319. Harlingen - Medemblik

Lang zal hij leven! Vandaag is Stache jarig. Hij had het eigenlijk voor ons geheim willen houden, maar dochter Danique verklapt het. Terwijl hij aan het douchen en brood halen is, versieren wij de boot. Bij zijn terugkomst zingen we voor hem op de kade.

Hoewel het nog steeds flink waait, kunnen we vandaag wél weg. De wind komt uit het noordwesten waardoor we hem niet meer tégen hebben, maar half of zelfs een beetje ruim. Dat maakt een wereld van verschil met de stormachtige tegenwind die de hele afgelopen week heerste.

De sluisdeuren zitten vanwege het hoge water tot 11 uur dicht. Tegen die tijd staat iedereen te popelen om te vertrekken. We hebben het idee dat zodra de brug opengaat, de halve Noorderhaven leegloopt. En dat gebeurt ook inderdaad. Redelijk gedisciplineerd, dat wel, zodat er geen 'doden' vallen...

Net buiten de pieren lijkt het water één grote wasmachine. De golven zijn hoog en komen overal en nergens vandaan. Gelukkig wordt dat al snel beter. Wij zeilen zelf met alleen de fok, dat gaat al hard genoeg. Het vaart best wel heftig met al die golven van opzij. Er staat een dikke windkracht 5 en dat is goed te merken.

We hebben reuze geluk bij de sluis van Kornwerderzand. We zitten met ons vijven vlak bij elkaar, de brug over de Afsluitdijk staat open en we kunnen zo doorvaren. Ook in de sluis passen we er net bij. Miranda heeft nog even ruzie met haar fok, maar dat is gelukkig snel opgelost.

Na de sluis hijsen we het gereefde grootzeil erbij. Wij steken in een rechte lijn over naar Medemblik. Alweer staan er flinke golven en krijgen we bij tijd en wijle windstoten van windkracht 6 voor de kiezen. Gelukkig varen we nog steeds een gunstige koers en kunnen we het makkelijk hebben. Alleen de bewegingen van de boot zijn soms wat oncomfortabel... Marije geeft de vissen maar eens te eten, verder gaat alles prima. Het is een ruige tocht, maar de mannen wilden echt zeilen en dat hebben ze vandaag gedaan! Stache heeft met zijn boot nog nooit zo snel gevaren en datzelfde geldt voor ons. We surffen over het water en tikken zelfs 8.2 knopen aan!

Aan het eind van de middag arriveren we in Medemblik. We hebben een mooie plaats in de Pekelharinghaven, recht voor het toiletgebouw. We zijn allemaal best moe van het ingespannen zeilen. Eerst een borrel en daarna halen we wat te eten. We hebben geen moed om zelf nog te koken en af te wassen. 

Wonder boven wonder hebben we het de hele dag droog gehouden op een heel klein buitje bij de sluis na. En dat na al die dagen waarop het bijna geen tel droog is geweest. Na de koffie lopen we nog even de stad in. Even de benen strekken en proberen wakker te blijven. Het is kermis en dat is van verre te horen. Ik wed dat we vannacht allemaal heel goed slapen: we zijn rozig en moe van de hele dag buiten in zon en wind!

Onze gevaren koers van vandaag:

318. Harlingen 2 en 3

Gisteravond laat, net als we naar het toiletgebouw lopen, legt er een grote boot met een Engelse vlag achterop aan. Er zijn twee mannen aan boord die Italiaans met elkaar spreken en ons in gebrekkig Engels uitleggen dat ze niet gewend zijn om in een getijdehaven te liggen. Dat dachten we al, want ze hebben hun lijnen veel te kort staan en geen wrijfhouten voor de stootwillen gebruikt. We helpen ze even een handje. Toevallig kom ik net op Facebook een foto tegen van een boot in Engeland waar het helemaal fout is gegaan...

We hebben afgesproken om om 8 uur even met elkaar te overleggen. Maar voor zevenen, als we nog in bed liggen, horen we de regen kletteren en de wind gieren. Het weer valt dus helemaal niet mee; in tegendeel. Het water staat zo hoog dat de sluisdeuren onder de Sasbrug weer dicht zitten. We zijn het er al snel over eens dat het hem niet wordt vandaag. Teveel wind.

Om niet de hele dag op de boot te hoeven zitten, willen wij wel even op stap. We kiezen voor een dagje naar Terschelling. Carl en Miranda en Jan en Annemarie gaan ook mee. Bob en ik werken nog gauw een ontbijtje voor een euro bij de HEMA weg (...) voordat we om half 10 vertrekken. Heen met de veerboot en terug met de sneldienst. We zien buiten de pier gelijk al dat het niet fijn is op het water: harde wind en flinke golven. Nu en dan valt er als extraatje een flinke bui regen uit de lucht. We zeggen al gekscherend dat we mooi weer hebben voor in de herfstvakantie... Op de heenweg kunnen we heel mooi de zandplaten zien die al droog beginnen te vallen. Zeehondjes liggen op de zand te rusten. 

In West-Terschelling lopen eerst naar de jachthaven om te zien hoe vol het er ligt. Prompt krijgen we  een dikke bui over ons heen en schuilen we in het toiletgebouw. Daarna wandelen we de hoofdstraat door. Het regent weer en we hebben honger, dus we duiken een restaurant binnen. Vervolgens brengen we een bezoek aan het museum 't Behouden Huys, een mooi vervolg op ons bezoek aan de werf in Harlingen waar het schip van Willem Barentz nagebouwd wordt.

We krijgen het wat koud, we zijn (weer) nat en we moeten nog even op de boot wachten, dus zoeken we een gelegenheid waar we Irish Coffee kunnen krijgen. We komen terecht in het voormalig Raadhuis. Daar werd vroeger ook recht gesproken en op het menu lezen we het verhaal van ene Lijsbeth L. Zij had een 'vleselijke conversatie' gehad met een meneer, naar aanleiding waarvan een (dood) kindje werd geboren. De heer in kwestie beweerde dat hij alleen koffie met haar had gedronken... Een delicate zaak dus voor de rechter. Er hangt een levensgroot schilderij van een mooie blote, wulpse dame boven de haard, dus we bombarderen haar gelijk al tot de bewuste Lijsbeth. 

Op de binnen- en de buitenzijde van de wc deuren hangen levensgrote foto's van moderne halfblote knappe heren en dames die schijnbaar ook op het toilet zitten. Annemarie vindt het maar niks... We vragen of wel af wat er vroeger allemaal in de Raadhuis gebeurde...

Op de boot terug hangen we onderuit op de comfortabele stoelen, met ons gezicht in het zonnetje. We vallen bijna in slaap en vinden het jammer als we alweer in Harlingen zijn...

Terug bij de boten drinken we met ons allen een borreltje en horen we over en weer elkaar belevenissen aan. Zo zijn Stache en Manick naar de Willem Barentz werf geweest, heeft Joyce lekker gewinkeld en hebben Henny en Rob een stuk over de zuidpier gewandeld. Marije, Kyra en vriendin Sophie hebben platen uit het kleurboek voor volwassenen gekleurd. 

Woensdag waait het nog een graadje erger: het is nu zeven Beaufort. Wederom blijven we een dagje liggen. We zouden al bijna informeren of we hier ook een seizoensplaats kunnen krijgen...

Ditmaal gaan Jan en Annemarie, Rob, Hennie, Kyra, Sophie en Marije naar Franeker. Carl, Miranda, Stache, Danique en Marnick naar Leeuwarden en Bob en ik naar Nes. Veel bijzonders valt er niet te vertellen behalve dat de regen ook vandaag weer overvloedig naar beneden komt.

317. Harlingen

Het is een regenachtige dag. Dan valt er weer een felle bui, dan is het even het droog, vervolgens spettert het een beetje. Dat gaat de hele dag zo door. Van schrik slapen we lang uit. Zodra de regen even opgehouden is, komen plotseling allemaal koppies uit de boten tevoorschijn. 

De lange lijnen hebben het prima gedaan, alle boten liggen ondanks het grote verval nog netjes langs de kant.

Bob en ik wandelen door de stad maar moeten om de haverklap ergens naar binnen vluchten. Zo drinken we koffie in restaurant Zeezicht en vermaken we ons kostelijk in de (warme en droge) vertrekhal van de veerboot. Het is een drukte van belang. De hele hal staat potjevol jongelui die (voor het eerst?) alleen op kampeervakantie gaan. Tenten, tafels, stoelen, partytenten en zelfs hele geluidsinstallaties op wieltjes worden meegesleept. Vermakelijk.

De familie Bancken gaat met de trein naar het planetarium in Franeker. Joyce had het altijd al een keer willen zien en dat komt nu goed uit!

De anderen bezoeken het herbouwproject expeditieschip Willem Barentz. We bekijken de tentoonstelling en de film en beklimmen op de bouwplaats het schip in aanbouw. Knap dat dit hele project opgezet is en gerund wordt door vrijwilligers. De bejaarde man die ons rondleidt hoopt dat hij nog meemaakt dat het schip in de vaart komt.

De wind trekt behoorlijk aan en het regent pijpenstelen wanneer we de werf verlaten. Wij zoeken dekking in de Albert Heijn en vluchten daarna de HEMA binnen. Een 'vieruurtje' voor € 1. Daarvoor kan je het niet laten staan... We zijn niet de enigen van ons gezelschap!

316. Oudeschild - Harlingen

Bijzonder hoe het weer in een halve dag tijd om kan slaan. Waaide het gisteravond nog 5 tot 6 Beaufort, vanmorgen is het bijna windstil en de zon schijnt. Om 9 uur houden we pallaver en bespreken we onze plannen. Na enkele dagen Oudeschild is het de hoogste tijd om verder te trekken. 

Om half 11 gaat het tij meelopen richting Harlingen en maken we los. We zijn ditmaal met 6 boten want een geïnteresseerde watersporter uit Sneek wil graag een stuk met ons meevaren. Hij ligt met zijn Midget bij ons aan de steiger en heeft ons reilen en zeilen dus van dichtbij meegemaakt. We lijken hem een hele gezellige club...

Er waait een windkracht 4 en we spurten, met de stroom mee, met een lekker vaartje weg. In de Texelstroom gaat het nog een tandje harder waaien. Hier en daar verschijnt het eerste rifje of wordt de genua wat ingerold. Wind en stroom lopen dezelfde kant op, dus de golven zijn mooi afgevlakt. Daar hebben we helemaal geen last van. Het zeilt heerlijk! 

Nog voor de Doove Balg ontstaat er voor ons een hele dreigende, donkerblauwe lucht. Zomaar uit het niets ontstaat er een waterhoos. De boot die een eind voor de Beau-4 vaart, wordt erdoor verrast. De zeilen klapperen, de boot gaat scheef en draait alle kanten op.

Daarna komt er nog een waterhoos aan. De onderkant is breed en je ziet hem door het water spetteren. Alle boten bij ons in de buurt hebben ondertussen de zeilen gestreken en liggen te wachten of varen heel zachtjes door, want het is volstrekt onvoorspelbaar welke kant de hoos opgaat. Nadat er zo nog een paar exemplaren zijn gepasseerd, hijsen we de zeilen en vervolgen we onze weg.

In de Boontjes komen we een armada van schepen tegen die van de eilanden komen. Ze varen tegen de stroom in en hebben allemaal reuze haast. Ze moeten vast de verplichte ligdag van gisteren goedmaken...

In Harlingen aangekomen, varen we vrij vlotjes de Noorderhaven binnen. Annemarie en Jan liggen aan de kade, evanals de Sylke. De andere boten liggen tegen ons aan. Het is even wat puzzelen en meten met de lange lijnen, maar daarna staat het koude bier klaar en kunnen we bijkomen van toch wel een lange zit.

Het weer heeft zich goed gehouden de hele dag. We hebben alleen wat spetjes gehad. Maar als we eenmaal met ons allen in de poffertjes- annex pannenkoekenkraam zitten, barst de regen los. We waren mooi op tijd binnen! We verbouwen de zaak een beetje om aan onze benodigde 14 zitplaatsen te komen. Miranda werpt zich op de bloemen en de schemerlamp...

Na de pannenkoeken en het ijs van Min 12 lopen we door de regen naar de boten die ondertussen al een eindje langs de kade gezakt zijn. We duiken snel naar binnen en daarna wordt het rustig, heel rustig. Volgens mij is iedereen behoorlijk moe van de reis...

De gevaren route van vandaag:

315. Oudeschild 3

En weer een mooi zonnig ontbijtje! Het is bijna windstil en het is 23 graden. Ongelooflijk dat er voor vanmiddag uitzonderlijk slecht weer wordt voorspeld. Behalve wat donkere wolken aan de horizon, valt daar nog niets van te bespeuren. Bob en ik wandelen naar het dorp en doen daar wat boodschappen. Anderen maken hun laatste fietstochtje en brengen na de koffie een bezoek aan het Juttersmuseum.

Om een uur of twee begint het in snel tempo steeds harder te waaien. De 'vluchttas' staat al klaar. We hebben er wat eten, drinken. IPads, telefoons en puzzelboekjes in gestopt. Het is al gauw niet leuk meer in de boot. De Sylke ligt als een malle te stampen, te rollen en te trekken aan haar lijnen. We controleren nog een laatste keer of alles goed vast zit en rennen dan door de regen naar het havengebouw. 

(Filmpjes volgen later)

Op de tweede etage staat op ons verzoek de televisie aan en kunnen we de Tour de France volgen. De belangrijke etappe naar de Alpe de Huez staat op het program. Vanuit het gebouw kunnen we prima ons rijtje boten in de gaten houden. We blijken nog redelijk beschut in de luwte van het gebouw te liggen. Andere boten in de haven krijgen er nog veel harder van langs. Van één boot rolt de fok uit en die staat verschrikkelijk te klappen. Enkele watersporters krijgen hem met moeite (nog heel) naar beneden. 

De windmeter op de kant geeft windkracht 9 à 10 aan met stoten van windkracht 11. Volgens de neiuwsberichten gaat deze storm de geschiedenis in als de zwaarste juli storm sinds ruim een eeuw. De familie Bancken is op hun terugweg van het museum langs de visserijhaven gekomen: de kade staat al onder water. Overal komen foto's binnen, genomen in de eigen woonplaatsen, waar ontwortelde bomen en ander onheil op staat. 

Langzamerhand zoeken steeds meer mensen hun toevlucht tot het havengebouw. Wij blijven er tot een uur of zes zitten. De wind is dan nog steeds 7 tot 8, maar dat lijkt een schijntje in vergelijking met  wat het geweest is. Bob en ik gaan terug naar de boot, koken een warme hap, drinken koffie en kijken op de iPad naar het journaal van 20 uur. Er waait dan nog steeds een windkracht 5 tot 6. De regen is gelukkig gestopt, dus de luiken kunnen weer open en wij kunnen droog naar buiten. Niemand van ons heeft stormschade. We hebben gelukkig de juiste voorzorgsmaatregelen getroffen. En nu maar hopen dat onze respectievelijke huizen er ook nog staan...

314. Oudeschild 2

De dag begint weer goed. Het is minder zonnig dan gisteren, maar verder best wel aangenaam. De regen die eerder voorspeld is, valt niet. Hooguit spettert het nu en dan een beetje. Ook de Mi Dushi kan nu naast de anderen op het rijtje liggen. Gezellig zo met ons vijven naast elkaar!

We leggen de boten nog eens extra goed vast. Voor morgen wordt een windkracht 9 tot 10 voorspeld... Alle losse flapperende dingen worden weggehaald of vastgebonden. We hangen extra stootwillen op en dubbelen de landvasten. De landvasten achter lopen door een glijstang op de meerpaal. Helaas ontbreken de ringen hierin zodat de lijnen bij eb op het laagste punt zichzelf op de lasnaad vastklemmen en bij vloed niet mee omhoog willen. Ze trekken de boot dan naar beneden. Wij hebben een trucje met elastieken bedacht die de lijnen omhoog moeten houden. Het is wat gefröbel voordat het min of meer naar ons zin zit. We zijn benieuwd of het gaat werken! 

Men is wederom druk in de weer met de gehuurde fietsen. Verschillende groepjes waaieren uit over het eiland. In de middag doen enkele dames boodschappen voor de geplande barbecue in de avond. De plaatselijke supermarkt heeft niet alles in het assortiment wat op hun boodschappenlijstje staat, dus het menu wordt hier en daar wat aangepast. 

De heren en Miranda brengen een bezoek aan de Texelse bierbrouwerij. Ze krijgen uitleg, een rondleiding en een proeverij. Aan Stache te zien valt het bier erg zwaar...

Direct na hun terugkomst stoken we de barbecue op, want later in de avond zal het misschien gaan regenen. 

Tassen vol met etenswaar en drinken worden naar de barbecueplaats gesjouwd. Miranda en Carl zijn druk geweest met spiesjes maken en in de marinade leggen. Annemarie en Joyce hebben heerlijke salades gemaakt. Danique snijdt het stokbrood en Jan staat achter de barbeque. We smullen en we smikkelen. Het meeste eten gaat schoon op! 

Annemarie heeft nog even een 'oeps' momentje als haar volle bord in haar schoot belandt! Ik mag er geen foto van maken maar ik doe het lekker toch...

Op verzoek van de dames sluiten we af met marshmellows op een stokje. We genieten van de mierzoete dingen met een knapperig korstje die overal aan blijven plakken. Jan vindt ze trouwens ook heel lekker..!

Wonder boven wonder blijft het de hele avond droog.

Nog een paar potjes Kubbs en dan breken we langzaam op. Het begint ook wat frisser te worden. 

313. Oudeschild

Er schijnt een prachtige zonnetje bij het wakker worden. Bob haalt croissantjes en we kunnen alweer heerlijk buiten ontbijten. Én tegelijkertijd zitten we te puzzelen met alle mogelijke weersverwachtingen, want zoals gewoonlijk zijn die het nooit met elkaar eens. We houden om 10 uur een palaver op het dakterras van het havengebouw. De vraag is wat we de komende dagen gaan doen. 

Uiteindelijk is de conclusie dat we jammergenoeg Vlieland moeten laten schieten. We zouden er wel heen kunnen, maar op dit moment ligt de haven nog steeds vol en terugkomen is een ander verhaal. Dat zou een vrij lange, oncomfortabele reis worden met wind tegen stroom. Daar heeft niemand zin in. Langer wachten met teruggaan kan ook niet want dan gaat het nóg harder waaien én deze en gene moeten zondag over een week weer thuis zijn.

Terug naar Den Oever of Den Helder is eigenlijk ook geen optie. Daar komen we net vandaan. Joyce oppert al dat we dan niet de Toerzeilers maar de 'Retour'zeilers zouden zijn... Wel een leuk alternatief is Harlingen. Dat is een mooie, lange tocht met daarbij weer een nieuwe ervaring: afmeren langs de kade van een getijdehaven. We kunnen daar morgen naar toe vertrekken met heel weinig wind óf zondag met meer wind. Voor dat laatste wordt gekozen. Zaterdag vertrekken doen we zeker niet want dat schijnt een bizarre dag te worden met een windkracht 9 tot 10... We zijn gewaarschuwd. 

Dat betekent dat we nog een paar dagen op Texel kunnen doorbrengen en dat schept gelijk nieuwe mogelijkheden. Plannen worden gemaakt en fietsen gehuurd. De familie Drost is wel zeer actief: ze peddelt het hele eiland rond en zwemt in zee. 

Een ander groepje fietst eerst naar het verdedigingswerk 'de Schans', dan naar de Georgische begraafplaats en van daar naar Den Burg. Het is er gezellig druk en de terrasjes zitten vol.

Jan test de 'Texels skuumkoppe'. Alhoewel hij ernstig kijkt, is het volgens hem wel een heel lekker bier!

De kaart van Het eiland wordt bestudeerd en de groep splitst zich.'De oudjes' vinden het wel mooi en fietsen terug naar de boot. De jonkies fietsen nog een stuk verder, naar het Noordzeestrand, en nemen zelfs ook een duik in zee.

Carl heeft het Kubb (Konigs-)spel aangeschaft en 's avonds na de koffie proberen we het met ons allen uit. Het is een leuk spel dat door de deelnemers fanatiek wordt gespeeld. Marije blijkt een absolute crack te zijn. We vermaken ons kostelijk en hebben zelfs bekijks van andere bootjesmensen...

Morgen weer zo'n fijne dag!

312. Den Helder - Oudeschild

Fris en fruitig staan we om tien uur klaar om te vertrekken. We kijken eerst nog even of we aan de andere kant van onze steiger een medewatersporter moeten helpen met aanleggen. Gelukkig is onze hulp niet nodig. Beetje grote boot, dat wel.

We melden netjes per marifoon de Verkeerscentrale Den Helder dat 'vijf jachtjes' de haven gaan verlaten. Even later horen we hoe de meneer van de centrale dat op zijn beurt aan de binnenkomende vissersboten meldt. Grappig.

We hebben een lekker windje, niet te hard, en stroom achter. We gaan als de brandweer. Het water van de boeggolf ruist en bruist. Ik vind dat een heerlijk gehoor. Zout water klinkt heel anders dan zoet water, echt waar...! We proberen wat foto's van het naast ons varende schip van Carl en Miranda te maken. Toevallig kunnen we ook een stoer plaatje van de Dizzy B samen met de veerboot schieten.

Binnen het uur zijn we aan de overkant. Vanwege de dwarsstroom schuifelen we als een stel bijziende krabben de haven van Oudeschild binnen. Onze berekening dat we rond deze tijd de meeste kans op een vrije plek in de jachthaven hebben, klopt als een bus. Vier van ons meren af op een echte A-locatie: dichterbij het haven- annex toiletgebouw is niet mogelijk. De Mi Dushi ligt een steiger verderop. 

Het is mooi weer, hoogseizoen en megadruk in Oudeschild. Onze Toerzeilers wandelen naar het dorp en de haven, bekijken de winkeltjes en vereren in het bijzonder de watersportshop en de supermarkt met een bezoek. Bob doet een paar kleine klusjes en steekt Jan aan. Even later staan ze samen te rommelen met touwtjes en met smeermiddelen. Annemarie en ik houden ons vooral bezig met het coachen van- en opdrachten geven aan de heren. Daar we als vrouw goed in multitasken zijn, combineren we dit met zonnebaden en lezen.

Marnick heeft in een winkel advies gekregen over het vissen in (of is het'op'?) zout water. En verduveld, hij gooit zijn hengel uit en heeft er gelijk drie kleine hardertjes aan zitten! Ze moeten nog wel even wat groeien voordat de familie er een maaltijd aan heeft, maar het begin is er.

Met een groot deel van de groep maken we een avondwandeling over de dijk naar de haveningang. Het is bijna donker als we terugkomen. Het is een mooi gezicht om vanaf het hoge havengebouw naar al die knipperende en flitsende witte, groene en rode boeien op het Wad te kijken.

De gevaren route van vandaag: