307. Weekend

Eindelijk weer eens een normaal weekend waarin we niets anders hoeven te doen dan naar de boot te gaan: geen afspraken, geen andere leuke afleidingen.
Het weer lijkt ook mee te werken, dus wat willen we nog meer.

Bob en ik hebben vrijdag allebei een mega drukke dag op het werk, dus 's avonds na thuiskomst ploffen we neer op de bank en besluiten we zaterdagochtend pas te vertrekken.
Het is prachtig zeilweer. Ruime wind en we maken meer dan 7 knopen snelheid. Het gaat zo hard dat we besluiten door te varen naar Enkhuizen, een rit van 23 mijl. In de havenkom aangekomen kunnen de lange broek en het vest uit. Korte broek en t-shirt en smeren maar. Hapje en een drankje: dat is genieten. Het is één van de weinige avonden dit seizoen dat we tot laat in de avond buiten kunnen zitten.

ons uitzicht uit de kuip

romantisch...

De havenmeester heeft gevraagd of we voor 12 uur willen vertrekken want er komt (letterlijk) een schip met nieuwe haring aan... Ons gestapelde rijtje wordt al vroeg onrustig en zo komt het dat we om 10 uur al varen. Maar goed ook want later op de dag worden de omstandigheden steeds minder.

Het weerbericht geeft een enkel spatje regen aan. Helaas voor ons wordt het wel meer dan een spatje. Het regent een groot deel van de middag. Daarbij komen de golven schuin van achter onder een ongelukkige hoek aanrollen, waardoor de boot hotst en klotst alsof we op de kermis zijn. De regenbroek aantrekken en thee zetten worden op deze manier een klus van jewelste. Je komt armen en benen te kort om je vast te houden. Weer een paar blauwe plekken erbij. Om het leed een beetje te verzachten, proberen we nu en dan onder een andere hoek varen. Veel helpt het niet. 

We zijn in de buurt van Stavoren als het echt hard gaat regenen en de wind plots gaat liggen. Bob voorspelt: 'Komt regen voor wind, berg dan uw zeilen gezwind.' En dat klopt. We varen al een tijdje op de motor als de wind opeens van niets aantrekt tot 17 knopen. Hussel de hussel, het is weer kermis. Ditmaal komen de golven van opzij. Fokje erbij voor wat stabiliteit.
We hebben net besloten geen tussenstop in Hindeloopen te maken maar door te varen naar Makkum. Volgens de buienradar blijft het nog wel een tijdje regenen en morgen is er bijna geen wind. Dat betekent voor de rest van de dag binnen in ons kajuitje zitten schuilen en morgen niet kunnen zeilen. Zucht... dan maar gelijk naar huis.

In onze haven hebben we net de tijd om de zeilen enigszins te drogen en onze bagage naar de auto te brengen voordat de volgende bui losbarst. De natte zeilpakken, reddingsvesten en laarzen gaan mee naar huis.
Het is bijna etenstijd: even langs Harlingen naar onze favoriete poffertjes- annex pannenkoekenkraam... Smul, smul, smul en met een volle buik rijden we door naar huis.

Weer een vreemd weekend wat het weer betreft: een mooie dag - een slechte dag en voorspellingen die niet kloppen. Wanneer wordt het nu eindelijk eens zomer?

306. Volvo Ocean Race

Zodra we afgelopen oktober hoorden dat de Volvo Ocean Race Scheveningen aan zou doen, boekten we een slaapplek om toch vooral maar niets te hoeven missen! Als echte VOR fans volgen we al vanaf de start de belevenissen van 'onze boot' Team Brunel en natuurlijk ook van de vrouwenboot met 'onze' Carolijn Brouwer aan boord. Team Vestas Wind met Wouter Verbraak hebben we ook nog even gevolgd, maar door hun stranding duurde dat helaas niet zo lang.

En nu, 8 maanden later, is het zover. Zouden de schepen eerst op vrijdag arriveren en op zaterdag vertrekken, langzamerhand verschoof dat naar donderdag arriveren en zaterdag vertrekken. Niet getreurd, we boeken er nog een nachtje logies bij!

Donderdagmorgen reizen we af naar Scheveningen. De aankomsttijd van de boten wordt gedurende de dag steeds bijgesteld. Zoals het er 's morgens uitziet, wordt de eerste boot pas in de loop van de avond verwacht. We hebben dus alle tijd om eerst Scheveningen te herontdekken: het Kurhaus, het Circustheater, de opgeknapte boulevard...

beelden van sprookjes op de boulevard

Daarna zitten we achter het glas van een strandtent heerlijk in het zuinige zonnetje. In het begin van de avond verplaatsen we ons naar het festivalterrein. Er is genoeg te zien en te beleven. Zo laten we ons fotograferen met de echte beker die straks in Gothenburg voor de winnaar klaarstaat. We bezichtigen een dwarsdoorsnede van de boot op ware grootte. Het valt ons op hoeveel stahoogte er in de boot is maar in wat voor een donker en laag 'kantoortje' de navigator en de onboard reporter hun werk moeten doen. Als je al gevoelig bent voor zeeziekte, moet je daar echt niet wezen...

zeer ruime stahoogte

maar het kantoortje heeft een zeer verlaagd plafond...

We genieten van een optreden van oude rot in het vak Barry Hay van de Golden Earring. 'Radar love' klinkt nog net zo opzwepend als in 1973 toen het nummer voor het eerst uitkwam!

het podium

De wind in het Kanaal heeft het af laten weten: de aankomst van de boten wordt al later en later. Wanneer het 's nachts na enen wordt, haken we af en zoeken we ons bed op. We hebben het koud en het gaat lichtjes regenen. Jammer, maar dat duurt ons te lang.

De volgende dag maken we eerst een wandeling door de duinen en langs het strand. 's Middags gaan we weer even op het festivalterrein kijken. Alle zeven boten zijn uiteindelijk gearriveerd (de laatste om 6 uur 's morgens!) en liggen keurig op een rij aan de steiger.

zeven op een rij

Hier en daar zijn wat bemanningsleden bezig met kleine controles en reparaties. We lopen alle stands af en bezichtigen alles wat er te bezichtigen valt, zoals de voorstelling 'Another day at the office'. 

Zaterdag staat de start van de eerste boot gepland om 12.00 uur. Wij zorgen dat we om 10 uur vooraan op de kade staan zodat we de bedrijvigheid op alle boten heel goed kunnen zien. Het is maar goed dat we zo vroeg zijn want het is stervens druk op het terrein. De mensen blijven binnenstromen.

De bemanningsleden lopen over het terrein af en aan. Handig die shirts met hun naam achterop... Ook heel leuk dat we al die helden die we al zoveel maanden via de beelden op internet volgen, nu in het echt zien.

Carolien Brouwer, stuurvrouw van Team SCA

Enkele bemanningsleden gaan in overlevingspak te water en maken met een sponsje de romp schoon. Om ze een beetje te helpen worden de waterballast tanks van de boten aan één kant gevuld zodat de boot scheef komt te liggen. Een ander gaat de mast in om de verstaging en de zalingen te controleren.

de romp poetsen

de mast in

Koning Willem Alexander is op bezoek bij Team Brunel. Hij bekijkt de boot en gaat met de bemanning op de foto.

koninklijk bezoek

De bemanningen van de boten worden met een 'sailors parade' bij hun boot ontvangen. Ze worden voorgesteld en met muziek binnengehaald.

het voorstellen van de bemanning

Om 11 uur maakt de eerste boot los. Ze vaart de haven uit en hijst de zeilen. Er worden wat proefrondjes gedraaid en om precies 12 uur volgt het startschot. Zo gaat dat de hele middag door. De laatste boot is pas om half 5 aan de beurt.

de 'vrouwenboot' vertrekt

Niet alleen het festivalterrein maar ook de havenhoofden en de duinen staan vol met tienduizenden mensen. Er worden gele Brunel vlaggetjes uitgedeeld en op het moment de Brunel naar de start vaart, is het één gele zee van vlaggetjes die naar 'onze jongens' zwaaien. De bemanning ziet het en zwaait enthousiast terug. Een mooi moment. Zie ook filmpje vertrek Brunel

Ook op zee krioelt het van de boten en bootjes die de schepen uitgeleide doen. Ik had niet durven dromen dat er voor een dergelijk evenement zoveel belangstelling zou bestaan; meer dan 150.000 mensen zijn op het evenement afgekomen. Voor herhaling vatbaar!

305. Lekker zeilen

Vandaag heerlijk gezeild. Geen enorme golven, harde windstoten, regen of reven in het zeil. Wat een verademing na al die weken slecht weer!

De wind zal in de loop van de dag vanuit het noordwesten steeds meer naar het noorden draaien. Waar gaan we naar toe? Voor de wind varen vinden we geen fijne koers en om op de terugweg alleen maar te moeten laveren, is ook niet onze hobby. Naar het oosten is geen optie, daar ligt alleen maar land. Dus wordt de keus al een stuk makkelijker, we richten de boeg naar het zuidwesten.

We besluiten vandaag maar eens te controleren hoe het met de Afsluitdijk staat. En ja hoor, voor uw geruststelling: hij ligt er nog! We varen parallel aan de dijk en zien in de verte de auto's glimmen in het zonlicht. Het is niet warm, maar bijna onbewolkt. Dat maakt een hoop goed. We zitten ingepakt met trui en lange broek, heerlijk met ons gezicht in de zon. Veel meer dan dat, zal bij ons ook niet bruin worden vandaag...

heerlijk zeilweer

heel in de verte het monument

Aan de wind meten we toch nog windstoten van een knoop of 17. De kluiver rollen we daarom niet uit. We kiezen vandaag voor een makkelijk en rustig dagtochtje. Het gaat als een speer en met 2 1/2 uur zijn we bij het monument, bij sportboei A, op tweederde van de dijk. Nog even doorvaren en we zitten in Den Oever. Daar hebben we geen zin in. We draaien om en zeilen terug. De koude wind blaast ons vanaf de dijk in de nek. We doen het zeiltje aan de zeereling naar beneden. Dat scheelt bijna een jas! Uitzicht heb je dan niet, maar er zeilt niemand tussen ons en de dijk in, dus veel spannends missen we niet.

blij met het zeiltje!

In de buurt van de sluis van Kornwerderzand wordt het verkeer wat drukker en rollen we ons windschermpje weer op.

We hebben nog even een bijna-aanvaring met een grote huur catamaran die op de motor vaart. Er zitten een stuk of zes mannen op die heel comfortabel met hun rug tegen het schot en dus uit de wind zitten. De stuurman is zo gefixeerd op de boeien van de invaart naar Makkum dat hij ons helemaal niet ziet. Wij zeil - jij motor: ik voorrang! Ik ga op het laatste moment vlak achter ze langs en geef een brul. Die geschrokken gezichten van ze: onbetaalbaar! Hij geeft gas en spuit richting haven. We hebben ze niet meer gezien.

de route

In onze thuishaven liggen we redelijk uit de wind en pellen we nog even wat lagen kleding uit om de rest van ons velletje ook wat te laten bijkleuren. Koud drankje, wat hartigs erbij en dan een uurtje lekker in de zon liggen. Opruimen en op de terugweg langs de viswinkel bij het strand. Het was eindelijk weer eens een heerlijke zeildag!

304. Droog palaver

Het wordt een leuke, gezellige avond.

Wij rijden direct uit het werk naar Lelystad zodat we in het restaurant van de Flevo Marina eerst nog een hapje kunnen eten voordat de bijeenkomst begint. We hebben vandaag wat te vieren: we zijn 35 jaar getrouwd! En een krentenbol in de auto, daar heb ik op zo'n dag niet zoveel zin in...

Het is bloedheet buiten. De warmte is vanmorgen begonnen en het duurt maar één dag want in de avond wordt noodweer verwacht en daarna zal het koeler zijn.

We zitten gezellig op het terras met uitzicht op de haven. Net als we aan ons toetje toe zijn, arriveren Miranda en Carl: de deelnemers die we nog niet ontmoet hebben. Ze komen gezellig aan ons tafeltje zitten en onder het eten maken we alvast kennis.
Niet veel later wordt de lucht wel heel erg donker... De wind steekt op en binnen no time barsten het onweer en de buien los.
De gasten hangen eerst nog even aan de enorme parasols zodat ze ingeklapt en dichtgebonden kunnen worden, daarna vlucht iedereen naar binnen.

De andere deelnemers arriveren ook en we verhuizen naar het zaaltje boven. Het is er warm, heel warm. De ramen kunnen vanwege de slagregens die er recht op staan niet open, dus we doen het er maar mee.

Bob houdt zijn presentatie, we drinken wat en na middernacht zijn we weer thuis. Ik vind het een geslaagde bijeenkomst en een goed begin van de zomervakantie. Als het weer straks ook een beetje meewerkt, kan het wat mij betreft al niet meer stuk!