligt vrij vol en we motoren terug naar de Compagnieshaven. Ook daar is het een gekkenhuis. Half Nederland zit op het water en ze lijken allemaal hier te zijn. Alle boxen zijn bezet (en dat zijn er nogal wat). We komen gestapeld op de eerste rang, langs de hoofdsteiger te liggen.


druk, druk druk
Zaterdag houden we een dagje sightseeing. Zondag is het plan om naar Medemblik te gaan. Weliswaar een stuk tegen de wind in, maar dan hebben we een betere uitgangspositie voor de terugtocht maandag. Dat hebben we heel leuk bedacht maar het weer houdt zich wederom niet aan de voorspelling: maandag geen wind. Om dan helemaal naar Makkum te motoren gaat ons (letterlijk) te ver. Dan maar geen Medemblik. 

Enkhuizen

deze schipper heeft vast een tijdje niet gevaren...
Het streven wordt om in een keer naar Makkum te zeilen. De wind is helaas, net als bijna alle weekenden dit voorjaar, noord. Recht tegen dus. Misschien wordt het in de loop van de dag noordwest. Daar hopen we dan maar op. Met een lekker briesje laveren we naar Stavoren. We genieten volop! De wind draait nu en dan iets, maar helaas niet in ons voordeel. Na uren ploeteren geven we het op. Willen we nog voor donker in Makkum komen, dan moet echt de motor aan.


Na ruim 8 uur en 35 mijl varen zijn we in onze thuishaven. Het IJsselmeer is ondertussen uitgestorven en de jachthaven ook. Nog geen vakantieganger te zien.We hebben een fantastisch weekend gehad. Niets spectaculairs beleefd, maar we hebben heerlijk gezeild! Morgen, wanneer het windstil is, maar even in de tuin genieten van het zonnetje. Ook niet verkeerd...