347. North Beach weekend

Het gaat goed met de North Beach club. De club telt relatief veel leden. De laatste jaren zijn er enkele North Beaches in andere handen overgegaan. Dat brengt nieuwe mensen in de club die ook weer tot  nieuwe initiatieven aanleiding geven. Eenmaal in het jaar hebben we in de winter een droge bijeenkomst én eenmaal in het jaar ontmoeten we elkaar op het water. Dit keer is er voor een lang weekend naar Texel gekozen. Speciaal voor de leden die nog geen ervaring op het Wad hebben. Op donderdag verzamelt men in Stavoren. Vandaar vertrekt men vrijdag via Den Oever naar Oudeschild op Texel.

de clubvlag in top
Ik moet vrijdag nog tot half vijf werken, dus wij kiezen voor een andere route. Bob haalt me op van het werk en we rijden gelijk door naar Makkum. De trossen gaan los en de zeilen gaan op. Richting Den Oever. Het is een mooie rustige avond. Klein windje erbij en niet te koud. Het is stil op het IJsselmeer. We volgen de hele Afsluitdijk tot aan de overkant. Alleen het laatste stukje valt de wind wat weg en moet de motor aan. Het is een heerlijk rustig tochtje. Rond negen uur passeren we vlot de Lorentzsluizen en meren we af in de Waddenhaven, de buitenhaven van Den Oever. Er hangt daar een serene rust.

de Waddenhaven in Den Oever
een lokaal miniatuur vissersbootje
De volgende morgen staan we om vijf uur op en vertrekken we om half zes. Stilletjes sluipen we de nog slapende haven uit. Het is bijna windstil. Gelukkig is het niet mistig, daar waren we gezien de berichten even bang voor. We tuffen via het Visjagersgaatje en het Gat van de Stier naar de overkant. Als we daar rond half acht arriveren, ligt iedereen nog in diepe rust. Er liggen tien North Beaches op een rij. Zoveel van onze boten hebben we nog nooit bij elkaar gezien! Om een uur of negen wordt men langzaam wakker en het duurt dan nog even voordat men ontdekt dat wij ondertussen ook gearriveerd zijn!

heel vroeg in de ochtend...
elf op een rij

We houden een relaxed dagje. We wandelen wat en kijken naar de catamarans die meedoen aan de Ronde om Texel. Er is weinig wind en er zijn dan ook weinig deelnemers die de finish halen. Later op de middag valt er een enkel spettertje. We borrelen wat met elkaar en het is zo gezellig dat we ons moeten haasten om op tijd in het restaurant voor onze gezamenlijk diner te zijn. De avond vliegt voorbij en voor we het weten is het elf uur en breken we op.


Zondag vertrekken we in vier verschillende ploegen naar huis. Twee via verschillende routes en tijden naar Den Oever en twee richting Kornwerderzand. Wij zeilen met nog drie boten wat later in het tij richting Kornwerd.

tot volgend jaar!

Er staat een stevig windje eind 4 met vlagen van 5. We hebben, niet geheel toevallig zo uitgekiend, wind en stroom mee. Het gaat als een speer. We klokken een maximum snelheid over de grond van 8,4 knopen. Wij varen lange tijd naast de Tandora en we filmen en fotograferen elkaar om het leven. Het lijkt bijna of onderstaand filmpje versneld is opgenomen of versneld wordt afgespeeld, maar er is echt niet mee geknoeid. Een machtig gezicht hoe onze scheepjes zich met gemak door het water ploegen! Daar kan je uren naar blijven kijken... Zie het filmpje hieronder.



Bij de sluis aangekomen varen twee boten door naar Harlingen. Wij naderen met nog een boot het sluizencomplex. Daar zien we twee North Beaches die eerder zijn vertrokken en liggen te wachten. Zo zijn we weer met vier. De Sylke heeft geluk en kan bijna gelijk doorvaren. Na de sluis splitsen we weer in twee andere groepjes van twee. Twee NB's varen door naar Workum, wij varen met een andere NB naar onze haven in Makkum. Heel leuk, als gast komen zijn naast onze box te liggen. We knutselen wat en ruimen op. Aan het eind van de middag nemen we afscheid en gaan wij naar huis. Het was weer een druk, gezellig en veelbewogen weekend waarin we heerlijk gezeild hebben!

heen-
en terugweg

met z'n tweetjes in de haven van Makkum


347. North Beach weekend

Het gaat goed met de North Beach club. De club telt relatief veel leden. De laatste jaren zijn er enkele North Beaches in andere handen overgegaan. Dat brengt nieuwe mensen in de club die ook weer tot  nieuwe initiatieven aanleiding geven. Eenmaal in het jaar hebben we in de winter een droge bijeenkomst én eenmaal in het jaar ontmoeten we elkaar op het water. Dit keer is er voor een lang weekend naar Texel gekozen. Speciaal voor de leden die nog geen ervaring op het Wad hebben. Op donderdag verzamelt men in Stavoren. Vandaar vertrekt men vrijdag via Den Oever naar Oudeschild op Texel.

de clubvlag in top
Ik moet vrijdag nog tot half vijf werken, dus wij kiezen voor een andere route. Bob haalt me op van het werk en we rijden gelijk door naar Makkum. De trossen gaan los en de zeilen gaan op. Richting Den Oever. Het is een mooie rustige avond. Klein windje erbij en niet te koud. Het is stil op het IJsselmeer. We volgen de hele Afsluitdijk tot aan de overkant. Alleen het laatste stukje valt de wind wat weg en moet de motor aan. Het is een heerlijk rustig tochtje. Rond negen uur passeren we vlot de Lorentzsluizen en meren we af in de Waddenhaven, de buitenhaven van Den Oever. Er hangt daar een serene rust.

de Waddenhaven in Den Oever
een lokaal miniatuur vissersbootje
De volgende morgen staan we om vijf uur op en vertrekken we om half zes. Stilletjes sluipen we de nog slapende haven uit. Het is bijna windstil. Gelukkig is het niet mistig, daar waren we gezien de berichten even bang voor. We tuffen via het Visjagersgaatje en het Gat van de Stier naar de overkant. Als we daar rond half acht arriveren, ligt iedereen nog in diepe rust. Er liggen tien North Beaches op een rij. Zoveel van onze boten hebben we nog nooit bij elkaar gezien! Om een uur of negen wordt men langzaam wakker en het duurt dan nog even voordat men ontdekt dat wij ondertussen ook gearriveerd zijn!

heel vroeg in de ochtend...
elf op een rij
We houden een relaxed dagje. We wandelen wat en kijken naar de catamarans die meedoen aan de Ronde om Texel. Er is weinig wind en er zijn dan ook weinig deelnemers die de finish halen. Later op de middag valt er een enkel spettertje. We borrelen wat met elkaar en het is zo gezellig dat we ons moeten haasten om op tijd in het restaurant voor onze gezamenlijk diner te zijn. De avond vliegt voorbij en voor we het weten is het elf uur en breken we op.


Zondag vertrekken we in vier verschillende ploegen naar huis. Twee via verschillende routes en tijden naar Den Oever en twee richting Kornwerderzand. Wij zeilen met nog drie boten wat later in het tij richting Kornwerd.

tot volgend jaar!
Er staat een stevig windje eind 4 met vlagen van 5. We hebben, niet geheel toevallig zo uitgekiend, wind en stroom mee. Het gaat als een speer. We klokken een maximum snelheid over de grond van 8,4 knopen. Wij varen lange tijd naast de Tandora en we filmen en fotograferen elkaar om het leven. Het lijkt bijna of onderstaand filmpje versneld is opgenomen of versneld wordt afgespeeld, maar er is echt niet mee geknoeid. Een machtig gezicht hoe onze scheepjes zich met gemak door het water ploegen! Daar kan je uren naar blijven kijken... Zie het filmpje hieronder.


Bij de sluis aangekomen varen twee boten door naar Harlingen. Wij naderen met nog een boot het sluizencomplex. Daar zien we twee North Beaches die eerder zijn vertrokken en liggen te wachten. Zo zijn we weer met vier. De Sylke heeft geluk en kan bijna gelijk doorvaren. Na de sluis splitsen we weer in twee andere groepjes van twee. Twee NB's varen door naar Workum, wij varen met een andere NB naar onze haven in Makkum. Heel leuk, als gast komen zijn naast onze box te liggen. We knutselen wat en ruimen op. Aan het eind van de middag nemen we afscheid en gaan wij naar huis. Het was weer een druk, gezellig en veelbewogen weekend waarin we heerlijk gezeild hebben!

heen-
en terugweg

met z'n tweetjes in de haven van Makkum


346. Oefendag met de KNRM

Vroeg in de ochtend rijden we over nog uitgestorven wegen maar Makkum. Richting onze jachthaven. Niet om te gaan zeilen, maar om wat bootspullen op te halen: zeilpakken, reddingsvesten en laarzen. Om 10 uur start in Medemblik de KNRM oefendag van de Toerzeilers. Met de boot halen we dat niet meer, dus nemen we de auto. Samen met de bemanning van de zes deelnemende boten én wat opstappers van de Bemanningbank verzamelen we in een knus cafeetje aan de haven. Met een bakje koffie voor onze neus beginnen we aan het ochtendprogramma.

eerst de theorie
Arno namens de KNRM en Kees namens de Toerzeilers nemen in vogelvlucht de werkzaamheden van de KNRM en wat algemene basisprincipes van veiligheid aan boord en het redden van drenkelingen met ons door. De opstappers worden over de boten verdeeld zodat iedereen tenminste drie bemanningsleden aan boord heeft. Ik bof dat ik voor het maken van foto's en filmopnamen de hele middag bij een van de twee deelnemende reddingboten, de Bernardine uit Medemblik, aan boord mag. De andere deelnemende reddingboot, de Johanna Margareta, komt speciaal voor deze gelegenheid uit Den Oever.

de briefing van de beide reddingboot bemanningen
de Johanna Margareta
de Bernardine
Na het boterhammetje stapt iedereen aan boord en beginnen we aan het praktijkgedeelte. Iedere boot krijgt een KNRM'er in overlevingspak mee. Met een reddingboot in de buurt speelt de KNRM'er voor drenkeling en mag de bemanning van de boot hem proberen te redden. Zeilend of op de motor. Men komt er achter dat het aanvaren niet altijd even makkelijk is. De een schiet met een noodvaart de zwemmer voorbij, de ander ligt te vroeg stil en de volgende vaart per ongeluk aan de verkeerde kant  langszij. Alle mogelijke varianten passeren de revue. Drijvende hulpmiddelen als de sling, de joon en reddingboeien worden de drenkeling achterna gegooid. Soms allemaal in een keer tegelijk.

De vrijwillige drenkelingen hebben het zwaar te verduren. De een ligt een eeuwigheid in het water voordat hij eindelijk opgepikt wordt, bij een ander gaat bij het ophijsen zijn stem bijna twee octaven de hoogte in... Van een andere KNRM'er lekt de rits in zijn pak en hij wordt kletsnat. Hij komt het water uit want hij krijgt het koud. De zorgzame zeilers sturen hem de kajuit van de zeilboot in waar hij zich kan omkleden en wat droge kleren van de schipper te leen krijgt.



na elke oefening volgt direct een evaluatie
Na het oefenen van man over boord wordt er nog gesleept. Met zowel een spruit en een lange lijn als langszij. Na drie uur ingespannen ploeteren zoek iedereen de haven weer op. Nanno van de Akka wil persé als een manke vogel gesleept langszij, de haven binnengebracht geworden. En dat gebeurt dan ook... Bij het botenhuis demonstreren de mannen het omkieperen van een reddingvlot en steken ze nog wat noodvuurwerk af. Daarna is het over en uit. 



de haven in slepen
We hebben met ons allen genoten van een zeer leerzame en geslaagde dag. Iedereen is vol lof over de vrijwilligers van de KNRM: de mannen en één vrouw was geen moeite teveel om het ons naar de zin te maken. Bijkomend voordeel is dat ook zij weer veel van deze dag geleerd hebben. Het mes snijdt  dus aan twee kanten. Beide partijen vinden het evenement zeer zeker voor herhaling vatbaar.

Voor een filmpje over de dag: klik hier

De deelnemers krijgen hun Toerzeilglas. De redders een flinke donatie, een glaasje en de bijbehorende inhoud. Zo nemen we aan het eind van de middag afscheid van elkaar. De redders ruimen het station op en trekken droge kleren aan. De zeilers keren terug naar het café voor een gezellige maaltijd,  een smakelijk einde van een hele leuke dag!


345. Texel

Zaterdagmorgen arriveren we bepakt en bezakt in de haven: aanvulling op de proviand, schoon beddengoed, allerlei gereedschap om iets te knutselen. Elke keer zijn we van plan het minimale mee te nemen en elke weekend hebben we een volle auto. Waar het vandaan komt (en waar het blijft...)?

Waar zullen we naar toe? Eigenlijk liggen Medemblik en Enkhuizen in de planning. Maar het is warm en het waait niet hard. Dat betekent vervelende vliegjes op het IJsselmeer en daar heb ik een vreselijke hekel aan. Daarbij komt de wind maandag uit het noorden en dat betekent een heel eind tegen de wind in naar huis laveren/motoren. Ook niet ideaal. Wat dan? Zijn de eilanden een optie? Bij warm weer geen vliegjes op zout water. Dat staat mij wel aan. Welk eiland kunnen we nog halen? Het is niet echt vroeg meer en naar het tij hebben we helemaal niet gekeken. Bob duikt in de tabellen en besluit dat Texel nog net te doen is. We zijn een beetje aan de late kant, maar met wat geluk zijn we net met de kentering op de plaats van bestemming. Dat is, als de sluis meewerkt.

Het ziet er vooralsnog goed uit. We hoeven niet lang te wachten voordat we de net gerenoveerde sluis binnen kunnen varen. Helaas vertoont de daarop volgende brug in de Afsluitdijk regelmatig kuren. Zeker één keer in de week wil hij niet meer open (of dicht) en staat er een lange rijen auto's te wachten.  De brugwachter heeft daarom besloten de beweegbare brug zo min mogelijk te bewegen. Eerst groepjes boten verzamelen en die er dan in één keer doorlaten. Een niet onverstandige maatregel lijkt me dat. Zo liggen we dus zeker een half uur in de kom, gevangen tussen sluis en brug, rondjes te draaien. Al met al is het nog best laat in het tij voordat we verder kunnen.
Het zeilt als de brandweer. Een lekker windje, stroom mee, een helblauwe lucht, wat wil je nog meer!

Klik hier voor het filmpje.

In de Waddenhaven in Oudeschild is het niet druk. De steigers voor de kleine bootjes zijn bijna leeg. Er ligt nog een mooie Cornish Crabber en een andere North Beach, de Windhoek, die we nog niet eerder hebben gezien. We liggen heerlijk in het zonnetje te genieten.

het is niet druk...
Zondag is het onze trouwdag. Ik vind het wel toepasselijk om precies op deze dag een tandem te huren. Daar hebben we geen van beiden ooit op gefietst. Jammer dat we de eerste keer opstappen niet konden filmen. Dat valt nog niet mee... Gaandeweg de dag worden we er steeds bedrevener in!


We fietsen naar het paracentrum. Een lekker stukje weg en leuk om even te kijken. Het is er stervensdruk. De hele dag door vinden er rondvluchten plaats en wordt er parachute gesprongen. Elk kwartier gaat een nieuwe lading durfals de lucht in. De meeste sprongen zijn tandemsprongen met toeristen. Ik moet zeggen: de instructeurs komen met passagier en al keurig (en zachtjes) op het veldje voor de toeschouwers terecht. Vakwerk. 's Avonds gaan we lekker uit eten. Genieten!

en alweer een nieuwe lichting durfals
Maandagmorgen vertrekken we om 7 uur. Het is nog koud. Twee truien, zeilpak, muts en handschoenen aan. Er staat meer wind dan verwacht. Daarbij opgeteld wind tegen stroom en dat betekent een lekkere klotsbak met vervelende golven. We werken gauw wat koek en thee naar binnen want het zijn omstandigheden om zeeziek van te worden. Driekwart van de tocht kunnen we aan de wind zeilen. We redden de boeien steeds net. Twee grote 40-voeters passeren ons op de motor. Watjes! Het laatste stuk langs de Afsluitdijk besluiten we te gaan motorsailen. De wind staat recht tegen en laveren is geen optie want het is druk met vissersboten die hun netten wijduit hebben staan.
Ik heb het op de AIS al gezien: de twee grote zeiljachten (op de motor) die ons vlakbij Texel gepasseerd zijn, liggen nog voor de sluis te wachten. Daar komen wij aan met ons kleine bootje. De enige die gezeild heeft en dan ook nog dezelfde sluislichting haalt... Lachen.

Terug in Makkum volgt een grote schoonmaakbeurt. We poetsen en spuiten het witte zoutlaag van de boot. Een uurtje later zitten we thuis in de tuin. Wat een super weekend was het weer. Heerlijk gezeild, lekker in de zon gezeten en een fijne trouwdag gevierd!