257. Texel

Aan het begin van de middag vertrekken we richting Texel. De sluis van Den Oever gaat net voor ons neus dicht; dat wordt dus wachten. Wanneer eindelijk de deuren weer voor ons open gaan, leggen we allemaal volgens de regelen der kunst van 'zoet naar zout' aan: niemand eindigt achterstevoren...

Eenmaal buiten de sluis bIjkt het hard te waaien. Iets harder dan voorspeld. En net als gisteren klopt de richting ook niet helemaal. We varen op fok en grootzeil en zetten al zeilend gelijk een rif. Gerard en Adri varen met alleen de genua, Jaap vaart op de motor. We zeilen hoog aan de wind en het gaat er ruig aan toe; er staan flinke golven. 

We nemen de route over de Bollen, een zandplaat met betonning waar meestal voldoende water staat. Jaap heeft het diepste schip: we hebben van tevoren het tijdvenster waarin hij kan passeren doorgesproken. Helaas besluit de motor van de Arrivee op het moment supreme ermee op te houden. Jaap en Else rollen kalmpjes de genua uit. Misschien als de motor even de kans heeft gehad om af te koelen, hij toch weer wil starten. Alleen met het voorzeil gaat het niet zo snel, de tijd om de ondiepte te passeren, begint te dringen. De onfortuinlijke bemanning blijft er rustig onder. We spreken af dat als onverhoopt de truc met de motor niet zou lukken, wij de KNRM inschakelen om ze op te laten pikken. De motor van ons en die van de anderen is helaas niet zo sterk dat we daarmee een dergelijk zwaar schip tegen deze wind en golven in kunnen slepen. We houden de Arrivee in de gaten en gelukkig komen ze nog net, met een klein hupje, over het ondiepste stuk heen. Wonder boven wonder start de motor daarna ook weer. Omdat we niet weten hoe lang hij het volhoudt, cirkelt de Sylke wat om ze heen en begeleiden we ze de haven in. Wat een avontuur! We hebben medelijden met deze twee kanjers: wat een pech, maar wat een professionele reactie! 

In de (nog lang niet volle) haven liggen we vlak bij elkaar. Aan boord van de Free Spirit wisselen we belevenissen uit en lessen we tegelijkertijd onze dorst. We houden van multitasken. 

Daarna verdwijnen Gerard en Bob in de motorruimte van de patient. Misschien is de oorzaak een verstopt brandstoffilter of anders kalkaanslag in de motor. De mannen willen het zeker weten zodat er zonodig nog een monteur bij gehaald kan worden. Nadat de halve vloer is opengebroken en ze lang op de kop in de motorruimte hebben gehangen, worden de filters gelokaliseerd. 

Het groffilter zit helemaal dichtgeslibt met vuile smurrie. Waarschijnlijk is de rotzooi onderuit de tank door het gebeuk van de golven losgekomen en heeft het de boel verstopt. De oorzaak is vermoedelijk gevonden. Wordt morgen ongetwijfeld vervolgd!

256. Den Oever

Vanmorgen bij het wakker worden schijnt de zon, is het warm en is het droog. That's the story of our life deze vakantie. Klaarblijkelijk geldt dat niet voor alle Nederlanders als je de berichten over het noodweer in de krant moet geloven. Iemand van onze groep brengt ons heel veel geluk want wij hebben zelf nog niets van deze narigheid hoeven ondervinden. Laat dat zo blijven...

Ik doe wat laatste boodschapjes en ben net op tijd terug voor het palaver.

De plannen moeten wederom aangepast worden; we doen niet anders. De wind heeft vannacht besloten dat hij vandaag niet noordwest maar west gaat waaien. Dat zou betekenen dat we de hele weg naar Texel met wind tegen stroom te maken hebben. Dat is niet fijn. We zijn niet voor een gat te vangen en bedenken een alternatief: dan maar naar Den Oever; dat valt wel te bezeilen. Morgen kunnen we van daaruit alsnog naar Texel. 

We zijn de enige vier bootjes die parallel aan de Afsluitdijk varen. We zeilen hoog aan de wind en proberen door zoveel mogelijk te 'knijpen' zo min mogelijk te verlijeren. Op een gegeven moment komen er donkere wolken opzetten en zowaar, achter ons verschijnt een wind- (of water-)hoos. Gelukkig komt hij niet dichterbij en sterft het ding een zachte dood.

Bob probeert foto's te maken van de Free Spirit. Dat ding zeilt echter zo allemachtig snel dat zij ons zomaar voorbij is. Helaas passeert ze net een beetje te ver weg. Met de telelens is ze nog wel te vangen, maar de camera stilhouden (wat voor foto's met een telelens noodzakelijk is) is er op een dansend bootje natuurlijk niet bij. We zijn niet helemaal tevreden met het resultaat, maar Adri en Annelies: we blijven het proberen deze vakantie! 

Het laatste stukje naar Den Oever ligt pal in de wind. We strijken de zeilen en motoren door de vaargeul richting haven.

In de Marina van Den Oever liggen we weer 'vier op een rij'. Ik heb het koud gekregen van het laatste stukje wind tegen en verlang naar iets warms. Else en Jaap nodigen ons uit om bij hen aan boord met ons allen een kop koffie te drinken. Else is namelijk in het trotse bezit van een heus elektrisch koffiezetapparaat... Dat aanbod slaan de arme zielen die het met oploskoffie en losse filters moeten doen, niet af! In de kajuit van de Arrivee warmen we snel weer op. Al gauw verhuizen we naar de kuip en de koffie wordt gevolgd door iets sterkers. De verhalen die over de tafel vliegen doen aan sterkte niet onder voor de drank...

Adri vertelt dat zijn probleem met water onder de motor eindelijk opgelost is. Al dagenlang breken de mannen hun hoofd waar dat water toch vandaan kan komen. Er is met een zaklantaarn onder de motor gekeken en er is aan alle slangetjes gevoeld. Niets te vinden. Wat blijkt: het afvoerslangetje van de koelbox loost zijn smeltwater in de motorruimte...! Goeie grap Annelies!

255. Makkum

Gisteravond laat Eke ons proeven van een fles 'Hugo'. Niemand kent het, maar het blijkt een drankje op basis van Prosecco, vlierbloesemsiroop, munt en citroen te zijn. Normaal drink je hem ijskoud, maar daar de Svaj geen koelkast of -box aan boord heeft, behelpen wij ons het met de lauwe variant. Er zitten bubbels in en dat drinkt als limonade. Eke heeft alleen nog een theeglas voor zichzelf. Al gauw kleuren haar wangetjes steeds roder en verklaart ze aan ons, met een heel serieus gezicht, dat ze alleen drankjes drinkt die ze lekker vindt...

Voor grote delen van het land wordt vandaag noodweer verwacht. Langdurige buien die voor overstromingen zorgen, met grote hagelstenen en een klap onweer. Wij krijgen alleen 's avonds een paar drupjes regen die de naam 'bui' niet verdienen. Op de een of andere manier lijken wij het slechte weer steeds te ontlopen.

We besluiten gezamenlijk ergens een bakje koffie te halen. Zodra Adri en Annelies uit gegeten zijn, zoeken we een restaurantje op. We hebben een hele gezellige avond en het is al donker als we het etablissement verlaten. Voor diegenenen die nog naar een 'echt' toiletgebouw willen, ligt nog een 'excursie' naar de Marina in het vooruitzicht. Het is een heel eind lopen voordat daar een laatste plasje gepleegd en/of de tandjes gepoetst kunnen worden. Maar het is buiten een heerlijke temperatuur, het is voorwaar geen straf om nog een ommetje te maken.

Bij terugkomst gaan de oordopjes in (de boten liggen nog steeds tegen elkaar aan te kraken en te piepen) en ik val in een diepe slaap.

Vannacht regent het flink maar vanmorgen is het droog. We hebben afgesproken dat we het palaver houden in het leugenbankje. Helaas heeft vannacht (waarschijnlijk) een jongeling met iets teveel drank op de boel onder gekotst (excusez le mot...) dus het wordt niet in, maar voor het leugenbankje. Jaap is onze oudste deelnemer: (maar niet) uit 1619 zeggen we gekscherend...

De volgende bestemming wordt Makkum. We vertrekken op tijd want er wordt later op de dag meer wind en een draaiende wind naar de verkeerde hoek verwacht. Onderweg maak ik wat foto's van de Arrivee en van de kontjes van de Svaj 2 en de Free Spirit. De laatste twee boten zijn zo snel dat we daar deze vakantie vermoedelijk ook alleen maar de achterkant van zullen zien...

De wind trekt inderdaad aan en met een dikke vijf lopen we Makkum binnen. We kunnen terecht aan een steiger in de Vissershaven. Leuk met ons vieren bij elkaar. Jaap en Bob rommelen wat met een waterslang, de een doet een wasje, de ander verkent al lopend of op de fiets het dorp en de nabije omgeving, de volgende brengt een bezoek aan de supermarkt. Zo vermaken we ons wel. 

We hebben daarna allemaal zin in een borrel. Gelukkig staat er, heel handig voor ons, een grote picknickbank op de kant. We nemen glazen, drank en knabbels mee en zitten daar nog lang te kletsen.

254. Afscheid

Het kan zo maar weer heel anders lopen.

We worden vanmorgen wakker met het getik van regen op het dak. Er is vannacht ook al flink wat nattigheid gevallen. Op de Buienradar zien we dat we in het laatste staartje van de narigheid zitten. Al gauw wordt het droog, klaart het op en begint er een flauw zonnetje te schijnen. Zover het goede nieuws.

Het slechte nieuws is, dat zodra we allemaal uit ons warme en droge holletje kruipen en op de steiger verschijnen, het duidelijk wordt dat Marianne vanwege haar geblesseerde schouder een hele slechte nacht heeft gehad. Ze heeft dermate veel pijn dat ze heel graag naar huis en naar haar eigen dokter wil; begrijpelijk. Heel sneu voor de bemanning van de Shanty want ze hadden zich zo op deze vakantie verheugd. Ook heel jammer voor ons want Harm en Marianne ze zijn een heel fijn, gezellig stel dat iedere tochtleider graag mee zou willen hebben. Zoonlief wordt gebeld en stapt gelijk in de auto om ze op te halen. Er wordt met de havenmeester de afspraak gemaakt dat de boot voorlopig blijft liggen. Later zal die alsnog naar Naarden teruggevaren worden. We nemen met spijt afscheid van ze en wuiven ze uit. 

Van de vijf boten van gisteren zijn er vier over. Gelukkig horen we dat de ontbrekende Vaderpipan nu zover klaar is dat de familie zich morgen bij ons aan kan sluiten. Dan zijn we weer terug bij vijf.

Wat bedrukt maken we ons klaar voor de volgende etappe: die naar Hindeloopen. Dat is maar een kleine 8  mijl dus dat is in twee uurtjes te doen. Het waait harder dan gedacht: er staat een dikke windkracht 4, begin 5. We laten de kluiver voor wat hij is en stuiven met fok en grootzeil naar het noorden. We moeten een paar slagen maken, maar voordat we het weten is de 'Hylper' haven al in zicht. Twee van ons vinden een plekje aan de kade naast het sluisje. De andere twee knopen aan 'woonboot' Stoffel vast. 

Het blijft de hele middag hard waaien; de Svaj en Sylke liggen aardig tegen elkaar aan te schommelen en te schuren. 

Gerard en Eke besluiten de fok eraf te halen en netjes op te vouwen. Dat kan gelukkig goed op de kade.

De buisradareflector van de Svaj hangt hoog in de mast nog aan een draadje en dreigt er vandaag of morgen af te vallen. Waarschijnlijk op iemands hoofd. Dat moeten we niet hebben, dus er worden plannen gemaakt hoe dit probleem aan te pakken. Bij de jachthaven is het druk bij de kraan. Daar is vandaag geen tijd. De heren besluiten het daarom maar zelf op te lossen. Met behulp van een inventieve medezeiler weten ze het stuk buis uit de verstaging te krijgen zonder zelf de mast in te moeten. Wel zo veilig -dachten ze- want Eke krijgt het ding per ongeluk bijna alsnog op haar hoofd... Het loopt gelukkig goed af. De buis sterft een droevige dood in het water en Gerard is van het probleem af.

253. Niets zo veranderlijk...

...als het weer!

Vanmorgen kijken we naar de weerberichten en er lijkt iets veranderd. Er wordt voor de komende dagen hardere wind voorspeld en ook uit een iets minder gunstige richting. Dat zou op het Wad betekenen een vrij krachtige wind tegen stroom. Dat is niet ons idee van een gezellige tocht.

De plannen worden aangepast. We steken eerst over naar Stavoren en kruipen vanaf daar langzaam langs de Friese kust omhoog zodat we aan het eind van de week in Harlingen zijn en zo alle opties  openhouden.

We maken een ver-ruk-ke-lij-ke oversteek. Er komt toch nog wind en in plaats van de verwachte drijfpartij-met-vliegjes wordt het een heerlijke zeiltocht. De bemanning van de Free Spirit geniet zo, dat ze er bij Stavoren nog een extra rondje aan vastknopen! We varen vlakbij de Shanty en maken wat actiefoto's van boot & bemanning.

Gisteravond ontmoetten we toevallig een andere Toerzeiler die nog een grote verenigingsvlag overhad. Of wij er belang bij hadden? Natuurlijk; dat is handig om in de haven hoog in de mast te hijsen als herkenningspunt voor onze medevakantiegangers. De vlag bewijst vandaag direct dienst. 

In de buitenmarina van Stavoren is het heel goed manoeuvreren om netjes in de veel te grote boxen te komen. Het waait een kleine vijf en de wind komt dwars van achter. Plezier verzekerd... Uiteindelijk liggen we keurig naast elkaar, vier op een rij, afgemeerd. Marianne verrekt haar schouder een beetje maar wordt op de steiger direct, onder ons aller welgemeende belangstelling, door Jaap onderzocht en gerustgesteld. Handig zo'n medisch onderlegde medereiziger, altijd in de buurt!

Tegen zessen bellen Gerard en Eke dat de motorsteun (provisorisch?) is gemaakt en dat ze al in de buurt van Stavoren zijn. Even later voegen zij zich bij ons. Ons groepje groeit weer aan: vijf boten aanwezig; nog een te gaan!

252. Tien kleine negertjes...

Het is warm en het blijft de hele dag droog. 's Morgens is er eerst geen wind, daarna begint het flink te waaien. In het dorp zien we tijdens een wandeling de wereldberoemde 'Flyer' van Connie van Rietschoten liggen. De boot wordt momenteel gerefit en ziet er nu al uit als een plaatje!

We liggen zelf heel comfortabel eerste rang in de jachthaven van Enkhuizen; we zien iedere boot al van verre aankomen. De Arrivee (what's in a name) arriveert als eerste. Daarna tuft de Chanty naar binnen. Gezellig om iedereen weer te zien!

Op de IPad vinden we een mailtje van de familie van de Vaderpipan. Hun boot ligt al wel in het water maar is nog niet helemaal klaar. Er wordt hard gewerkt aan het monteren van het beslag. Ze hopen over twee dagen alsnog bij ons aan te sluiten.

Het volgende mailtje is van de Svaj 2: hun motorsteun zit los en moet eerst gerepareerd worden. Ook zij hopen later bij ons steeds kleiner wordende Armada aan te haken. 

Daarna check ik de mail niet meer; stel je voor dat er nog meer afzeggingen volgen... Het is net het verhaal van Agatha Christie; toen waren er nog maar vier.

Gelukkig komt even later wel de Free Spirit binnenlopen. Zij komen uit 'De Put' in het Haringvliet (excuses: ik zal nooit meer het woord 'Herkingen' gebruiken...) en hebben al een hele reis achter de rug. Met vier boten is ons gezelschap op dat moment compleet. We liggen gezamenlijk, twee aan twee gestapeld pal naast alle voorzieningen in de haven.

Tijdens het avondpalaver besluiten we morgen naar Medemblik te varen. Een kort tochtje om uit te rusten en om 'erin te komen'. Voor de rest van de eerste week hebben we het plan om noordwaarts,  naar de Wadden, te trekken. Nu maar hopen dat het weer net zo mooi blijft als voorspeld wordt!

251. Aanloop tocht

Woensdagavond komen we terug uit Frankrijk. Donderdag overdag zijn we druk met kampeerspullen uitpakken, kleding wassen, drogen en strijken en de bootspullen inpakken. 's Avonds brengt onze zoon ons met een auto vol schone kleren en de 'geleende inventaris' naar de boot. 

Vandaag, vrijdag, beginnen we de dag met het 'kuisen' van de Sylke. Dat is hard nodig: overal spinnewebben en spinnenpoep. Ben je even weg: heb je dat weer! Na verloop van tijd ziet de boot er weer fris en fruitig uit en verlaten we onze haven van de afgelopen tien weken. Tot ziens Makkum, tot een volgende keer!

Het is niet koud maar wel regenachtig: zeilpak dus maar over de korte broek aan. Met een heerlijk windje zeilen we richting Enkhuizen. Voor het laatste stukje moet de motor nog even bij: de wind zakt in en komt van alle kanten. Nog steeds met regen lopen we Enkhuizen binnen. We kunnen in de Compagnieshaven gelijk 'onder de hijskraan'  terecht. De plek waar we morgen met de andere vijf boten verzamelen voor de start van onze vakantietocht.

Na zevenen wordt het droog en gaat er een flauw zonnetje schijnen. De plassen staan in het grootzeil;  we hijsen de zeilen en laten ze in de wind wapperen. De zeilpakken hangen we aan de achterstag, de laarzen staan op het dek te drogen. Zo zijn we binnen een mum van tijd van alle nattigheid af. 

Het is gezellig druk in de haven. Alle bemanningen komen opgelucht naar buiten; blij dat het eindelijk  droog is. 

Wij zijn er klaar voor: wat ons betreft kan de vakantietocht beginnen!

250. Kamperen & bootjes kijken

Het wordt de Noord Normandische kust tussen Dieppe en Le Havre. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan: toch weer een vakantie  'met water'.  Het is bloedheet in Europa dus een fris zeewindje is ons meer dan welkom. Bovendien is deze bestemming in twee korte of in één lange etappe met de auto goed te bereiken. We hebben maar zes dagen; dat is wel een factor van belang.

De krijtrotsen aan deze kant van het Kanaal hebben we niet eerder van dichtbij bekeken. Het blijkt de moeite waard.

zonsondergang

Lieve kleine kustplaatsjes al dan niet met een haventje. Geen gele zandstranden maar witte, ronde kiezels langs de hele kust. Het is even oppassen en van bil naar bil wiebelen voordat je een enigszins comfortabele zitpositie hebt gevonden... Het is trouwens ten strengste verboden een of meerdere exemplaren als souvenir mee naar huis te nemen: ze zijn dringend noodzakelijk ter bescherming van de kust.

kiezels, kiezels, kiezels...

Het kamperen zijn we na vijftien jaar nog niet verleerd. Het is weer als vanouds. De uitrusting blijkt comfortabel en compleet; we zijn niets vergeten. Dat vinden we best wel knap van onszelf: het zit dus nog wel goed met ons geheugen!

ziet er geroutineerd uit!

We halen ons Frans een beetje op: we bestellen bij de bakker  'une baguette et deux croissants'. We wandelen, we klimmen en we fotograferen. We verbazen ons tijdens de dagtochtjes over de donkere bossen en de hoge heuvels zo direct langs de kust.

klimmen...

We 'kijken boten' en zien een enkel Toerzeil vlaggetje wapperen. We vinden de plaatselijke zeilboten over het algemeen vrij klein. Het lijkt ons met mooi weer ook goed te doen: hier varen. Wie weet een volgende vakantie? En passant ontmoeten we onze Belgische zeilvriend Kris met familie. Of all places langs de gehele Franse kust blijkt hij anderhalve kilometer van ons vandaan in een chaletje te zitten!

droogvallen zonder wadpoten

plaatselijke schoonheid

Op de weg terug horen we op de Nederlandse radio over de Nationale Herdenking vanwege de vliegtuigramp. Dat was ons ontgaan. Om vier uur staan wij, en vele andere auto's met ons, stil op een parkeerplaats langs de snelweg. Een vreselijk gebeuren maar mooi dat zoveel mensen meeleven.

We komen thuis, pakken uit, douchen, wassen en drogen en pakken weer in.
Op naar de Toerzeilers vakantietocht!

249. Tent

Nee, ik heb het niet over een kuiptent maar over een ECHTE tent! Dat komt zo:

We waren een paar weken geleden in een kampeerwinkel. Elke rechtgeaarde watersporter weet dat dezelfde artikelen in een kampeerwinkel vele malen goedkoper zijn dan in een watersportwinkel. Die laatste winkeliers leven nog steeds in de veronderstelling dat watersporters per definitie vermogende lieden zijn. Dat klopt volgens mij niet, maar wie ben ik.
Enfin, ik koop een caravanspiegel voor in de toiletruimte en nog wat kleine dingen. We lopen daar wat rond en het oude kampeervirus begint langzaam op te komen... Wat hebben we een plezier gehad tijdens onze kampeervakanties met de kinderen! Leuk ook om al die spulletjes weer te zien.

Deze vakantie zijn we een week vrij, gaan we twee weken met de Toerzeilers op pad en zijn we weer een week vrij. Dat is een erg versnipperde vakantie dus. Om nu die eerste week zelf over het IJsselmeer en het Wad te kruisen: dat doen we de weken daarna ook al. We hebben even behoefte aan iets anders; wat nieuws. Langzaam begint bij ons de gedachte post te vatten dat het eigenlijk wel heel leuk zou zijn om ook weer eens met een tentje op pad te gaan. Nu met ons tweetjes en zonder honden. Licht bepakt met alleen een auto -zonder aanhanger of caravan- ben je reuze flexibel. Spannend om naar de bergen af te reizen of naar een andere plek waar we met de boot niet zullen komen. We krijgen er steeds meer zin in. Het lijkt ons ook leuk om een uitrusting op zolder klaar te hebben staan om à la minute je biezen te kunnen pakken. Bijvoorbeeld bij slecht zeilweer.

Die week doen we wat onderzoek en met een verlanglijstje in de hand gaan we naar een grote kampeerhal die alle artikelen op dat moment in de aanbieding heeft. Het leuke is dat als je al een boot hebt, je niet zoveel hoeft bij te kopen. Een tent vanzelfsprekend, twee slaapmatrasjes en je bent een heel eind. De rest van het benodigde inventaris 'lenen' we uit de boot.

Na de hele tentenshowroom bekeken te hebben, komen we uiteindelijk uit op een model dat ons allebei erg aanspreekt. De cirkel is weer rond: 30 jaar geleden kochten we een Albatros van het bekende Nederlandse bedrijf De Waard: het was een zware, degelijke, stormvaste, katoenen pyramidetent die ons in de loop der jaren heel wat plezier heeft bezorgd. Nu vallen we voor een lichtgewicht tent van datzelfde merk. Een klein pakketje van polyester omdat we willen trekken. Een katoenen tent nat opvouwen en wegbergen is dan geen goed idee. Twee slaapmatjes erbij en opa en oma kunnen op stap! We zeggen al tegen elkaar: de kinderen zullen ons wel voor gek verklaren...

We zetten de tent provisorisch op in de tuin op om op de camping niet gelijk een flater te slaan... Geen groter vermaak dan leedvermaak om mensen met doek en stokken te zien worstelen en een aandachtig kijkend publiek dat het geheel al gniffelend zit gade te slaan. Maar goed dat we even proefdraaien want er blijkt een stok te missen. Terug naar de winkel om een nieuw pak stokken te halen. Daarna past het perfect... nu nog beslissen waar we heen gaan!

248. The Tall Ships Races 2014 in Harlingen

Fantastisch! Super! Wat een ongelooflijk feest.
We genieten van de enorme zeilschepen, de sfeer, de enthousiaste toeschouwers en alle festiviteiten die worden georganiseerd. Als u niet bent geweest: u heeft heel wat gemist. Groter dan Sail Amsterdam en volgens vele gasten veel leuker. Intiemer, alles op loopafstand en in het decor van een prachtig havenstadje. De organisatie is puik. Niets wordt aan het toeval overgelaten. Het gaat te ver om alle evenementen op te noemen. Kijk maar eens op de site.

Het is organisatie van de race zo goed bevallen dat ze bij hoge uitzondering hebben gevraagd of ze het evenement over vier jaar hier weer mogen organiseren. Dat zou perfect passen in het plaatje van Friesland als Europese culturele hoofdstad in datzelfde jaar!

Een impressie:

crew's parade door het centrum

Sail Out

'Anita' heeft er een zware kluif aan...

En speciaal voor Kris...: