268. Het einde van Sailing Sylke?

Na zes jaar intensief bloggen op Sailing Sylke is de koek op. Ik merk dat het steeds moeilijker wordt om niet in herhalingen te vervallen. Ik ben toe ben aan iets nieuws. Bloggen over -en zeilen met- onze boot blijft heel leuk. Die passie is niet verdwenen. Maar misschien is het hoog tijd om het eens over een andere boeg te gooien en het bloggen iets professioneler aan te pakken. Bijvoorbeeld door te bloggen door middel van een ander programma. Daar leer ik weer van en dat stelt me voor nieuwe uitdagingen. Ik heb besloten deze blog langzaam af te bouwen. Waarschijnlijk dat ik hem alleen nog incidenteel gebruik als dagboek voor tochten met de Toerzeilers.

Als er iets is wat ik de afgelopen jaren heb geleerd, dan is het dat ik vooral heel gecharmeerd ben van kleine kajuitzeilbootjes. Helaas is hier weinig aandacht voor/informatie over. De trend in boten is toch nog steeds: groot, groter, grootst. Het liefst met een eerste eigen boot beginnen van minstens 36 voet. Gelukkig bestaat er wel een groep mensen die net als wij, niets zien in boten van 30 voet en meer. Hoe kleiner, hoe meer contact met het water en hoe puurder het zeilen is. Kleine bootjes zijn over het algemeen goedkoper in aanschaf en in onderhoud dus ook voor meer mensen bereikbaar. Zeilen hoeft geen elitesport te zijn.

In de loop der jaren hebben wij zoveel ervaring opgebouwd (met zowel kleine als grote zeilboten) dat we langzamerhand in onze omgeving als ervaren vraagbaak worden gezien. En, voor alles wat we zelf niet weten, kennen we wel iemand die wel een antwoord heeft. Waarom onze ervaring, kennis en passie dan niet delen met een wat groter publiek?

Ik ga verder met de website: www.kleinekajuitzeiljachtjes.nl. Een website specifiek voor eigenaren  van kajuitzeiljachtjes t/m 28 voet of grofweg 8,5 m. Jachtjes die op de plassen en meren varen, op het IJsselmeer, de Zeeuwse Wateren, het Wad maar ook op zee. Dit wil niet zeggen dat voor eigenaren van grotere jachten deze website niet interessant zou zijn, maar de doelgroep is de kleinere bootjes. Ik heb voor ogen om de pagina's te vullen met een blog, pagina's over bestemmingen, techniek, vraag & antwoord, contacten leggen en meer van dat soort dingen. De website moet zich nog uitkristalliseren. In de loop van de tijd zullen de inzichten wel komen of juist veranderen. Een interactieve website waarvan de bouw me zeker in het begin wel wat zweetdruppeltjes zal kosten...

Tot ziens op http://www.kleinekajuitzeiljachtjes.nl !


267. Samen

We zijn weer samen: Bob en ik. Het is wel even wennen. 'Afkicken' noemen we het. Twee weken lang hebben hebben we dag en nacht opgetrokken met een groepje mensen, nu is dat opeens over.

Waren we eerst van plan om vanaf Kornwerd via Workum direct door te varen naar huis, hoe dichter we bij Workum komen, hoe meer we gaan twijfelen. We zeilen als de brandweer. Aan de wind met de kluiver erbij maken we geregeld snelheden van meer dan 6 knopen. Wat zonde om nu al naar huis te varen en misschien de rest van het seizoen niet meer op dit heerlijke IJsselmeerwater te komen... We besluiten er in elk geval nog een dagje aan vast te knopen. Morgen zien we wel hoe het weer zich ontwikkelt. 

We varen door naar Hindeloopen en liggen daar om 11 uur al in de kom. Anderen worden net wakker, wij hebben al een dag zeilen achter de rug! We doen lekker niets, behalve koffiedrinken, kijken en kletsen. Voor het eerst deze vakantie komen we toe aan het lezen van een boek... Het is stil maar voor nu bevalt het ons even prima.

Het blijft rustig in de haven. Misschien omdat de Buienradar het ergste doet vrezen. Maar de regen valt mee. Ze komt pas 's avonds en duurt niet lang. We kunnen het toch niet laten om het nog even over de groep te hebben: we vragen ons af waar elke boot zich nu bevindt. Is de Free Spirit al in Amsterdam aangekomen? Zou de Arrivee in Stavoren zijn en zijn Gerard en Eke al in Sneek?

Zaterdag staat er een dikke windkracht 6 tot 7. Dat vinden wij genieten als we in Hindeloopen zijn. Lekker op de dijk naar het woeste water staan kijken terwijl je bijna uit je hemd geblazen wordt. 



Er varen bijna geen bootjes. Iedereen wacht met vertrekken tot laat in de middag, wanneer de wind iets is afgenomen. Gelukkig schijn de zon de hele dag. Als we niet op de uitkijk staan, zitten we heerlijk in de luwte in de kuip. Zo is het in alle opzichten weer een prachtige dag.


Vanmorgen vertrekken we om 8 uur richting Hindeloopen. De uitlopers van de orkaan 'Bertha'  schijnen vandaag langs te komen. Dat betekent later op de dag veel wind en regen. Voor die tijd willen we thuis zijn, dus zorgen we dat we om 9 uur als eerste bootje door de sluis van Workum varen. Het gaat langzamerhand steeds meer waaien en nu en dan vallen er spetters. Van echte buien is gelukkig geen sprake. We hebben een voorspoedige trip en om half 2 leggen we in onze achtertuin aan. De Sylke heeft ons weer veilg thuis gebracht (of is het andersom...?)! Ongelooflijk dat we maar twee weken weg zijn geweest; het voelt als minstens vier! 


We pakken de boot uit, vullen de wasmachine en gaan boodschappen doen. Vanavond leuk met de foto's in de weer! Laat de storm en de regen maar komen: ik vermaak me wel!

266. Afscheid

Om 8 uur zijn we allemaal present. Helaas niet fris en vrolijk, want ik hoor van iedereen dat hij/zij slecht heeft geslapen. Komt het door het naderende afscheid? Door de laatste trip over de Wadden, door de gedachte aan de sluis van Kornwerderzand of zijn het de slechte vibes van Harlingen zelf? Ik hoop niet dat het het laatste is, want ooit willen wij er wonen. Elke nacht last van slapeloosheid lijkt me dan geen optie.

We zijn niet de enigen die de Noorderhaven verlaten. Er maakt een hele vloot voor en achter ons los. Slimme Jaap is, inclusief een draai (hij lag achterstevoren), de eerste die door de brug gaat. Er staat nog niet veel wind. We trekken de fok bij en motorsailen op deze manier met een flink tempo richting Kornwerderzand. We zien wat er achter ons aankomt en willen niet als laatste bij de sluis arriveren; lange wachttijden zijn dan het gevolg. En wachttijden, dat is waar vooral Adri en Annelies geen belang bij hebben. Zij willen proberen vandaag Amsterdam te bereiken en vannacht de stad te passeren. Dat alles omdat het traject vandaag bezeilbaar is en het morgen hard - en recht tegen - gaat waaien.



We hebben vreselijk veel geluk. We komen aanvaren en de brug en de sluis gaan voor ons neus open. We kunnen zo naar binnen. Binnen anderhalf uur zijn we vanuit Harlingen op het IJsselmeer beland. Een absoluut record. In en buiten de sluis nemen we voor de laatste maal afscheid van de Arrivee en de Free Spirit. De Svaj heeft waarschijnlijk in Harlingen een brugopening later genomen. We hebben ze niet meer teruggezien. 

Ieder gaat zijns weegs en dit is het dan: 
het definitieve einde van de vakantietocht voor kleine boten 2014!




265. Naar Harlingen

Het wordt saai, maar het is weer een prachtige morgen. We ontbijten op ons dooie gemakje en pakken daarna de fietsjes naar het dorp. We kopen vers brood voor onderweg en strijken neer op een terrasje voor een laatste kopje koffie op Vlieland met een cranberry gebakje... De veerboot komt net aan en we zien een bonte stoet van vakantiegangers langskomen.

Tijdens het palaver besluiten we iets eerder te vertrekken zodat we niet zo laat in Harlingen arriveren. Zodra we klaar zijn met de voorbereidingen gooien we de trossen los. We hebben onderweg prachtig weer. Een heerlijk windje (uit de goede hoek, dat ook nog) en een stralende zon. Wat een verschil met gisteren! We hebben een heerlijke zeiltocht en maken snelheden van 6.8 knopen door het water. En dat exclusief de stroom die we mee hebben. We vliegen bijna over het water!


Tegen vieren arriveren we in de havenmond. We moeten wachten op de opening van de Prins Hendrikbrug, maar om half vijf liggen we 'te plek'. Vier of vijf rijen dik gestapeld langs de kade. Het is druk in de Noorderhaven... Wat schetst onze verbazing als we Fre en Dirk met hun boot de Freija (reisgenoten van vorig jaar) vlakbij zien liggen! 



We spreken af met ons allen in de Poffertjeskraam te eten. Zoon Michiel met vrouw Alies & zoon Tim zijn ook in Harlingen en komen eveneens naar de Poffertjeskraam. Het wordt een hele reunie en het is reuze gezellig! We eten geen poffertjes maar pannenkoeken. Iedereen smult ervan en Jaap kan zich nog maar net bedwingen zijn bord schoon te likken... 


Onder het eten houden we gelijk palaver: hoe nu verder? De weerberichten voor de komende dagen zijn niet best. Er wordt veel regen en wind verwacht. De bemanning van de Free Spirit moet nog naar Zeeland terug en Gerard en Eke willen zaterdagavond in Sneek zijn. Met algemene stemmen wordt besloten dat we morgenvroeg gelijk doorvaren naar Kornwerderzand en daar, op het IJsselmeer aangekomen, de tocht beeindigen. Zo heeft iedereen nog de gelegenheid voor het slechte weer de thuishaven en/of beschut water te bereiken.

Na afloop lopen we een rondje door het centrum zodat het eten wat kan zakken. Daarna willen we nog even in de kuip zitten schemeren. We zijn maar net geinstalleerd of we worden op de kant geroepen door onze voltallige groep medereizigers. Alweer de klim over vier boten heen... de buren zullen wel blij met ons zijn! De groep heeft een presentje voor ons: als dank voor onze begeleiding krijgen we een flesje Vlielander Kruidenbitter cadeau... Adri en Annelies, Gerard en Eke, Jaap en Else jullie ook enorm bedankt voor jullie gezelligheid. Wij hebben dankzij jullie twee hele leuke vakantieweken gehad!




264. Regen!

Voor het eerst deze vakantie is het bij het opstaan geen stralend weer. Het is wel vrij warm maar al gauw komen grote wolkenpartijen binnendrijven. Het waait flink: windkracht 4 tot 5 met vlagen van 6. De lucht wordt steeds dreigender. Voordat de bui losbarst, doen we op de fiets snel wat boodschapjes in het dorp.  

Een zijflap in de kuip gaat naar beneden en het regententje wordt tevoorschijn gehaald. Mooi op tijd, want even later trekt de wind nog meer aan en komt het eerste water al naar beneden. Het is vandaag geen 'rokjes' dag maar 'tentjes' dag. Overal zie ik de meest fantastische bouwsels verschijnen. Witte tentjes, blauwe tentjes, doorzichtige tentjes, flapperende tentjes, plastic zeiltjes en paraplu's moeten de kuipingangen droog houden.



Vannacht heeft een aantal scheepjes buiten gelegen. Er is geen plek in de haven en er zat niets anders op dan achter het anker te blijven liggen. Er zijn ook wat kleinere bootjes bij. Ik vind het heel sneu voor ze:  ze liggen flink te dansen in het onrustige water. Vanwege het slechte weer vertrekken er vandaag niet veel mensen; er komt dus ook niet veel ruimte. Maar na de lunch beginnen de havenmeesters toch de boten binnen te halen. Hebben ze medelijden met ze of is de weersverwachting voor de komende uren zo slecht? Er wordt overal gestapeld en geschoven; de nieuwkomers krijgen niet de meest riante plekken. De mensen klagen echter niet, ze zijn moe, nat en koud en dolblij dat ze eindelijk rustig in de haven liggen.

Tussen de buien door wandelen we over het haventerrein en kijken we hoe de bruinevlootschippers hun grote, logge schepen in de kleine havenkom manoeuvreren en door de wind heen draaien. De een gaat het beter af dan de ander. Buiten de haven staan grote witte schuimkoppen en rollen de brekers. 
We luisteren naar 'interessante' gesprekken via de marifoon. Zo zegt de ene havenmeester zegt tegen de andere: 'Nu komt er een solozeiler binnen. Hij is alleen.' Dan zegt de ander: 'Hoe lang is hij?' Er wordt geantwoord: 'Ongeveer een meter tachtig. Maar ik denk dat zijn boot een meter of zeven is...' En dat soort flauwe praat! We lezen wat en we bekijken onze oogleden vanaf de binnenkant. De provisorische tentjes wapperen in de wind, het giert door de verstaging, de touwen knarsen en kraken, de boot schudt heen en weer; het is best heftig allemaal. Wij hebben het hier nog nooit zo tekeer horen gaan en zijn blij dat we veilig voor de wal liggen!

Onze reisgenoten houden zich allen schuil in hun eigen boot: er is niemand te zien. Er wordt waarschijnlijk heel wat gelezen en gepuzzeld. Bob en ik halen voor het eerst sinds jaren weer eens een pakje kaarten tevoorschijn. We moeten heel diep graven om de spelregels van de diverse spelletjes weer boven water te krijgen. Enfin, we zitten droog en warm. We hebben te eten en te drinken. Laat de wind buiten maar razen en tieren. Wij vermaken ons wel!


263. Relax deel 2

Ook vandaag houden we een relax- dag. We hoeven niets; we kunnen zoveel of zo weinig doen als we willen. We zijn laat wakker en beginnen de dag met een rustig ontbijtje. Zoals de afgelopen weken al heel gebruikelijk is geworden: de zon schijnt in de kuip en wij zitten in korte broek buiten. De lange broek en de trui zijn deze vakantie nog bijna niet uit de vouw geweest.


Tijdens onze regelmatige reis naar het toiletgebouw (en het is een hele reis: aan het andere eind van de jachthaven...) zien we dat er ruim 35 jachtjes buiten de haven voor anker liggen. Ze liggen te wachten om binnen te mogen komen. Eerst moeten alle vertrekkers vertrokken zijn voordat zij hun anker kunnen lichten. Het is een ware Armada. Wat zijn wij blij dat we binnen liggen!



Tussen de middag beginnen de havenmeesters de ankeraars een voor een op te halen. Op volgorde van aankomst krijgen ze een plaatsje in de haven toebedeeld. Ze kunnen niet eens allemaal in een box terecht, ze komen ook gestapeld te liggen.

We fietsen naar het dorp waar we in de plaatselijke P.C. Hooftstraat (volgens Else) al onze medereizigers tegenkomen. Iedereen is op de fiets. Geen wonder dat we ze ontmoeten want het dorp -en ook het eiland- is nu eenmaal niet zo groot. Ondertussen komt er een enorme donkere wolk aan. We zien de regenbuien eruit vallen; gelukkig boven Texel en niet boven ons. Wederom worden er wind- en waterhozen gevormd. We hebben dit verschijnsel nog nooit zoveel gezien als dit jaar. Misschien omdat het warme voorjaar en de warme zomer het water extra opgewarmd hebben?

Terug op de boot liggen we wat te dutten in het zonnetje en is het zomaar weer etenstijd. De dagen vliegen voorbij.

Aan het begin van de avond fietsen we met ons allen naar het Paviljoen aan het Noordzeestrand, als afsluiting van alweer een prachtige dag. Annelies geeft nog een rondje weg ter ere van haar verjaardag. Dat slaan we niet af! Jaap kiest een cocktail waarvan ik de moeilijke naam alweer vergeten ben. Het ziet eruit als een glas melk met een rietje. Hij neemt een slok en zegt al glunderend: 'Sodemieter, dat is lekker!' Ik lig dubbel van het lachen; dat gezicht van hem; onbetaalbaar! We hebben een hele gezellige avond en zien een prachtige zon in de zee zakken.




Na afloop fietsen Jaap, Else, Bob en ik terug naar de boot. Niet nadat we met enig gepruts de supermoderne fietslichtjes van de eerste twee min of meer aan de praat hebben gekregen. In het donker stormen we met een rotvaart de duintjes af. Goed dat er niet veel ander verkeer meer is. 
De twee andere stellen gaan nog even langs de camping waar een optreden plaatsvindt. Daar hebben wij geen puf meer voor; wij verlangen naar onze bedjes!

262. Relax

Heerlijk geslapen vannacht met het getik van regen van het dakje. Laat de buien 's nachts maar lekker vallen: dat bevalt ons prima!

Gisteravond is er nog een Proto van de Mini Transat bij ons buitenop komen liggen. Ik herken de jongeman van de foto's die bij een artikel over hem in de Zeilen en/of de Waterkampioen stonden. Wat een racemonster die boot, hij is bijna zo breed als lang. De jongeman is net terug van een poging om een non-stop 1.000 mijl tocht te varen, nodig voor de kwalificatie voor de race. Jammer genoeg voor hem is het niet gelukt. Onderweg ziek geworden en problemen met het roer. Als je zijn verhalen zo hoort, gaat het leven van een dergelijke zeiler niet over rozen. Fulltime werken, in de vrije tijd zeilen en al het geld gaat naar de boot. Dat moet je wel heel gedreven zijn.


Om 8 uur zijn we met slaperige oogjes allemaal paraat omdat de boot waar we tegenaan liggen, wil vertrekken. Dat gaat met wat extra lijnen achterlangs prima. Wat later wil het binnenste schip ook weg. Een hele volksverhuizing heeft dat tot gevolg. Het is even wachten totdat de havenmeester een plekje voor ons heeft, dan kunnen we voorlopig voor de laatste maal verhuizen.
Tegen twaalven liggen al onze boten in een eigen box. Drie aan de ene steiger en een aan een andere steiger. We liggen riant. 


Bob en ik halen de fietsjes uit het vooronder en zetten ze in elkaar. Daarna lekker een stukje peddelen: door het dorp en dan richting het Strandpaviljoen aan het Noordzeestrand. Het is gezellig druk op het strand met zonneaanbidders en zwemmers. Er zijn nu zelfs korven, windschermen en bedjes te huur. Twee Strandwachten houden de wacht (geen gespierde, knappe mannen helaas...). We liggen een tijdje op het warme zand en kijken naar de zeilbootjes die voorbij komen. Een kopje Icetea in de strandtent: genieten...! 


Op de terugweg doen we wat boodschappen. We slaan lekkere kaasjes in voor bij een goed glas wijn. We blijven vandaag liggen, we hoeven niet over allerlei boten te klimmen, dus we genieten er lekker van...

In de avondschemer maak ik een foto van de drooggevalllen kust. Prachtig gezicht. De zeepierensteker uit de haven loopt met zijn trouwe hond over het wad en steekt de pieren uit het slik; heeft hij weer wat handelswaar voor de dag van morgen.


Else en Jaap komen bij ons aan boord om wat te drinken. Even later voegen Adri en Annelies zich bij hen. Met zijn zessen zitten we in ons kajuitje. De fles 'Skylger Jutters-bitter' (= Terschellings kruidenbitter) vindt bij allen gretig aftrek... Ik ben bang dat dit drankje morgen in de winkels op Vlie uitverkocht is!


261. Op naar Vlieland

Na al het gelach en gelukwensen op de steiger wordt het tijd voor het serieuze werk... Vandaag staat de tocht naar Vlieland op het program. Het weer is perfect: windkracht 3 tot 4 uit het zuidwesten. De laatste regenbuitjes van vannacht zijn verdwenen; de lucht wordt langzaam zonnig blauw.

We vertrekken om 11 uur zodat we rond hoogwater, tijdens het kenteren van de stroom, bij het ondiepe wantij zijn en we de hele dag zoveel mogelijk profijt van 'stroom mee' hebben. Het wordt een heerlijke zeiltocht. Lekker windje, lekker zonnetje. Annelies en Adri zien we voor ons worstelen met hun gennaker (of was het nu een spinnaker?), de wind wil er maar niet goed in vallen. Wij zijn te lui om de slurf tevoorschijn te halen... 


We navigeren door de Texelstroom, Scheurrak, Omdraai, Paardenhoek, Inschot, Vliestroom, langs de zandplaat de Richel, door het zeegat tussen Vlieland en Terschelling. 




In het zeegat is het heel rommelig water; er staan flinke brekers. Met wind en stroom tegen zetten we de motor bij. Ondertussen horen we op het marifoonkanaal van de Brandaris dat Vlieland vol is en voor jachten gesloten. Wij zijn al zo dichtbij en, door ervaring wijs geworden, laten we ons door dit soort berichten niet meer afschrikken... We ploeteren het laatste stukje, vlak langs het strand, tegen de sterke stroom in. Er staat nog geen rode vlag op het havenhoofd dus we schuifelen zijwaarts naar binnen. Gelukkig hoeven we in afwachting van een plek niet eerst te ankeren. De havenmeester in zijn rubberboot wacht ons op. Alle boxen liggen inderdaad vol en we worden voor een nachtje geparkeerd tegen wat platbodems aan. Na 27.5 mijl en zeseneenhalf uur varen (4.2 knopen gemiddeld) zijn we gearriveerd. Het was een lange dag; we zijn moe maar voldaan.


Tot onze verbazing komt even later Gerard met veel geweld de haven binnengezeild. Wat blijkt; zijn motor vertoont koelproblemem, dus het is pure noodzaak dat hij deze gok neemt: met heel veel dwarstroom en een stevige wind de nauwe en drukke haveningang inzeilen... 

Niemand heeft meer zin om te koken en Annelies heeft tenslotte nog wat te vieren! Eke weet een restaurant op de camping en gezamenlijk wandelen we er naar toe. Door het bos en over de heide. De camping ligt in de duinen en staat vol met De Waard tenten. Voor ons pure nostalgie.


Helaas blijkt het er verschrikkelijk druk te zijn. Voor de bemanning van de Arrivee en voor ons te druk. Wij lopen terug naar het restaurant van de jachthaven en gebruiken daar in een iets rustiger omgeving het diner. De anderen blijven op camping. Zo duikt later op de avond iedereen tevreden en met een vol buikje in zijn kooi. Weer een prachtige dag beleefd!


260. Annelies jarig!



Annelies, namens alle reisgenoten, heel hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag !

259. Dagje rust

De Arrivee is weer tiptop in orde! Maar het weerbericht van gisteravond geeft enige reden tot twijfel. Vooral het onweer dat vandaag in de middag zal overtrekken, maakt ons niet blij.

Vanmorgen waait het gelijk al flink bij het opstaan. Het KNMI waarschuwt voor in de middag voor onweersbuien met hagel en harde windstoten. Precies op het moment dat wij volgens de planning het zeegat tussen Vlieland en Terschelling zullen passeren. Dat doen we dus maar niet.

We drinken gezellig koffie op de tweede etage van het Havenkantoor. De dames en Gerard zitten heerlijk op het vijfpersoons witte, nepleren bankstel. 'Hebben we ook in de punt meegenomen', zegt Bob. Gisteren vroeg men zich af waar wij twee vouwfietsen laten, in onze toch al zo kleine boot: de Sylke blijkt onvermoede bergruimtes te hebben...  Else trakteert op heerlijke Texelse koek bij de koffie; de heren bekijken met kennersblik vanaf grote hoogte de bootjes in de haven en bespreken de vaareigenschappen van de 'Drascombe'. Toevallig dat er even later net een achter ons komt te liggen!



Na de koffie gaat ieder zijns weegs. Bob en ik wandelen naar het dorp en bezoeken het 'Kaap Skil Museum van Jutters & Zeelui'. Ooit hebben we het oude Juttersmuseum onderin de molen bezocht, maar sinds 2012 is er een nieuw modern gebouw bij gekomen. Het museum is tevens uitgebreid met een klein Openluchtmuseum. In de kelder van het museum heeft men een grote maquette van de Reede van Texel nagebouwd met op een enorme wand, varende VOC-schepen geprojecteerd. Inclusief het geluid van bulderende zee en kanonnen, zodat de kleine kindertjes die er staan, huilend zeggen: 'ik vind het eng...'.



Nog een paar boodschapjes, een vers visje voor de lunch en terug naar de boot. 

Het is benauwend warm. We zitten in de kuip en luieren wat. Tegen half vier wordt het donker en begint het in de verte te rommelen. Er naderen donkere wolken en dan barst het onweer los. We zien op de grote windmeter (die op de wal staat) dat er windstoten van windkracht 7 gemeten worden en inderdaad, er vallen hagelstenen op ons dak. Ik was toch wel erg teleurgesteld geweest als het de hele dag prachtig weer was gebleven... We zitten in de kajuit, met het licht aan, gezellig te lezen en te puzzelen. Goed dat we niet vertrokken zijn.

Rond etenstijd pakken we de plu en rennen we door de regen naar het nabij gelegen restaurant. We genieten van een heerlijke maaltijd met een verwarmende Irish Coffee toe. 

Wanneer we klaar zijn met eten, is de regen gestopt en kruipen in de jachthaven alle mannetjes, vrouwtjes, kindertjes en hondjes weer naar buiten. Er schijnt een waterig zonnetje en iedereen is druk bezig zijn boot te drogen. Toch nog een mooi einde van een mooie dag.

258. Operatie dieseltank

Wederom een heerlijk zonnetje bij het opstaan. We blijven vandaag in Oudeschild dus uitgebried douchen, handwasjes doen en het beddegoed te luchten hangen. 
Koffie, croissantjes en een krantje bij het ontbijt. Lekker 'chillen' in de kuip. Wat wil een mens nog meer!

Else en ik gaan op de vouwfiets naar de supermarkt. Kratje voor de boodschappen achterop. Onderweg blijkt er 'havenmarkt' te zijn. Schattige slofjes van Texels schapenwol gezien, maar welke maat 'schoen' hebben die twee kleine kereltjes van ons in de winter...?

Bij terugkomst zijn de mannen bezig de Arrivee te verplaatsen naar de ponton met de bilgepomp. Een havenmeester met een rubberboot helpt duwen. Het is zo gepiept want de boot ligt vlakbij. 


De slang van de pomp van de jachthaven is te star en te dik.Besloten wordt om Jakko de monteur erbij te halen. Hij komt later met zijn eigen pomp en gereedschap langs. Met vereende krachten wordt de vervuilde diesel uit de tank van de boot gepompt.




Bij het overvaren van de boot naar de steiger doet de motor het nog steeds niet goed. Jakko komt langs voor de rekening en kijkt gelijk even. Wat blijkt: er is benzine getankt in plaats van diesel... Jakko weer terug naar Den Burg om zijn gereedschap op te halen en wederom de tank leeg te pompen en te ontluchten. 

Bob en ik fietsen een rondje door het dorp en kijken bij de haven. Het is druk met vissers- en rondvaartboten. We nemen alweer het zoveelste ijsje; als het de hele vakantie zo warm blijft, kunnen ze ons straks van boord rollen...


Eke en Else, Adri en Annelies pakken ondertussen een huurfiets en verkennen het eiland. De laatste twee zwemmen zelfs in zee! Moe en rozig komen ze terug.
Tijdens hun late diner houden we gelijk palaver. Plannen genoeg, maar eerst even de ontwikkelingen op de Arrivee en het weerbericht morgen afwachten.