324. Heerlijk zeilen en naar huis

Zaterdag hebben we weer zo'n fantastische zeildag. Het waait lekker door, het is warm en het zonnetje schijnt. We stuiven over het IJsselmeer.
De Delta Lloyd 24 uurs zeilrace is bezig, dus het is een drukte van belang. Gelukkig zakken de meeste boten al snel af, richting de finish in Medemblik en hebben wij geen last meer van ze.

beetje druk...
We genieten op en top! Wat zeilt die boot toch lekker... alsof je in een luie stoel zit. Ze helt niet overmatig over. Een harde windvlaag doet haar niets, ze gaat alleen nog een beetje sneller. Ze klapt niet met haar boeg in de golven maar snijdt er vriendelijk door. Je kan het roer met één vinger bedienen of zelfs loslaten. We zijn nog net zo enthousiast over de North Beach als toen we haar kochten!




De twee reddingboten uit Hindeloopen stuiven voorbij. We zien (en horen over de marifoon) dat er verderop een bootje vastzit op een ondiepte. Volgens mij hebben ze helemaal geen reddingboten nodig, maar kunnen ze zo overboord stappen en de boot losduwen... Wat een verspilling van diesel.


Zondag slapen we lekker uit.  De weerberichten geven aan dat het 's middags hard gaat waaien. Te hard om leuk een ontspannen stukje te zeilen. Wat is wijsheid? We besluiten, met de snel naderende geboorte van het derde kleinkind in gedachten, de boot naar huis te brengen. Dan is dat maar vast klaar. Bovendien wordt het steeds vroeger donker en zijn de havens nu al ongezellig leeg en stil. De komende week zakt de temperatuur en wordt het nat. Kortom: in het weekend een paar uurtjes op de Friese Meren varen is ook leuk!

We zeilen van Makkum naar Workum met een snelheid van 5 tot 6 knopen. Het gaat weer als de brandweer en we vinden het jammer dat we er zijn. Bij de sluis van Workum is het druk. We moeten drie lichtingen wachten. Geduld is niet mijn sterkste kant, dus ik vind het maar niets. De spoorbrug in Workum gaat ook nog net voor onze neus dicht. Het duurt zeker een kwartier voordat er een trein langskomt...
Op het Heegermeer kijken we onze ogen uit: wat is het hier druk! We weten gelijk weer waarom we zo graag op het IJsselmeer zeilen!

o ja, dit is het Prinses Margrietkanaal!
De bruggen draaien gelukkig tot 20 uur. Het laatste stuk hebben we alles mee; we zijn om 18.30 uur thuis. Bob en Michiel halen de auto op en zo is het hoofdstuk IJsselmeer voor dit seizoen gesloten!



323. Werk

Het luie vakantieleventje is voorbij. We zijn doordeweeks weer aan het werk: hebben nette kleren aan en zitten voor 8 uur 's morgens achter het bureau. Dat is wel even wennen. Niet vervelend, maar anders.

Afgelopen zaterdag hebben we echter heerlijk gezeild.
Er staat een lekker windje Beaufort 4 tot 5, het is warm en de zon schijnt. Niet heel uitbundig, want nu en dan verdwijnt hij achter de sluierbewolking. Terwijl half Nederland het aflegt van de hitte, trekken wij nu en dan even een vestje aan.

We hebben geen doel, anders dan lekker zeilen. We kiezen de fijnste koers en genieten. Na een uur of drie draaien we om en gaan terug. Met ruime wind halen we snelheden van 7.2 knopen. De boeggolf borrelt en bruist. Een heerlijk gehoor als je voor in de punt op het toilet zit...
Het is niet druk op het water. Dat is gelijk ook de verklaring waarom we tot driemaal toe geen voorrang krijgen. 'Bakboord' schreeuwen we dan en andere schipper schrikt zich rot; zit zeker half te slapen. Na vijfeneenhalf uur zijn we terug op de basis.

zeilen om het zeilen...

We hebben in Makkum geen vaste plek voor na de vakantie besproken dus het is even afwachten waar plaats is. De boot ligt nu tijdelijk in een grote box van 11m; het is nog zo druk in de haven dat er geen 9m boxen vrij zijn op dit moment.
Dat is leuk invaren in (voor ons doen) zo'n megabox. Vooral als je harde wind dwars hebt en de steiger bij de punt wel heel erg laag is! Het is even pielen, maar dan heb je wat. We kruisen de lijnen achter, want anders zwieren we tussen de palen van links naar rechts. Ons uitklapbare opstapje komt op de steiger weer goed van pas!

een kruisje slaan...
verstopt tussen de grote zusters

We blijven niet slapen want de volgende dagen waait er een dikke zes en gaat het regenen en onweren. De boot is leuk, maar niet zo leuk dat we twee dagen binnen gaan zitten. Dan is een huis toch iets comfortabeler en er is thuis nog genoeg te doen.

Daarbij komt dat we in afwachting zijn van kleinzoon nummer 3. We hebben beloofd dat zijn grote broer bij ons mag logeren als papa en mama in het ziekenhuis zijn. We durven dus niet al te ver weg meer te gaan...!




322. Vlieland

Die volgende ronde betekent dat we eerst op ons gemak naar Stavoren zeilen. Even afkicken van de twee Toerzeilweken. In de buiten Marina nemen we de boot goed onderhanden. Het zout plakt aan alle kanten dus we soppen, boenen en spuiten de Sylke schoon. Het is prachtig weer; we maken er gelijk een heel waterballet van. Het is druk in Stavoren want na het weekend vindt hier de eerstvolgende IFKS-skûtsje wedstrijd plaats. Het is groot vermaak om bij de overvolle sluis te kijken. 


grote schoonmaak
Via Makkum komen we uiteindelijk, via het (spannende) wantij van het Zuidoostrak, op Vlieland terecht. 
Het is er druk, maar we hoeven maar even wat rondjes te draaien voordat we de haven in mogen. Het is volop zomer: het is warm en er staat weinig wind. Veel te zeilen valt er niet, maar we vinden het niet zo erg: we vermaken ons prima. Op onze vouwfietsjes leggen we heel wat kilometers af. We doorkruisen het eiland van oost naar west, van noord naar zuid. We ontdekken weggetjes die we in al die jaren dat we hier komen, nog nooit hebben gezien. We maken lange strandwandelingen en we zonnebaden in het zand. Op het terras van de strandtent sippen we aan onze icetea en bekijken we badgasten en passerende schepen. Michiel, Alies en Tim komen een dagje langs en zo vliegen de dagen voorbij. 


uitzicht bij de vuurtoren
vader & zoon op het wad
Met een forse wind zeilen we retour IJsselmeer. Het is net te laat om het wantij te kunnen halen, dus we gaan via het Verversgat. We hebben geluk: bij de sluis van Kornwerd kunnen we gelijk naar binnen. 
Op het IJsselmeer is het, met iets minder wind, heerlijk zeilen. We vinden het gewoon jammer dat we zo snel bij Hindeloopen zijn. Nog een dagje in ons favoriete haventje en dan op weg naar huis. De weerberichten worden even wat slechter en er wacht thuis en op het werk genoeg te doen. 
In onze haven lopen we Anouk de Wijs tegen het lijf. Een leuk weerzien! Het is voor ons gevoel nog te vroeg om de boot al naar huis te varen. We spreken met de havenmeester af dat we voorlopig nog een paar weken blijven liggen. Het zou té jammer zijn om nu al terug naar de Friese Meren te gaan.

Thuis stort ik me eerst op de was en vervolgens op het bekijken en bewerken van de honderden foto's en de vele minuten film. Vooral dat laatste vreet tijd. Ik heb op drie verschillende apparaten filmbeelden gemaakt en voordat dat allemaal in dezelfde bestandsopmaak bij elkaar gevoegd is... Daarna volgt het bekijken van alle beelden, het knippen en het plakken en er leuke filmpjes van maken. Eén voor de medereizigers, één voor de Toerzeilers, één voor ons, één voor de North Beach Club. Zo kom ik de winter wel door!

Met de GoPro heb ik op Vlieland wat onderwaterbeelden gemaakt. Het water is daar zo helder: een prima gelegenheid. En het is goed gelukt, al zeg ik het zelf. De beelden zijn in het echt wel veel scherper dan in deze blog; ik weet nog niet goed hoe ik dat zo gauw moet aanpassen. Het eerste filmpje is van onze autopropschroef in werking. Je kan daarop goed zien hoe de bladen bij vooruit- en achteruit slaan heel snel omdraaien.



Maar ook filmpjes van het onderwaterleven. Mooie plantjes en vooral veel krabben. De beelden dat een krab mijn cameraatje 'aanvalt' vind ik vooral heel leuk!


321. Afscheid

We worden wakker met mooi weer en in de wetenschap dat Annemarie vandaag jarig is! We versieren de Beau-4 met de ondertussen welbekende vlaggetjes. We drinken met ons allen koffie om het heuglijke feit te vieren. De zus en zwager van Annemarie liggen met de boot vlakbij en doen gezellig mee.



En dan komt het onvermijdelijke: het afscheid. Wij hebben het twee hele gezellige weken gevonden! Het weer had beter gekund en we hadden graag Vlieland en wat meer verschillende havens aangedaan. Maar helaas, we hebben teveel dagen met teveel wind, teveel wind uit de verkeerde hoek en teveel regen gehad. Gelukkig hebben we toch nog genoeg meegemaakt: tot windkracht 11 en diverse waterhozen aan toe! Alle boten en bemanningen hebben zich prima gehouden: geen pech en geen ongelukjes. Een enkel gevalletje van zeeziekte, maar dat hoort erbij. De sfeer was prima en ondanks de soms langdurige regen hield iedereen de moed erin. Ook de jeugd liet zich niet klein krijgen; super!



Na het afscheid dobberen Bob en ik terug richting de Friese kust. We meren af in een héle stille jachthaven. Of lijkt dat zo omdat we onze medereizigers moeten missen? Het zout wordt van de boot gespoeld en we zijn klaar voor de volgende ronde...




320. Medemblik - Enkhuizen

Zo hard als het gisteren waaide, zo weinig wind staat er vandaag. We vertrekken om half 11 richting Enkhuizen. We hopen dat we genoeg wind hebben om ook nog Hoorn te bereiken. In Enkhuizen zijn we de laatste tijd zo vaak geweest, ze kunnen ons uittekenen daar...

Helaas. We worstelen ons manmoedig door de bijna windstiltes heen, maar op een gegeven moment geeft het log 0,0 knopen snelheid aan en geven we het op. We starten de motor en laten het ijzeren zeil ons naar de haven brengen. Welke haven? Enkhuizen, natuurlijk. Ik wist het.


Maar goed, in de kom van de Buitenhaven ligt het helemaal niet verkeerd. Het is warm, zonnig en gezellig druk. We houden ons aangenaam bezig met allerlei karweitjes. Daar is het mooi weer voor en hulp is nu nog dichtbij... 
Jan (met de pet) leert Miranda een takeling maken en Marije gaat de mast in om een los lijntje re redden.



Een paar dapperen gaan te water en Joyce doet boodschappen. Ze komt terug met een afgebroken wieltje van haar trolley. Stache is blij dat hij dat rotding eindelijk kwijt is...



Terwijl we gezellig zitten te borrelen, komen Ben, Suzanne en Thomas langsgelopen! Onze zeer gewaardeerde zeilvrienden van de meivakantietocht. Zij hebben onze route in de gaten gehouden en verwachtten dat wij langs Enkhuizen zouden varen op weg naar Hoorn. Ze staan al een tijdje op de uitkijk. Het is een gezellig weerzien. De ouders van Ben zijn er ook bij. Zij verblijven in een huisje in Enkhuizen. Vader en moeder Deveson én Ben en Suzanne komen bij ons aan boord wat drinken. We spreken af dat we vanavond met ons allen in 't Ankertje een afsluitend etentje houden. Ben, Suzanne en Thomas zullen er ook bij zijn.

Het is maar goed dat Annemarie gereserveerd heeft, want in het goedlopende restaurantje is het stervensdruk. We zijn met ons zeventienen, dus onze groep stop je niet zomaar in een verloren hoekje weg. De meesten van ons gaan voor de Tapas, maar de serveerster gooit roet in het eten. Óf allemaal Tapas óf niet. Kinderachtig... Helaas. Het wordt een zeer ingewikkelde, gevarieerde bestelling want nu neemt iedereen wat anders. Het eten smaakt prima en we vermaken ons kostelijk. Bob en ik krijgen een presentje van de groep als dank voor onze organisatie. Natuurlijk heeft het wéér met drank te maken... Hoe komen ze daar toch bij?



Na ons gebruikelijke ijsje, terug bij de steiger, deelt Bob ónze presentjes uit: het certificaat van deelname en het Toerzeilglaasje. Het is albijna donker maar er staat een prachtige 'Blue Moon'. We nemen nog een laatste afzakkertje bij Rob en Hennie aan boord en duiken dan ons bedje in. Een mooie afsluiting van een mooie dag.