358. Breskens

Voor onze planning staat de wind nog steeds recht tegen. Nog maar even niet dus. De wind is wel aardig gekalmeerd, dat gaat de goede kant op. Het is zaterdag, Nico offert zich op om de dikke weekendkrant en een broodje te halen. Jammer alleen dat hij zonder zijn broodje thuiskomt. Vergeten!

De havenmeester wil voor 10 uur graag weten wat onze plannen zijn. We mogen blijven liggen, maar als we besluiten te vertrekken ligt er een wachtlijst met schepen klaar. De haven is erg gewild blijkbaar. Het weer is best aardig. Het is weliswaar fris en er hangen hele donkere wolken, maar qua sterkte van de wind is het okay. Het zou jammer zijn om deze dag als niks-doen-ligdag voorbij te laten gaan.

Om half twaalf pakken we onze biezen en gaan we de Westerschelde over.
Het water in het begin is erg rommelig maar naarmate we verder komen, wordt het vlakker. We steken over naar Breskens. De Noest en de Sylke zijn daar nog nooit geweest, dus dat is even leuk om te doen. Het is een stukje van niks. Er is normaliter erg veel scheepvaart waar je tussendoor moet zien te laveren, maar nu even niet. De veerboten en de pilotboten komen wel vlakbij ons langs. Heel hoog aan de wind halen we het net. In minder dan een uur zijn we in de marina. Dat is mooi, want heb je tijzeeën tegen, dan is dat kleine stukje opeens een rot end. Dat hebben we goed uitgekiend dus!

De havenmeester is zo vriendelijk geweest twee boxen bij elkaar en vlakbij het toiletgebouw voor ons te reserveren. Dat is een unicum want meestal stalt men de kleine bootjes helemaal achterin de haven en moet je een pokkeneind lopen naar de wc's... De marina is enorm. Het valt ons op dat er vooral grote boten liggen. Ons maatje boot zie je hier niet veel. Bob, Nico en Elly wandelen naar het dorp om boodschappen te doen. Ik wandel naar de douche voor een lekker uitgebreide haarwasbeurt.

's Avonds maken we nog een iets uitgebreidere wandeling naar het centrumpje. Er is een loopbrug à la Harlingen. Jammergenoeg ligt hij niet aan of op de dijk maar gaat hij min of meer langs een industrieterreintje. Met hier en daar uitzicht op de Westerschelde. Dat dan wel weer. De mosseltentjes in het nieuwe hart van het dorp zitten vol. Had Nico dat maar eerder geweten: onbeperkt mosselen eten voor een schappelijke prijs! Het nieuwe plein (met verlichte waterspuiters) ziet er leuk uit maar de echte sfeer ontbreekt een beetje.

Het is zaterdagavond, hoogseizoen, maar we vinden het erg stil overal. Waar zijn al die toeristen?

- Posted using BlogPress from my iPad

357. Vlissingen

Het heeft gisteravond en vannacht nog lange tijd geregend. Vanochtend, bij het opstaan, wordt het droog en begint zowaar het zonnetje te schijnen.

Tegen tienen maken we los en varen we richting het Kanaal door Walcheren. Het waait hard, maar in het Kanaal hebben we daar niet veel last van. Geheel tegen mijn verwachtingen in is er geen enkel vrachtschip te bekennen. Ik had het idee dat het een soort Prinses Margrietkanaal was, maar dat is dus niet het geval.

Net in Middelburg stoppen we even bij een watersportwinkel op een ponton. Zowaar! Ze hebben nieuwe leuvertjes voor ons. Bob tankt wat diesel en daarna is het wachten op de 'Blauwe Golf' van vijf bruggen die sinds deze week weer werkt. En ja hoor, we kunnen lekker doorvaren. Met een stuk of tien boten passeren we zo Middelburg en Souburg.

Voor de zeesluis in Vlissingen moeten we even wachten. De kleine sluis blijkt vervelend lage balken te hebben waardoor de stootwillen moeten drijven willen ze nog wat doen.
Buiten de sluis is het precies zoals we verwachten. Er waait ondertussen een windkracht 6 recht tegen. De stroom staat drie knopen mee, het is wind tegen stroom over de volle lengte van de Westerschelde... Hoge golven dus. We hoeven maar een klein afstandje af te leggen van de sluis naar de Michiel de Ruyterhaven, maar we hebben ons wel speciaal hiervoor in de zeilpakken en reddingsvesten gehesen. Niet geheel onterecht want de boot duikt diep in de golven en komt er weer hoog bovenuit. We sturen vlak langs de hoge kant de haveningang in want anders lopen we het risico dat we er met drie knopen stroom mee, hard voorbij spoelen... Het gaat allemaal goed gelukkig. De havenmeester ziet ons aankomen (niet heel moeilijk want er is geen kip op het water) en zet het bruggetje vast open. Zo lopen we snel de zeer smalle haveningang binnen.

Twee zeilboten uit de sluis die naar Breskens over zouden steken, komen al gauw op dat plan terug. De een keert om en de ander vaart met ons mee richting de haven. Goed dat we gereserveerd hebben, want de andere boot die dat niet gedaan heeft, wordt zonder pardon weggestuurd. Ik heb medelijden met ze want ze moeten dezelfde weg terug. Maar nu tégen de stroom in... We krijgen twee plekjes naast elkaar helemaal achterin de haven. Enkele boten verder ligt wéér de Balou met buren uit onze straat die we ook al in de Roompot tegenkwamen...

's Middags kijken we op het havenhoofd naar de bijna storm die op de kust staat. In de haven giert de wind door de masten, buiten is het minstens zo erg. De snelle Pilot boten varen af en aan om de loodsen op containerschepen en tankers af te zetten of op te halen. Ze trekken schuimende sporen door het water. Machtig om te zien. Daarna gaan we de stad in. Vlakbij de haven zijn er ringsteekwedstrijden op vooral Belgische paarden. De berijders zijn geheel in het wit gekleed met een oranje sjerp om. Er zijn veel deelnemers en het gaat er fanatiek aan toe. In het grote overdekte winkelcentrum doen we uitgebreid boodschappen. Op de terugweg zien we Nico en Elly op een terrasje zitten en sluiten we natuurlijk aan. Er hangen de hele middag al zeer donkere wolken, maar er vallen geen buien uit. We boffen weer.

We koken een lekker maaltje en doen het verder rustig aan. Het is bijna eb, de haven stroomt aardig leeg. Over een uur of zes zal de boot bijna boven de muur uitkomen, maar dat zal ik niet bewust meemaken want dan ben ik al in dromenland...

Later op de avond begint het nog even te regenen. We zitten warm en droog: voor ons geen vuiltje aan de lucht!

- Posted using BlogPress from my iPad

356. Veere

Met de brug van 10 uur vertrekken we uit Goes. Het is een hele uittocht. Grote motorjachten, enorme zeilboten, kleine bootjes: alles dringt door het smalle ophaalbruggetje en ligt tussen de flatgebouwtjes te draaien en te wachten totdat de havenmeester ook de andere brug opent.
Halverwege het kanaal komen we de zes boten van de Zeelandvakantie tegen. De boten die vorig jaar met ons mee zijn geweest met de meivakantie en de zomervakantie. Jammer dat ze net een dag later komen. Wij kunnen niet op ze wachten want we willen op tijd in Vlissingen klaarliggen om naar België over te steken. Over en weer gezwaai en een goede vakantie en mooi weer wensen vliegen heen en weer over het water. Van een der deelnemers krijg ik gelijk al een foto van onszelf toegestuurd.

We passeren de sluizen voorspoedig. We hoeven nergens lang te wachten. Op het Veerse Meer staat een vlagerige, harde wind. We strijken al snel de zeilen want met dit kronkelige water moet de motor er toch ook bij.

Om kwart over twee komen we aan in Veere. We zoeken een plaatsje in de gemeentehaven, midden in het dorp. Het is al druk. We moeten stapelen.
Een van de leuvers van het grootzeil heeft het begeven. Bob keert de hele boot binnenstebuiten om een reserve leuver te vinden maar blijkbaar hebben we die niet meer. De plaatselijke watersportwinkel heeft hem ook niet, dus dan maar twee leuvers omwisselen en morgen in Middelburg kijken of we er nog een kunnen vinden.
De marifoon geeft vandaag plotseling geen positie meer aan. Dat is raar en in geval van nood onhandig want dat is juist een van de voordelen van een DSC-marifoon. Bob moet achterstevoren in de claustrofobische hondenkooi kruipen om te kijken of er ergens een draadje loszit. Hij kan geen gekke dingen vinden. Hij baalt als een stekker totdat ik opper dat er misschien een verkeerd knopje op de marifoon ingedrukt staat. En ja hoor...

Na al deze perikelen gaan we het dorp in. Het waait wel hard en het is frisjes, maar de zon schijnt en het heeft de hele dag niet geregend. Dat is niet iets wat ze in de rest van Nederland kunnen beweren. We klagen niet.

's Avonds, als we voor de nacht naar het toiletgebouw willen, blijft het niet meer droog. Maar het zit heel gezellig in de boot terwijl de regen op het dak tikt. Wat te snoepen en te drinken, boekje erbij, internet: we vermaken ons prima. Extra lekker om daarna diep onder je warme dekbed te kruipen!

- Posted using BlogPress from my iPad

355. Goes

We zijn al vroeg op want onze buurman aan de binnenkant wil graag om acht uur, half negen vertrekken. Hij kan er net achteruit tussenuit schuiven, dus we hoeven met de andere drie boten niet eens de motor te starten. Bob trekt het hele rijtje weer tegen de eerste boot aan. Nico onderneemt de wandeling naar de bakker en komt voor ons met brood en een krantje terug. We kunnen wederom buiten in het zonnetje ontbijten. Wat een luxe!

Wij vertrekken om half elf. Eerst onder de enorm lange Zeelandbrug door. Het blijft een machtig gezicht. We proberen nog even te zeilen maar het piepkleine briesje dat er is, staat tegen. Net als de stroom, dus dat schiet niet op. De zeilen gaan al snel weer naar beneden. Het is prachtig weer: warm en zonnig, dus het is geen straf om zo over de Oosterschelde te tuffen.

Om kwart voor een varen we door de sluis van Het Sas. Daarna gaat het in optocht door het Havenkanaal. Even een half uurtje wachten voor de eerste brug in Goes en om kwart over twee liggen we elk prinsheerlijk in een eigen box in de havenkom midden in Goes. Het valt ons op hoe verzorgd de oude huizen eruit zien. Allemaal netjes geschilderd en opgeknapt. Er staan prachtige huizen bij uit 1500 en 1600; veelal met een oude spreuk boven de deur geschilderd. 

Goes heeft een groot, leuk centrum. Er is toevallig markt. Lekker shoppen dus. Het is ook nog uitverkoop, dus tel uit je winst!

Terwijl we laat in de middag in de kuip zitten te borrelen en later eten , schuift er elk uur een nieuwe lading boten naar binnen. De havenkom raakt steeds voller en het wordt voor de veelal grote boten steeds moeilijker om te draaien en een plekje te vinden. Het is een vermakelijk gezicht.

We blijven nog een dagje in Goes. Dat komt met onze planning beter uit en het is voorwaar geen straf! We doen het 'huishouden', shoppen en wandelen. Bob gaat op zoek naar een winkel waar ze een nieuwe zuignap-met-poot verkopen voor de bevestiging van de plotter. De tijdelijke oplossing met het plankje triplex was geen succes. We schopten er steeds tegenaan en hij was al gebroken. Bob vindt iets dergelijks en met wat gepruts maakt hij er een nieuwe bevestiging van. Kijken hoe lang dit aluminium pootje het volhoudt voordat hij het wegens metaalmoeheid opgeeft... Wij zijn er in elk geval even mee geholpen. 

In de middag begint het wat te regenen. We lezen, puzzelen, doen aan reisplanning en vermaken ons met het becommentariëren van de binnenvarende jachten. In de avond bezoeken we met ons vieren de plaatselijke pizzeria. Gezellig tentje dat niet over klandizie heeft te klagen. Dat is altijd een goed teken.

We hebben het gevoel dat we nu, na een week vakantie, eindelijk een beetje tot rust komen en kunnen gaan relaxen. Tot de laatste werkdag hard gewerkt en dan moet je toch eerst een beetje ontstressen voordat je kan beginnen met genieten.

- Posted using BlogPress from my iPad

354. Zierikzee

Het motregent als we wakker worden. De lucht is grijs. Een hele andere dag dan de zonovergoten warme dag van gisteren. De huidige dikke vier die bij Vlissingen staat en de verwachting dat dat vijf wordt, en dan wind tegen stroom, doen ons besluiten in elk geval niet buitenom te gaan. Nico en Elly zijn nog nooit met de boot in Zeeland geweest, dus de beslissing is niet moeilijk. We gaan een paar leuke Zeeuwse stadjes bezoeken voordat het weer het weekend weer wat gunstiger voor ons wordt. Tegen die tijd zorgen we dat we in Vlissingen klaarliggen om de sprong naar de Belgische kust te maken.

We doen het rustig aan met verse broodjes, koffie en een krantje. Daarna hijsen we ons in het zeilpak en reddingvest en gooien we om half 11 los. Net buiten de Roompot staat een beste wind met flinke golven. En dat is dan nog binnen de bescherming van de zeewering. We zijn blij dat we er voor gekozen hebben om niet buitenom te gaan. We zeilen rustig richting onze bestemming Zierikzee. Het is maar een kippeneindje, maar met de stroom tegen doen we er toch nog drie uur over.

Het is laagwater en in de toegang tot de stad krijgen we de schrik van ons leven als we de dieptemeter regelmatig terug zien lopen tot 60 cm. Het zwaard komt omhoog maar we voelen geen grond en lopen niet vast. Raar, het zou hier veel dieper moeten zijn. In de gemeentehaven midden in de stad is het nog betrekkelijk rustig. We liggen al wel gestapeld maar we hebben een mooie plek. In het centrum is het gezellig druk met vooral heel veel toeristen. De bewolking trekt op en de zon begint te schijnen!

Het lamme pootje van de houder van de plotter is onderweg afgebroken. Bob wil een tijdeIijke oplossing maken met een plankje in de kajuitopening. Daarvoor heeft hij een plaatje triplex nodig... Bij de eerste de beste meneer die er niet uitziet als een toerist, vragen we of er een bouwmarkt in de buurt is. Die is er wel, maar dat is nogal een eindje lopen. Eerst mag Bob wel zijn fiets lenen, maar als hij ziet dat die niet past, brengt hij hem even met de auto. Over gastvrije Zeeuwen gesproken!

De jachthaven blijft de hele middag vol lopen met boten. De havenmeester heeft het druk met een plek aanwijzen, op de plaats duwen en havengeld innen. Aardige man. Over de hele lengte van de steiger liggen de boten vijf dik gestapeld. Reuze gezellig!

We drinken de avondkoffie nog in het zonnetje in de kuip. Nico is voor deze vakantie zijn eerste portie mosselen aan het scoren!

- Posted using BlogPress from my iPad

353. Roompot

Om half zes gaat de wekker. Het is vakantie maar we moeten het bed uit: het hoogwater valt vroeg dus we gaan op pad. Eerst weer terug door de sluis. Wie komen we daar tegen? Een groepje bekenden van de Toerzeilers die met een vakantietocht bezig zijn. Zo vullen we met bijna alleen Toerzeilers de sluis. Allemaal grote jachten, dus die zien we nooit meer terug... Gaan veel te snel voor ons.

Het is zo vroeg op de dag nog windstil. Dus weer het arme motortje aan. Dat maakt overuren deze vakantie. Later komt er wel wind maar die staat tegen. Zo motoren we een eind weg totdat Bob via de marifoon een weerbericht van radio Oostende opvangt. In de namiddag windkracht 5 tot 6. Daar hebben we geen trek in dus we wijzigen de plannen. We zijn nog op tijd om bij de geul de Banjaart af te slaan richting de Roompot. We verleggen de koers en kunnen nu zeilen. Dat gaat nog even lekker hard.

Om half rwee zijn we door de Roompotsluis en om twee uur arriveren we in de Marina. We hebben een mooi plekje aan de langssteiger, dichtbij het toiletgebouw. We liggen wel aan de Kalverstraat van de haven, iedereen loopt langs. Heel gezellig: zo hoor en zie je nog eens wat!

We houden een rustige middag. We luieren wat, doen klusjes en wat boodschappen. Bob tankt de lege jerrycans diesel vol zodat de Yanmar er weer even tegen kan.

- Posted using BlogPress from my iPad

352. Stellendam

Lekker wat verse croissantjes en brood kopen en dan vertrekken we half tien uit IJmuiden. We beginnen met de motor bij, want het eerste uur is er niet veel wind. Dan hijsen we maar eens voorzichtig de gennaker. Eens kijken of we daar wat snelheid mee maken. We hebben onszelf tot doel gesteld om te proberen gemiddeld zo'n zes knopen over de grond te halen. Dat is een vrij ambitieus plan, maar om op tijd onze bestemming te komen, is het nodig. Voor de niet-zeilers onder ons: met 'op tijd' bedoelen we de hele weg stroom mee of zo min mogelijk stroom tegen... Na twee uur varen kan de motor uit want met de zeilen alleen hebben we al genoeg snelheid.

Ter hoogte van Katwijk gaat ook het blauwe gevaar naar beneden. Het waait wat harder, de boot begint achter de gennaker te sleuren en met de fok en de kluiver redden we het ook. Naast de boot zie we een nieuwsgierige zeehond. Hij blijft een hele tijd met zijn kop boven water en kijkt ons nog lang na. Wat zou hij denken...?
De golven komen bijna van opzij. Het water is heel hobbelig en ik krijg een wat onaangenaam gevoel in mijn maag. Tabletjes, droge biscuitjes en wat thee helpen me er doorheen. Een hele oceaanoversteek geen last van zeeziekte gehad, maar hier is het bijna raak!

Rond drie uur zijn we bij de Maasmond. We melden ons netjes. Het is daar zoals gebruikelijk heel onrustig water. Nog onrustiger dan het al was. Het lijkt wel of je met je boot in een centrifuge zit. Eenmaal de oversteek achter de rug wordt het gelukkig wat rustiger. Om kwart over zes liggen we voor de sluis van Stellendam te wachten. Een uur later zijn we er doorheen en meren we af in de Marina. Het was weer een lange dag varen: 8 1/2 uur onderweg en daarin 48.1 mijl afgelegd.

Elly (ook een beetje last van zeeziekte gehad) en ik besluiten dat we geen zin meer hebben om nog te koken. We gaan daarom naar het restaurant in de jachthaven. Een beslissing waar we nog veel plezier van hebben naar later zal blijken...

De serveerster die ons ontvangt vraagt of we gereserveerd hebben. Een rare vraag want driekwart van het restaurant is leeg. We mogen van haar alleen buiten op het terras een plaatsje zoeken want binnen is een partij aan de gang. Okay, we nemen plaats lekker in het zonnetje achter een glazen windscherm. Wij zijn de beroerdste niet. Dan het drankje vooraf. Nico bestelt een vieux-cola met één ijsklontje en na lang wachten krijgt hij een glas cola met meerdere klontjes en een apart glaasje vieux erbij. Dat was niet de bedoeling maar goed.
Bob en ik hebben trek en bestellen gelijk met het hoofdgerecht een broodmandje. We wachten en we wachten en we wachten, maar geen broodmandje. Nog een keer vragen dan. Het is vergeten: we krijgen het gratis van de zaak. Een paar tafels verderop blijken ze steeds gerechten te bestellen die op zijn. Raar in een restaurant. Bij de tafel naast ons wordt het geduld ook heel erg op de proef gesteld en gaat van alles mis. Het schept verbroedering want we worden met alle drie de tafels wat lacherig. Het lijkt de Fawlty Towers wel.

Eindelijk, eindelijk komt ons hoofdgerecht. Dat is orde gelukkig. Omdat we zo lang hebben moeten wachten krijgen we een rondje van de zaak. Nico heeft dorst en bestelt nog een vieux-cola. Na enige tijd komt de serveerster terug met de mededeling dat de vieux op is... In een restaurant! Dan maar een bacardi-cola. Onze verbijstering is compleet als de serveerster terugkomt met weer een enkel glas cola en een roestvrijstalen koffiemelk kannetje met rum erin. Nico valt bijna van zijn stoel van verbazing en wij liggen slap van het lachen praktisch onder de tafel. Maar goed, omdat de vieux op is, krijgt hij dit gratis van de zaak. Nog even en we eten voor niets... Dan de koffie. Bob en ik bestellen koffie maar krijgen er geen melk bij. Weer vragen en weer wachten. Uiteindelijk komt er één cupje melk. We willen allebéi graag melk. Weer wachten en weer vragen. Na veel geduld duikt de bediening nog een cupje op. Deel van de problemen is dat we wel vier verschillende obers aan onze tafel krijgen. Waarschijnlijk sturen ze elkaar omdat ze zich doodschamen voor wat er gebeurt: 'ik ga het ze niet vertellen hoor, ga jij maar...' Een droevig restaurant waar je direct Herman den Blijker of Gordon Ramsey naar toe zou sturen om orde op zaken te stellen. Enfin, we hebben wél gelachen: tot tranen in de ogen en kramp in de kaken aan toe. Het was meer een slapstick voorstelling dan een bezoek aan een restaurant, maar ook leuk, daar niet van!

Elly en ik zijn moe en duiken gelijk het bed in. De mannen moeten nog plannen maken voor de dag van morgen. Besloten wordt dat ijs en weder dienende het volgende doel Blankenberge is. De mannen zijn nog tot laat bezig om de waypoints in de diverse apparaten in te voeren, maar dan zijn de dames allang onder zeil... Verschil moet er wezen.


- Posted using BlogPress from my iPad

351. Naar IJmuiden

Geen uitslapen vandaag want al om 8 uur gooien we fris en vrolijk de landvasten los. Waarom zo vroeg? Omdat de sluizen in IJmuiden rond het spitsuur een paar uur niet draaien en dat willen we voor zijn. Het is somber weer; geen zon en nog helemaal niet warm. Het is net zo heiig als gister. De zwakke wind is recht tegen. Dat wordt dus weer motoren.

We komen op het Markermeer midden in de wiervelden terecht. Dat is onvermijdelijk. Uit voorzorg hebben we het midzwaard opgetrokken. Daar kan in elk geval niets tussen komen. Maar in de schroef raken wel wat slierten groene versiering verstrikt. De NOEST heeft er ook last van en draait een keer in de rondte om het kwijt te raken. Bij de Schellingwoudebrug hebben we geluk. We kunnen praktisch gelijk doorvaren. Hetzelfde geldt voor de Oranjesluizen. Het is helemaal niet druk met bootjes. Op het Noordzeekanaal slalommen we tussen de af- en aanvarende ponten achter het Centraal Station door. Altijd leuk. Pas tegen de middag breekt het zonnetje door en kan eindelijk de lange broek uit.

Ook bij de sluizen van IJmuiden zit het mee. De deuren staan open en we varen zo naar binnen. Om tien voor drie liggen we in de Marina. Lekker vroeg. Er is nog plek zat en we liggen mooi naast elkaar vooraan de steiger. Dat scheelt een hele lange wandeling naar het toiletgebouw... We klussen wat en bezoeken de lokale supermarkt. Een ijsje gaat er goed in. Jammer dat het zo warm is dat het chocolade ijsje in de hand smelt en op mijn korte broek valt. Dat wordt dus in het toiletgebouw de broek wassen. De schade valt mee en hij hangt al gauw lekker droog te wapperen in het want. Bij een strandtent halen we een visje met toebehoren en die peuzelen we, met een glaasje wijn erbij, in de boot op. Het voelt nu toch echt wel op vakantie!


Er hangen de hele avond erg donkere luchten boven het land. Gelukkig valt er bij ons niets uit. Dit in tegenstelling tot andere delen van Nederland die met onweer en hoosbuien te maken hebben. De heren houden palaver en de dames bemoeien zich er niet mee. Wij laten ons morgen verrassen...

- Posted using BlogPress from my iPad

350. Onderweg

Vanmorgen om kwart voor acht zitten we al in de auto op weg naar de boot. Het is 22 graden buiten dus het belooft weer een mooie dag te worden. In de jachthaven is het bloedheet. We zetten alle bagage binnen, tanken water en zorgen dat we zo gauw mogelijk wegkomen. Het in-en opruimen kan onderweg wel.

Het is nevelig en ongelooflijk stil op het IJsselmeer. Bijna geen wind en geen boot te zien. Dit is een mooie gelegenheid om onze auto-pilot uit te proberen. Hij doet het zowaar! Dat is handig want nu kunnen wij lekker wat rommelen en het krantje lezen. Bob is wel heel actief want hij maakt met een klein sponsje de hele boot schoon. Al die spinnenwebben zijn hem een doorn in het oog...







De zon gaat schijnen en het wordt steeds warmer. Bij de sluis van Enkhuizen is geen kip te bekennen. We vliegen er doorheen. Op het Markermeer lijkt het alsof iemand een windmachine heeft aangezet. Zo is het windstil en zo zeilen we met ruim 6 knopen de gangboorden bijna onder water; hoog aan de wind met rottige knobbelgolfjes schuin tegen. We gaan als de sneltrein maar het is niet echt comfortabel. Ik ben wel blij dat er nu wind staat, anders was het vanwege de warmte bijna niet uit te houden geweest.







Om kwart voor zes arriveren we in de Marina in Monnickendam. De ligplaats van de zelfgebouwde woonboot van Nico en Elly met wie we samen op vakantie gaan. We worden onthaald met koffie en een zalmsalade. Heerlijk! Wat worden we verwend: we hoeven zelf niet te koken... We hebben vandaag een lange dag gemaakt: ruim acht uur aan één stuk gevaren en daarin 43,5 mijl (. ) afgelegd. Dat is niet niks voor een eerste vakantiedag.



- Posted using BlogPress from my iPad

349. Autopilot

We hebben al jaren ruzie met de autopilot; hij zat bij de koop van de boot in, dus hij kwam als het ware mee met de inventaris. Je mag een 'gegeven' paard niet in de bek kijken, dus zijn aanwezigheid wordt getolereerd. We liggen niet echt wakker van deze dwarsligger want we vinden het veel te leuk om zelf aan het roer te zitten. Bovendien wil je toch graag snel kunnen uitwijken als dat nodig is. Met de autopilot 'in control' heb ik het idee dat dat niet kan.

Wat mankeert er aan hem? Hij is verbonden met onze windmeter en vaart keurig een koers in de gevraagde windhoek. Als we hem echter een kompaskoers proberen te laten varen, raakt hij compleet in de war. We hebben hem al talloze malen gekalibreerd maar dat mag niet helpen. Ook is hij al eens naar de autopilot-dokter geweest die er een nieuw kompasje in heeft gezet, maar ook dat maakte geen verschil.




Dat kalibreren is trouwens niet zo eenvoudig want je moet daarvoor in drie minuten tijd een rondje van 360 graden varen en dat tweemaal achter elkaar. Dat is op zich al een hele uitkienerij met de stopwatch op schoot. Nog moeilijker is het om een plek te vinden waar je dat kan doen. Heb je net anderhalf rondje gehad, komt er weer een boot aan voor wie je moet uitwijken. Overnieuw beginnen maar weer. Het IJsselmeer is zó groot, maar op de een of andere manier moet men altijd precies in ons pad varen. Daarbij moet het ook nog een beetje rustig water zijn. Die twee vereisten maken het lastig om uit te voeren.

In de zomervakantie zijn we van plan een grote reis te maken over zee. Een autopilot die ook echt werkt zou dan wel handig zijn. Vandaar dat we het vandaag toch maar weer eens geprobeerd hebben. Twee rondjes ongestoord draaien lukte net. Daarna hebben we hem even geprobeerd en hij lijkt het te doen. Ik kan het bijna niet geloven. Dit lijkt me wel heel toevallig. Is dit een schijnbeweging om ons goed te stemmen? Onderweg zullen we er achter komen: we houden u op de hoogte!


- Posted using BlogPress from my iPad

348. Generale

De 'generale' voor de vakantie. We hebben de hele auto alvast vol met proviand en andere 'onmisbare' inventaris voor onze boot. Zelfs de wadpoten en een paar extra jerrycans met diesel gaan mee. Er verdwijnen ook een paar items vice versa van de boot naar huis, zoals de winterpakken en wat oude kussens. Altijd moeilijk te bedenken wat je vooral niet moet vergeten en waar je eigenlijk wel zonder kan.

We zeilen naar het zuiden. Ondanks de vrij hoge golven die we schuin tegen hebben, gaan we als een speer. Ons bootje slaat zich er dapper doorheen. Op naar Stavoren. We zijn er al een tijdje niet meer geweest en het is altijd leuk om daar op de dijk en bij de sluis te kijken. In de haven blijken we aan dezelfde steiger als Madame Rosa te liggen: wel bekend van vorige blogs.




Ons middelste kleinkind besluit dat hij wel even bij opa en oma langs wil, dus sleept hij zijn ouders mee voor een kort bezoek. De kleine krummel vermaakt zich kostelijk maar is wel teleurgesteld dat hij niet bij opa op de boot mag. Geen zwemvest bij ons, dus tja.... dan maar even op de wal vermaken!




Daarna gaan we op de 'Madame' aan de borrel. De wereld is klein, hun boot ligt in dezelfde haven als waar de Zeevonk nu ligt (zie sylpost.blogspot.nl).
Heel gezellig gekletst en genoten van de eigengemaakte kwee-peer brandewijn...

We worden al zo lui dat we voor een weekendje geen warm eten meer meenemen. Er zit niets anders op dan langs de visboer te gas. Het blijft behelpen...




Morgen met gezwinde spoed dezelfde weg terug naar huis en weer een paar daagjes werken.


- Posted using BlogPress from my iPad