234. Harlingen

En zo liggen we in Harlingen lekker wat te niksen. Heerlijk ontspannen. Het zonnetje schijnt; in de Noorderhaven, tussen de huizen heerst een aangename temperatuur. We raken langzaam weer thuis in onze boot, we wandelen veel en genieten van het bekijken van alle komende en gaande jachtjes met hun opvarenden.
's Avonds is er alarm in het veergebouw waardoor de straten vol met brandweer- en politiewagens staan: altijd wat te doen hier in Harlingen... 
Het valt ons op dat we niet eens wat te klussen hebben. In tegenstelling tot vorig voorseizoen toen bijna alles stuk ging wat stuk kon gaan. We zijn nog niet thuis: laten we het afkloppen!

In de begin van de avond arriveert ons groepje Toerzeilers. Makkelijk toch, we zien op de AIS precies hoever ze zijn. We helpen ze met aanleggen en heten ze welkom. Er is een aantal bekenden bij; het is weer als vanouds: drank en nootjes op de kade en de opgewonden sterke verhalen vliegen in het rond.

233. Huwelijk

De volgende dag trouwen Michiel en Alies. Nette kleren aan, haar in de krul. We hebben een prachtige  dag met een heerlijke brunch en aan het eind van de middag rijden we terug naar Makkum. Net op tijd om ons met het tij mee naar Harlingen te laten stromen. We hebben de sluis van Kornwerderzand voor ons alleen. Tsja, welke gek gaat dan ook om deze tijd het Wad op... 
Er hangt zeemist boven het water en met de wind recht tegen is het behoorlijk koud. In Harlingen hebben we geluk. We arriveren prachtig op tijd voor de nieuwe brugopeningstijden (0.25 en 0.55) en kunnen zo doorstomen de Noorderhaven in. Aan de drijfsteiger is er zelfs nog een box voor ons vrij. 

Het plan is om 's ochtends door te varen naar Terschelling en woensdag weer terug te keren, maar er wordt op het Wad mist verwacht, geen wind en mogelijk in de middag langdurig regen met hagel en onweer. De dag daarna, op de terugreis, zal het ook nauwelijks waaien dus dat betekent waarschijnlijk twee dagen motorboot varen. En dat terwijl we net een heleboel motoruren achter de rug hebben. We merken dat we best moe zijn van de laatste hectische dagen. We nemen het besluit om lekker in Harlingen te blijven om uit te rusten en bij te komen. Woensdag komt de groep Toerzeilers waarmee we op pad zouden gaan hier weer terug. Dan sluiten we alsnog bij ze aan.


Al dat heen en weer rijden tussen haven en huis heeft zo zijn nadelen want in de haast zijn we een paar uitrustingsstukken vergeten. Gelukkig wil het jonge bruidspaar best nog een en ander nabrengen. Onder het genot van een heerlijke cappuccino en een verrukkelijk stuk appelgebak in hun favoriete restaurant, in hun favoriete plaats Harlingen, praten we na over de dag van gisteren: hun grote dag. Heel gezellig en boffen wij even met zulke koeriers!

232. Heen en weer...

Meivakantie! Druk, druk, druk.
Zaterdagmorgen vertrekken we op tijd vanaf huis richting het IJsselmeer. Het is Koningsdag. Ik weet niet of dat er wat mee te maken heeft, maar het is erg stil op het water. Zelfs de brugwachter van Uitwellingerga is in een goed humeur want hij laat ons dit keer niet eens onnodig wachten. Op het Heegermeer kunnen we eindelijk zeilen. De boel gaat omhoog: even controlen of alle lijntjes goed ingeregen zijn. Alleen de Cunninghamhole zit verkeerd.

Er staat niet veel wind en zo dobberen we door de smalle watertjes richting Workum. De bruggen en de sluis daar zijn tussen de middag gesloten, dus we hebben geen haast. De sluis heeft deze winter een nieuwe deur gekregen en de drempel is verlaagd zodat er nu ook schepen met meer diepgang door Workum kunnen.

We varen door naar Hindeloopen waar we bij onze oude vertrouwde havenmeester in de kom gaan liggen. Na een bootloze winter voelen we ons weer 'thuis'. Het is redelijk druk; de boten liggen gestapeld. Alleen de SYLKE ligt prinsheerlijk alleen aan de kade, recht voor het kerkje en naast het sluisje, met direct zicht op de haveningang. Er is geen enkel klein bootje dat tegen ons aan kan liggen; de rest is vele maten groter. Dat is het voordeel van onze 24 kleine voetjes...


Zondagmorgen komt er een dreigende lucht aan. We vertrekken bijtijds richting Makkum. Er staat geen zuchtje wind dus we worden belaagd door honderden kleine vliegjes. Gek word ik ervan...! We varen Makkum binnen en gelijk zijn de beestjes dood of vertrokken. Wonderlijk dat je ze wel midden op het IJsselmeer tegenkomt (waar komen ze vandaan; zoveel actieradius hebben die kleine beestje toch niet?) en niet op het land. 

We schuiven de box in die we de komende tien weken de onze mogen noemen. Leuk is dat toch in deze haven. Zodra je hier bent, voel je je gelijk 'op vakantie'! Michiel haalt ons op zodat we 's avonds weer in ons eigen huis zijn.


231. Klusjes

De hoezen voor de rolfok en de rolkluiver zijn besteld! Met dank aan mede NB-eigenaren die ons goede raad wat betreft de maten hebben gegeven. En, Auke, we hebben toch nog een mooiere aanbieding kunnen vinden..

Om alvast een lijntje vrij te maken om de hoes van de kluiver te kunnen hijsen, moesten we de radarreflector op een andere manier ophangen. Een eventuele landsvlag van het bezoekende land  moet daar nu maar onder.


De aanduidingen op de stoppers waren verweerd en vervaagd: gelijk maar nieuwe maken, want zonder kan ik niet! Ik heb er foto's van gemaakt want elk jaar weer is het een puzzel welke lijn waar hoort.


 Hoezo: er zitten veel lijnen op een North Beach?



230. Zeil

Er valt dit weekend niet veel spectaculairders te melden dan dat het zeil erop zit...
De reeflijntjes zaten er ook zo maar in.

We wachten nog even met het aanslaan van de fok en de kluiver want we zijn bezig met de aanschaf van twee rolfokhoezen. De zeilen worden langzamerhand een beetje groen, het wordt tijd (of is het al te laat) om toch wat extra bescherming te laten aanrukken!


229. Klaar!

De mast staat sinds vorig weekend rechtop. Daarna hebben we geen tijd meer gehad om de verstaging  aan te spannen: hij stond de hele week 'handvast' zullen we maar zeggen. Ik was al blij dat het rustig weer bleef en er geen storm opstak. Maar waarschijnlijk was het hele boeltje toch wel blijven staan want we komen onderweg soms boten tegen...We hebben regelmatig dat we gestapeld liggen en bij het overstappen op de buurboot een handvol zwieberende verstaging beetpakken. Je snapt niet dat mensen zo zeilen. Het gaat niet hard, het gaat niet hoog en het is ook nog eens gevaarlijk. Ik zie in mijn verbeelding gelijk een 'gevalletje mast overboord' op de website van de KNRM staan: redders die met betonscharen bezig zijn een kluwen in het water liggende verstaging los te knippen.
Ik heb het al eens eerder op deze blog vermeld: met de hand is het heel moeilijk schatten hoe strak een verstaging staat, maar er bestaan heel handige apparaatjes voor... Wij hebben ons verzuim zo gauw mogelijk goed gemaakt.

handig apparaatje...
Het is zaterdag en wederom prachtig weer. Wat een verschil met vorig jaar toen het roetkoud was. Er is enkele dagen geleden een flinke hoeveelheid Saharazand over ons neergedaald. Goed dat we de boot nog niet schoon hadden. Die dreiging is voorbij, dus we kunnen nu 'aan de poets'. Zand afspuiten, boot in het sop, sop afspuiten, boot drogen, cleaner en was opbrengen en uitpoetsen. Het is elke keer weer een heel ritueel. Na een paar uur werk mag het resultaat er wezen; blij dat we geen grote boot hebben en blij dat we klaar zijn. Even lekker uitblazen op het terras in het zonnetje.

werken...
...en rusten

Deze week hebben we op een avond de hele bootinventaris van zolder gehaald en naar de garage getransporteerd. Je wilt niet weten om hoeveel kratten en tassen het gaat. We verwonderen ons er elk  seizoen over dat het werkelijk allemaal in dat kleine bootje past. Zaterdag is het ook tijd om de garage leeg - en de boot in te ruimen. Alles verdwijnt op zijn vaste plek. Bijna alles, want elk jaar zijn er artikelen waarvan we ons niet kunnen herinneren in welk kastje of laatje we die gewoonlijk opbergen. Zou dat de leeftijd zijn?

De zitkussens en losse kussens gaan erin en plotseling begint de SYLKE er van binnen gezellig uit te zien. Op BOOT Holland hebben we fotolijstjes gekocht die op allerlei oppervlakken zouden blijven plakken. Ideaal voor Bob want hij vindt het zonde om in zijn mooie boot overal spijkers te slaan en gaatjes te boren. We gaan beleven of deze lijstjes werkelijk doen wat men beweert: blijven zitten op elke ondergrond.
fotolijstjes
Ai, foutje. Even vergeten dat we nog geen nieuw waterfilter hebben gemonteerd. We kunnen de pannetjes nog niet in het keukenkastje inruimen; dat moet nog even wachten.

Mijn vader had vroeger een motorboot en zijn grote droom was om vanuit zijn slaapkamer zijn boot  te kunnen zien en het liefst 's nachts zijn hand erop te kunnen leggen. Jammer dat hij niet meer onder ons is. Wij zijn bevoorrecht dat wij zijn droom hebben waar kunnen maken. Het ziet er heel vertrouwd uit: vanuit ons raam zien wij de clubvlag en de KNRM vlag van de SYLKE fier wapperen in het want.


We kunnen niet wachten om met haar op pad te gaan. In het laatste weekend van april brengen we haar naar Makkum. In de loop van de week daarop sluiten we aan bij een tocht van de Toerzeilers. We kijken er naar uit!