344. Manoeuvreren op de motor

De afdeling Noord van de Toerzeilers organiseert elk jaar een dagje manoeuvreren op de motor. Ditmaal is Bob gevraagd om 's morgens het theoretische deel voor zijn rekening te nemen en 's middags als een van de instructeurs op een boot mee te varen.

Klik hier voor het filmpje

We verzamelen op de Avalon en lopen daarna naar een restaurant in Stavoren. Vanwege de slechte weersverwachting voor de dag van morgen (onweer, rukwinden, regen) heeft een drietal boten afgezegd. Jammer, want nu zijn er nog maar vier over. Maar niet getreurd, ook met vier boten dreigt dit een hele leuke dag te worden!



Bob heeft zijn demonstratiebootje maar weer eens uit de kast gehaald. Zelf gemaakt uit een blokje hout met daarop vast zes hele dunne lijntjes die de landvasten aan de voor-, midden- en achterbolders voorstellen. Op een plastic kaarthouder heeft hij met stukjes tape een langssteiger en boxen met meerpalen geplakt. Op natte, koude avonden tijdens tochten met groepen Toerzeilers heeft het als instructiemiddel al menig keer zijn nut bewezen. Met behulp van het bootje met de landvasten kan je heel goed beeldend uitleggen hoe je de lijnen bijvoorbeeld bij het wegvaren op lager wal, uit een krappe plek of bij afmeren met dwarse wind goed kan gebruiken.
Ook vandaag zorgt het bootje weer voor heel wat aha-momenten.


Daarna gaan we het water op. Elke boot krijgt een eigen instructeur mee. Wat is er leuker en leerzamer dan een ervaren iemand op je eigen boot die je helpt met wat handige tips en trucs specifiek voor jouw boot? Iedere boot reageert anders. Dat kan liggen bijvoorbeeld aan de vorm van het onderwaterschip, de kiel, de opbouw, de motor, het roer, de schroef en nog wat andere variabelen.






Na een paar uurtjes oefenen zitten de hoofden vol met informatie en is het tijd voor ontspanning. Tijd voor een drankje en een hapje, wederom op ons 'moederschip' de Avalon.



Het was een hele gezellige leerzame dag waarop we ook weer leuke, nieuwe mensen ontmoet hebben. Het weer heeft zich boven verwachting goed gehouden. Een top dag!

343. Statiefoto's


Als je met een groep vaart is het voordeel dat anderen foto's van jouw varende boot kunnen nemen. Tenminste, als er niet teveel golfslag staat want dan is het moeilijk scherp stellen. De horizon valt achteraf nog recht te zetten, maar aan onscherpe foto's kan je naderhand weinig meer doen.
Jammer alleen dat het net lijkt of je altijd met mooi weer vaart...

Weer thuis na de meivakantie kregen we een groot aantal mooie foto's van onze boot. Dank aan allen!

Hieronder een deel daarvan.









342. Stavoren

Hoera! Michiel is vandaag jarig! Om dat te vieren sjouw ik op de vroege morgen naar de plaatselijke supermarkt om een lekker gebakje voor bij de koffie te halen. Helaas, er is al niets meer. Alleen nog een verdwaalde brownie die we dan maar samen moeten delen.


Om half 11 staan we allemaal paraat om de Albatros uit te zwaaien. Niet lang daarna vertrekken de andere vier boten ook. Het is fantastisch zeilweer. Het is warm en er waait een heerlijk briesje. De korte broek kan gelijk al aan. We zeilen hoog aan de wind in één ruk door tot een eind voorbij Stavoren. 



Op een gegeven moment keren we om en zoeken we de haven op. Na drie uur puur plezier arriveren we in de buiten marina. De Noest is er al en heeft voor de anderen een ligplaats geregeld. 

Aan het eind van de middag houden we onze laatste steigerborrel. Nou ja, niet op de steiger maar in het gras. Tot onze verrassing komen onze reisgenoten met cadeaus aanzetten. Van de twee jongens krijgen we een eigen geschreven kaart en een stormlantaarn met een LED-lampje erin. Van de anderen krijgen we ook een bedankkaartje en twee flessen witte wijn! Heerlijk...



Na het eten maken Bob en ik nog een rondje over de dijk en door het dorp. De oppashond van Harry en Tity wordt door zoonlief gebracht en wij drinken nog een glaasje fris in de kuip totdat het donker wordt. Morgenochtend op tijd op en dan nemen we afscheid van elkaar.

341. Hindeloopen

Het is vandaag Bevrijdingsdag en Hemelvaartsdag tegelijk. Volgens mij heb ik dat niet eerder (bewust) meegemaakt!

Ik lig nog lekker op één oor als ik de motoren van de bruinevloot schepen aan de andere kant van de steiger al hoor starten. Ze vertrekken belachelijk vroeg, ongetwijfeld omdat ze het tij naar de eilanden moeten halen. Dat is niet ons probleem want wij blijven lekker rustig op het IJsselmeer. Voor ons geen voor dag en dauw opstaan, geen gedrang voor een volle sluis en geen stroom tegen. 


Hoewel het dus een dubbele feestdag is, is de Jumbo gewoon open. Lang leve de 24-uurs economie. Als alle boodschappen zijn ingeladen en de plannen zijn besproken, vertrekken we om half 11 richting het zuiden. Het weerbericht geeft een zuidoosten wind. Jammergenoeg is hij iets meer zuid dan oost. Dat betekent dat we niet, zoals gehoopt, hoog aan de wind naar Hindeloopen kunnen zeilen. Helaas moeten we kruisen. We laveren ons een ongeluk... net als je denkt een beetje hoogte te hebben gewonnen, moet je voorrang geven aan een tochtgenoot en ben je terug bij af. We maken ongeveer dezelfde slagen dus we komen elkaar steeds tegen. Een goede manier om de voorrangsregels weer even in het hoofd te krijgen.


Na drie uur tegen de wind opboksen heb ik het wel een beetje gezien. Het schiet niet meer echt op, ik krijg het koud en in de verte zijn allerlei wedstrijden met kleine bootjes aan de gang. We hebben geen zin om midden in het gedrang terecht te komen dus we strijken de zeilen, zetten de motor aan en varen in één streep door naar 'Hylpen'. De hele groep heeft op hetzelfde moment hetzelfde idee en zo arriveren met ons vijven tegelijk op de stoep van de havenmeester. Zoals telefonisch afgesproken heeft hij voor ons vijf boxen naast elkaar. Alleen niet dichtbij het toiletgebouw. Daar blijken onze boten te klein voor, dan moeten ze eerst nog wat groeien.

Het scheelt een jas: op het water of in de haven. In de stad (jazeker...)  is het beredruk. Het wemelt van de toeristen. Het is ook heerlijk weer om met een ijsje in de hand langs de waterkant te flaneren. Op de Albatros wordt nog even hard gewerkt. De startaccu van de motor heeft het begeven. Er wordt een nieuwe gekocht en de accu's worden omgeruild. Gelukkig zijn er karretjes in de haven om dat soort zwaargewichten (en andere dingen) mee te vervoeren. 


We bakken nog even bruin in de zon en om half zeven melden we ons bij het havenrestaurant. We zijn met dertien personen maar maken lawaai voor dertig. Helemaal nadat het eerste borreltje achterover is geslagen. Voor het diner verhuizen we van het terras naar binnen. Daar krijgen we een opvoering van hoe je niét een restaurant moet leiden. Het arme-nog niet ingewerkte- personeel kan de grote toeloop van eters niet aan en raakt volledig de weg kwijt. Ons wachten duurt erg lang. Als er dan eindelijk wat komt, is het nog verkeerd ook. De een heeft wel iets te eten, de ander niet. Bijgerechten worden vergeten en voor het opnemen van de drankjes schijnt helemaal geen tijd meer te zijn. Het geheel doet me een beetje denken aan de serie Fawlty Towers. Na vier (!) uur wachten en tafelen hebben we eindelijk de maaltijd achter de kiezen. De beide jongemannen van 10 en 12 jaar hebben zich uitstekend gedragen: een ware beproeving voor hen om zo lang netjes aan tafel te moeten blijven. Grlukkig hebben we ons niet verveeld: het was beregezellig!


Voor een korte vergadering spoeden we ons naar de Albatros. Daar kunnen we makkelijk met ons allen in. De Albatros zelf vertrekt morgen al naar huis. De andere vier boten varen gezamenlijk naar Stavoren en vervolgen zaterdag hun eigen weg. Als afsluiting worden de certificaten van deelname en de Toerzeil bekers uitgereikt. Het is een latertje geworden. Gauw naar bed en morgen vertrekken we fris en fruitig voor de laatste etappe.

340. Makkum

We staan vroeg op. Om 9 uur hebben we palaver en om half 10 is het de bedoeling dat we vertrekken. Iedereen is keurig op tijd. Het weer houdt zich aan de voorspellingen en voordat we het weten schuiven we met ons vijven door de brug.



Staat er eerst nog heel weinig wind, langzamerhand wordt het iets meer en kunnen we met een beetje normale snelheid zeilen. De aanwezige spinnakers/gennakers gaan omhoog en zo proberen we eruit te halen wat erin zit. De Noest heeft de turbo aan en is al gauw bijna uit het zicht verdwenen. De andere boten gaan redelijk gelijk op en houden elkaar zo in het oog. Hopelijk zijn er wat mooie foto's van elkaars boten gemaakt, maar waarschijnlijk zien we die pas na thuiskomst. Wij hebben in elk geval ons best gedaan...




Bij het naderen van Makkum wordt de wind allengs minder. Zodra de bootsnelheid definitief onder de twee knopen komt, geven we het op en starten we de motor. Dan is het nog een minuuut of twintig tot de haven. Al met al hebben we bij aankomst in de gemeentehaven ruim 6 uur achtereen gevaren. In de stralende zon en in een lekkere temperatuur. Wie had dat vorige week kunnen denken...

We liggen met ons allen bij elkaar aan de steiger vlakbij de viskraam. Eenmaal raden wat iedereen vanavond eet...


Tereijl we aan het afmeren zijn, belt onze zoon dat hij toevallig in de buurt is en wel even langs wil komen. Met onze schoondochter en middelste kleinzoon natuurlijk. Heel gezellig!


Het is daarna weer klustijd, hier en daar hapert er wat. Bob duikt met genoegen weer een bakskist in...


Na de twee minuten stilte voor de dodenherdenking gaan we aan de koffie en kijken we terug op een fantastische zeildag waarin we 21 mijl puur zeilplezier gehad hebben!



twee minuten stilte voor de dodenherdenking en koffiedrinken.

339. Relax

Het heeft vannacht hard gewaaid en nog harder geregend. Grote druppels kletterden op ons dakje. Dan is het lekker liggen in je warme, droge bedje...

Het is wat wisselend bewolkt maar goed toeven in de kuip. Zoals verwacht waait het flink. We spreken af dat we in elk geval de ochtend nog in Medemblik blijven. We drinken op ons gemak koffie en zitten wat te lezen in een zonnetje dat zich nu en dan tussen de wolken door laat zien. We kijken met plezier naar de futen die onder en naast het drijvende toiletgebouw van allerlei afval in drijvende autobanden hun nestjes hebben gebouwd. De vrouwtjes zitten te broeden op hun eieren en de mannetjes zwemmen af en aan met takjes en met eten. Het is een lawaai van jewelste: de heren hebben het ook nog eens erg druk met het verdedigen van hun territorium, huis, vrouw en toekomstige kindertjes.




Uit de beschutting blaast er nog een koude wind. We besluiten ook 's middags niet uit te varen. Het waait net iets te hard en het is net wat te koud om er een comfortabele overtocht van te maken. En we doen dit voor ons plezier nietwaar...?

Er wordt hier en daar nog wat geklust en ik geniet in alle rust van mijn nieuwe e-reader. Ik heb het hele afgelopen jaar nog nooit in zo korte tijd zoveel boeken uitgelezen. Over 'relaxed' gesproken!


Om vijf uur houden we een borrel met wat hapjes. Bij de picknickbank in het gras. Ieder neemt wat te eten en te snacken mee. Het is weer een gezellige boel. 


Ik heb geen zin meer om daarna nog te koken (en af te wassen...) en dus gaan we op jacht naar een pannenkoek. De bemanning van de Noest gaat met ons mee. In een heel leeg café zitten we met ons zessen lekker te schransen. Ik begin er alweer aan te wennen dit leven: beetje relaxen, beetje varen, beetje kletsen en een beetje in de zon zitten...

338. Medemblik

Alweer een prachtige zonnetje bij het wakkker worden. Wat worden we verwend! Het waait wat harder dan gisteren, maar gelukkig niet té hard.

Om half tien houden we palaver en om tien uur vertrekkken we. Het eerste stuk hebben we ruime wind en schieten we vooruit. We halen een snelheid van bijna zeven knopen. Eenmaal om de bocht zeilen we hoog aan de wind. De wind trekt aan en wordt wat vlagerig. Hoewel aan hoger wal, worden de golfjes ook wat hoger. In no time zijn we in Medemblik. Mooi op tijd want het waait flink door. 





In de Westerhaven is het stil. Lege boxen genoeg. We liggen aan dezelfde steiger. Alleen de Albatros ligt langs de kant want ze past niet tussen de palen... Dat komt mooi uit want de boot heeft problemen  met de fok. Het in- en uitrollen gaat niet zoals het hoort en het lukt ook niet om hem te laten zakken. 


Bob zijn bootsmanstoeltje, zijn postuur en zijn gebrek aan hoogtevrees komen weer goed van pas. Bob gaat de lucht in en de rest van het gezelschap helpt mee hijsen of zit aan de picknickbank te genieten van de gratis voorstelling. Het is een lekkere temperatuur hoewel de lucht wel enigszins betrokken is. Er komen thee en koekjes op tafel. Er worden foto's gemaakt. De goede raadgevingen van de beste zeelui aan wal zijn niet van de lucht.




Bob hangt wel een uur bovenin het topje van de mast. Allerlei gereedschap gaat met een touwtje heen en weer naar de top. Uiteindelijk is het euvel gevonden en is de klus geklaard. En passant vervangt Bob op de terugweg nog een blokje en een lijntje van de lazy jacks. 

We doen wat boodschapjes bij de plaatselijke Spar en genieten daarna van een borreltje bij het lezen van de krant. Het vakantietempo begint al aardig in te dalen...

337. Enkhuizen

Ik word wakker van een stralend zonnetje dat naar binnen schijnt. De nacht is koud geweest, heel koud, maar dit maakt een hoop goed. De lucht is helderblauw en er staat weinig wind.

In de kuip is het aangenaam toeven en hoe later op de dag, hoe warmer het wordt. We eten buiten, we drinken buiten koffie en we zitten de hele middag buiten te lezen. Wie had dat gedacht enkele dagen geleden toen de weerberichten nog bar slecht waren. 


Halverwege de middag arriveert de Rana en nog even wat later zien we ook de Albatros naar binnen schuifelen. Ons groepje is compleet! Om dat te vieren slenteren we even later naar een terras aan het water. Heerlijk in het zonnetje genieten we van een drankje (of twee) en bedenken we wat we morgen gaan doen.


Terug bij de boten zitten we in de schaduw en is het best fris. Even gauw wat eten, aan de koffie, het kacheltje aan en niet te laat naar bed. Morgen weer een dag!